Πέμπτη 12 Οκτωβρίου 2017

Λεβεντόπαιδα του ακραιοκεντρώου μίσους...

Μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να μείνεις αγνός στην πολιτική, να μην ασχοληθείς μαζί της ποτέ. Σε διαφορετική περίπτωση σε καταπίνει πολύ πιο γρήγορα από όσο μπορείς να το καταλάβεις. Κι αυτό ισχύει και για εκείνους που επί χρόνια διαβιούσαν στο περιθώριό της, ίσως, μάλιστα, περισσότερο για εκείνους, όπως θα μπορούσε να μας πιστοποιήσει κι ο Β. Λεβέντης αν ήταν στα καλά του...

Τις τελευταίες ημέρες, ωστόσο, έχει καταληφθεί από ένα φαινομενικό αμόκ και μιλά, με αφορμή την ταυτότητα φύλου, σαν να έχουν μπει μέσα του ταυτοχρόνως ο Θεσσαλονίκης, Άνθιμος, ο Καλαβρύτων, Αμβρόσιος, κι ο Πειραιώς, Σεραφείμ, και να συναγωνίζονται ποιος θα εκστομίσει τα πιο σκοταδιστικά λόγια. Αν, επομένως, κάνει πράξη την αναγγελία του για παραίτηση από το βουλευτιλίκι, που πιθανότατα δεν θα κάνει, θα μπορέσει τουλάχιστον να σώσει τον εαυτό του από ακόμα μεγαλύτερο εξευτελισμό...

Η Ένωση Ακραιοκεντρώων είναι αμφίβολο αν θα ξαναβγάλει βουλευτές. Ίσως, συνεπώς, ο πρόεδρός της να θεώρησε απαραίτητο να προσεταιριστεί τις ψήφους των παραθρησκευτικών οργανώσεων, οικειοποιούμενος τη φρασεολογία και το φανατισμό τους. Περιττό να αναφέρω πως αυτό δεν έχει καμία σχέση με τη μετριοπάθεια με την οποία θέλησε, ως το βαθμό που αναλογούσε στις πενιχρές έτσι κι αλλιώς πολιτικές του ικανότητες, να μπολιάσει το κομματικό μας σύστημα ο "πρόεδρος". Από το κάλεσμα για περιορισμό τού κομματισμού στο Δημόσιο και της διαφθοράς και το σχηματισμό οικουμενικής κυβέρνησης έως το ότι οι διεμφυλικοί είναι άρρωστοι η απόσταση είναι χαώδης κι ας τη διένυσε ο Β. Λεβέντης σε μόλις δύο χρόνια...

Το ανησυχητικότερο, ωστόσο, για τη δημοκρατία μας είναι πως ο λόγος τού Β. Λεβέντη, όπως άλλωστε και των χιμπαντζήδων με τα μαύρα, δεν είναι πλέον περιθωριακός αλλά συγκινεί ένα υπολογίσιμο κομμάτι τού ελληνικού λαού. Σε βαθμό, μάλιστα, που ο Π. Καμμένος να μοιάζει- δεν είναι βεβαίως- με έναν μετρημένο κεντροδεξιό πατριώτη, όπως τον είχε "βαφτίσει" στην Κολυμπήθρα τού Σιλωάμ ο Αλ. Τσίπρας...

Το ίδιο, βεβαίως, συμβαίνει και στον Τύπο, όπου τα συνεχή αυτογκόλ των καθιερωμένων ΜΜΕ έχουν δώσει χώρο σε υποκινητές μίσους τύπου Στ. Χίου να οργιάζουν. Και μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό σήψης δολοφονείται κι ένας ποινικολόγος των εγκλημάτων τού λευκού κολάρου στο κέντρο τής Αθήνας. Τυχαίο;...



Δεν υπάρχουν σχόλια: