Έχουμε, αλήθεια, την πολυτέλεια να παίζουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ με το κουβαδάκι τής Novartis;...

Στη δημόσια συζήτηση θα κυριαρχήσει για πολύ καιρό ακόμα το σκάνδαλο Novartis, με τις ενδεχόμενες ποινικές του προεκτάσεις και για πολιτικά πρόσωπα. Φυσικά τόσο η δικαιοσύνη όσο και η προκαταρκτική επιτροπή πρέπει να κάνουν ανεμπόδιστες τη δουλειά τους, μόνο που είναι αυτονόητο ότι θα ακολουθήσει πολιτική σπέκουλα η οποία θα θυμίζει εποχές σκανδάλου Κοσκωτά, Βατοπεδίου ή Siemens. Ευελπιστώ, πάντως, να μην καταλήξει στα ίδια πενιχρά αποτελέσματα για την αλήθεια...

Το σημαντικότερο ερώτημα, όμως, είναι αν η χώρα έχει αυτήν τη στιγμή την πολυτέλεια να διαθέσουν οι πολιτικοί της τις περισσότερες δυνάμεις τους για τη διαλεύκανση μιας σκοτεινής υπόθεσης. Η απάντηση είναι "προφανέστατα όχι" και γι' αυτό τη  ευθύνη δεν έχουν μόνο οι ενδεχομένως ένοχοι, αλλά και οι κυβερνητικοί κατήγοροί τους. Αλίμονο αν οδηγηθούμε στις κάλπες, είτε το 2018 είτε το 2019, με ένα σκηνικό σκανδαλολογίας και κομματικού διχασμού που ακυρώνει και τις όποιες προσπάθειες για να παρουσιαστεί η Ελλάδα (και) στους επενδυτές ως πυλώνας πολιτικής σταθερότητας στην περιοχή...

Η τρίτη αξιολόγηση δεν ολοκληρώθηκε στο Eurogroup της Δευτέρας, η δόση εκκρεμεί, η τέταρτη αξιολόγηση ξεκινά την ερχόμενη εβδομάδα, η ρύθμιση του χρέους είναι υπό διαπραγμάτευση, το μεταμνημονιακό πρόγραμμα υπό διαμόρφωση και μαζί με όλα αυτά θέλουμε να βρούμε λύση με την ΠΓΔΜ μέχρι τον Ιούλιο και να γλιτώσουμε στο μεταξύ κι έναν πόλεμο με την Τουρκία λόγω Ιμίων ή κυπριακής ΑΟΖ. Την ίδια ώρα, η πραγματική οικονομία εξακολουθεί να στενάζει, οι εργασιακές σχέσεις παραμένουν σφοδρώς ετεροβαρείς σε βάρος των εργαζόμενων και η ανεργία μένει στάσιμη ή κι αυξάνεται οριακά αντί να μειώνεται. Μετά από όλα αυτά κι ακόμα περισσότερα αξίζει αλήθεια να συνομιλούμε από το πρωί μέχρι το βράδυ για την ποινική ενοχή πολιτικών προσώπων τα οποία ο ελληνικός λαός έχει έτσι κι αλλιώς τοποθετήσει στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας ήδη από τον Ιανουάριο του 2015;...