Η επιβολή εθνικής ταυτότητας σε άλλο λαό είναι φασισμός...

Στην θεωρία η έννοια της εθνικής ενότητας είναι υπέροχη. Θα ήταν σπουδαίο αν η συντριπτική έστω πλειονότητα των Ελλήνων συμφωνούσαμε, για παράδειγμα, για το πώς θέλουμε να πορευτούμε στη μεταμνημονιακή εποχή. Ο γράφων και πολλοί άλλοι θα θέλαμε να φτιάξουμε μια χώρα που θα δίνει προτεραιότητα στην κοινωνική δικαιοσύνη, στην εθνική κυριαρχία, στην υγιή ενσωμάτωση μη γηγενών πληθυσμών, στην ευθεία διασύνδεση με τον πλανήτη, στην ανοιχτή κοινωνία που δεν θα βλέπει τον ξένο ως εχθρό και θα απορροφά ό,τι της είναι χρήσιμο δίχως να αλλοιώνεται η ταυτότητά της. Μόνο που, όπως φάνηκε κι από το τελευταίο- εύχομαι όχι με τη σημασία τού πιο πρόσφατου- συλλαλητήριο για τη Μακεδονία, όπως είχε φανεί και τη μνημονιακή εποχή, υπάρχει εκεί έξω και μια άλλη Ελλάδα με την οποία αδυνατώ να ομονοήσω γιατί με τρομάζει...

Η εθνική μας μοναξιά ως αυτοσκοπός πηγάζει από τον εθνικό κομπλεξισμό κι οδηγεί, όπως έχει αποδείξει πολλάκις η Ιστορία, σε εθνικές τραγωδίες. Όπως και τα χρόνια τής βαθιάς κρίσης ήταν αυτοκαταστροφικό να συναινούμε σε πολιτικές που φτωχοποιούσαν ακόμα περισσότερο τους μικρομεσαίους και προστάτευαν τους έχοντες και κατέχοντες, στα εθνικά θέματα δεν είναι δυνατό να συνυπογράψουμε την παράδοση της χώρας σε μια εθνικιστική υστερία η οποία νομιμοποιεί τη μισαλλοδοξία, το ρατσισμό, το μικρομεγαλισμό και τον αντισημιτισμό και η οποία μπερδεύει την άδολη χριστιανική πίστη με τον επίσημο κι ανεπίσημο εκκλησιαστικό μουτζαχεντινισμό που πείθει τον ουδέτερο παρατηρητή ότι σε αυτόν τον τόπο δεν έχουμε λύσει ακόμα τις διαφορές μας με το μεσαίωνα...

Σε αυτό το πλαίσιο του παραλογισμού έχουμε φτάσει στο σημείο να υιοθετούμε το φασιστικό σκεπτικό τής επιβολής σε άλλο λαό τής εθνικής του ταυτότητας. Έχουμε δικαίωμα να ζητάμε από τους Σκοπιανούς την απάλειψη αλυτρωτικών αναφορών στο Σύνταγμά τους οι οποίες αποτελούν επιβουλή, έστω θεωρητική, της εθνικής μας κυριαρχίας. Μπορούμε, επίσης, να απαιτούμε στις ταυτότητες και στα διαβατήριά τους ως υπηκοότητα να αναγράφεται αυτή που θα συμφωνήσουμε με βάση τη νέα ονομασία τής χώρας. Αλίμονο, όμως, αν θελήσουμε να τους επιβάλουμε και την εθνική τους ταυτότητα, πολλώ δε μάλλον όταν κατοικούν και οι ίδιοι σε ένα κομμάτι τής αρχαίας Μακεδονίας, έστω μικρότερο από το ελληνικό...

Με τέτοια μυαλά αύριο θα κάνουμε και συλλαλητήρια για να στείλουμε εκστρατευτικό σώμα στην ΠΓΔΜ, να την κατακτήσουμε και να τη διαμοιράσουμε με τους Αλβανούς. Λες κι αυτό που μας λείπει είναι εδάφη κι όχι η σύνεση και η ταξική συνείδηση για να διαχειριστούμε τον πλούτο που βρίσκεται ήδη εντός τής ελληνικής επικράτειας...