Αριστερές θείτσες, πειραγμένες από υπερκατανάλωση διανόησης...

Οι Έλληνες δεν διαθέτουμε το φλεγματικό βρετανικό χιούμορ, αλλά στην πλάκα είμαστε αξεπέραστοι, Το αποδεικνύουμε κι αυτές τις ημέρες με τα τρολαρίσματα για το ντύσιμο του Αλέξη Τσίπρα και της Μπέτυς Μπαζιάνα στην Κίνα, αρκετά από τα οποία είναι αστεία κι έξυπνα ακόμα κι αν κάποιος διαφωνεί με το σκεπτικό με τα οποία έγιναν. Μοναδικός κριτής, άλλωστε, για το χιούμορ δεν είναι άλλος παρά το γέλιο που μπορεί να φέρει στα χείλη, κατά συνέπεια δεν υπάρχει κανένας λόγος να αισθανόμαστε ενοχές, πόσω μάλλον αυτό να ποινικοποιείται...

Προβληματικό είναι, ωστόσο, να πιστεύουμε ότι το ταξίδι τού πρωθυπουργού θα αποτύχει γιατί δεν φόρεσε για μια ακόμα φορά γραβάτα-γραβάτα δεν φόρεσε κι ο Κινέζος πρωθυπουργός- ή γιατί η σύντροφός του ντύθηκε σαν να πήγαινε στο πανηγύρι τού χωριού της. Όποιος άνθρωπος στέκεται μόνο στην εμφάνιση για να κρίνει κάποιον είναι εκ προοιμίου ρηχός. Εξάλλου, δεν νομίζω πως οι Κινέζοι θα αρνηθούν να συμμετάσχουν, για παράδειγμα, στο διαγωνισμό για την ΤΡΑΙΝΟΣΕ γιατί το ζεύγος Τσίπρα ντύθηκε από την Τσάιναταουν...

Μπορείς να χαρακτηρίσεις έναν μαύρο "αραπάκο" σε κάποια καφενειακή συζήτηση με φίλους σου και να μην είσαι ρατσιστής. Αντιστρόφως, ενδεχομένως να ψέξεις κάποιον αν χρησιμοποιήσει αυτή τη λέξη, αλλά να αλλάξεις θέση στο λεωφορείο αν έρθει να καθίσει δίπλα σου κάποιος έγχρωμος. Όλες αυτές είναι υποσημειώσεις που η πολιτική ορθότητα αδυνατεί να κατανοήσει. Στην περίπτωση της Μπέτυς, για παράδειγμα, κάποιοι μίλησαν για σεξισμό και κάποιοι άλλοι- ακόμα και υποτίθεται Αριστεροί- υποστήριξαν πως ο πρωθυπουργός τής χώρας και η σύντροφός του δεν μπορούν να συναντούν ξένους ηγέτες αν δεν είναι "ευπρεπώς" ενδεδυμένοι. Ποιος ξέρει, ίσως ο Αλέξης και η Μπέτυ πρέπει και να παντρευτούν, έστω με πολιτικό γάμο, για να ικανοποιηθούν οι "comme il faut" Αριστεροί, οι οποίοι στην πραγματικότητα είναι πιο συντηρητικοί κι από τις θείτσες στις εκκλησίες- ή, μήπως, ούτε αυτό είναι "politically correct" και πρέπει να απολογηθώ;...

Από τη βαριά ασθένεια της πολιτικής ορθότητας διακατέχονται κι εκείνοι που θα ισχυριστούν για το φόρεμα της Μπέτυς, "μα, καλά, δεν υπάρχουν σοβαρότερα ζητήματα για να ασχοληθούμε"; Φυσικά και υπάρχουν, μόνο που αν περνούσαμε όλη μας την ημέρα κάνοντας υπολογισμούς για τις υποχρεώσεις μας ή για το αν η Ε.Ε. θα διαμελιστεί, τότε είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα οδηγούμασταν στο τρελάδικο από κακό κι απ' άδικο, που θα τραγουδούσε κι ο Στέλιος Καζαντζίδης. Αλίμονο αν δεν ξεδίνουμε, αν δεν προσφέρουμε στο χαβαλέ την ευκαιρία του να εκφραστεί...

Τα πάντα σε αυτή τη ζωή είναι θέμα μέτρου και ισορροπίας. Όπως είναι τραγικό να ασχολείσαι μόνο με την Ελ. Μενεγάκη, άλλο τόσο θλιβερό είναι να σε ενδιαφέρει αποκλειστικώς και μόνο ο Νίτσε. Γι' αυτό και στενοχωριέμαι για εκείνους που δεν βλέπουν καθόλου τηλεόραση ή δεν έχουν σελίδα στο facebook γιατί δήθεν είναι ιντελεκτουέλ κι άνθρωποι της πρόσωπο με πρόσωπο επικοινωνίας. Λες κι αν βλέπεις δύο ώρες τηλεόραση την ημέρα ή περνάς μία ώρα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είσαι ξύλο απελέκητο κι ακοινώνητος. Παιδιά ψυχραιμία, μην κάνουμε τις ψυχώσεις και τα κόμπλεξ μας να φαίνονται προτερήματα...