Το κυριάκειο δράμα: να θες να γίνεις πρωθυπουργός όταν δεν είσαι καν αρχηγός τού κόμματός σου...

Αν δεν ήταν τόσο αντιπαθητικός, θα ήταν για λύπηση. Ο αρχηγός Κούλης προσπαθεί να πείσει τους ψηφοφόρους ότι είναι ο καταλληλότερος πρωθυπουργός όταν δεν ελέγχει καν τον ίδιο του το κόμμα. Μέσα σε μια εβδομάδα είχαμε τουλάχιστον δύο ενδείξεις πως τη ΝΔ εξακολουθεί να διοικεί ο Αντ. Σαχλαμαράς. Η πρώτη αφορούσε τη μη υπερψήφιση  τελικώς του Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων από την αξιωματική αντιπολίτευση μολονότι ο τύποις πρόεδρός της δεν είχε αντίρρηση. Κι αυτό μετά από σχετική παρέμβαση Σαχλαμαρά, που ζήτησε την καταψήφισή του. Η δεύτερη σχετίζεται με το Σχέδιο "Αριστερή Παρένθεση ΙΙ" που, όπως αποκάλυψε ο Δ. Σταμάτης- το δεξί χέρι Σαμαρά-, θέλει πρωθυπουργό τον Κούλη την άνοιξη του 2017. Ούτε καν από τον Στ. Παπασταύρου μπορεί να αποστασιοποιηθεί ο φερόμενος ως αρχηγός τής ΝΔ για να μην στενοχωρήσει τον άνθρωπο στον οποίο οφείλει τη σημερινή του θέση και τη σχετική ηρεμία στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα...

Ας υποθέσουμε, ωστόσο, πως ο Κ. Μητσοτάκης κατορθώσει κάποια στιγμή να υπερσκελίσει τον Αντ. Σαχλαμαρά και τα ακροδεξιά βαρίδια τύπου Βορίδη, που κατορθώνουν να πείθουν εκείνον, έναν ακραιφνή νεοφιλελεύθερο, πως οι ιδιωτικοποιήσεις συνιστούν απώλεια εθνικής κυριαρχίας- σαν να μην υπήρξε ποτέ το ΤΑΙΠΕΔ ή λες και η αξιοποίηση κι όχι η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας σε βάθος 100 χρόνων είναι επαχθέστερη από το άρον άρον ξεπούλημά της μέσα σε λίγους μήνες. Ας υποθέσουμε, επίσης, πως θα γίνει πρωθυπουργός, κάτι που δεν πιστεύουν ούτε στη ΝΔ αφού γνωρίζουν πολύ καλύτερα από τον καθένα ότι η δήθεν λαϊκή αποδοχή τού αρχηγού τους είναι η μητσοτάκειος αυταπάτη κι αποτέλεσμα "wishful thinking" της διαπλοκής, που τον στηρίζει με όλες τις ασθμαίνουσες δυνάμεις της...

Τι διαφορετικό θα έκανε από τον Αλέξη Τσίπρα; Θα ταυτιζόταν με τον Β. Σόιμπλε, θεωρώντας το χρέος βιώσιμο, θα επέβαλλε οριζόντια μέτρα μειώσεων στους μισθούς και στις συντάξεις- όπως έκαναν οι κυβερνήσεις που υπηρέτησε- και φυσικά θα κατακρεουργούσε τους φτωχούς, για τους οποίους την Κυριακή στη Βουλή ισχυρίστηκε πως διακατέχονται από κοινωνικό φθόνο για τους πλουσιότερους. Πάλι καλά που παραδέχθηκε ότι τα πρωτογενή πλεονάσματα 4,5%, στα οποία είχαν συμφωνήσει ΝΔ- ΠΑΣΟΚ και τα οποία θα έφερναν διπλάσια μέτρα από αυτά που έφερε στη στη Βουλή η σημερινή κυβέρνηση, είναι ουτοπικά...

Ο αρχηγός Κούλης μού θυμίζει τον παράφρονα Αμερικανό στρατηγό που υποδύθηκε ο Πίτερ Σέλερς στο "SOS, Πεντάγωνο καλεί Μόσχα", ο οποίος παρορμητικά ύψωνε το χέρι του σε ναζιστικό χαιρετισμό για να το κατεβάζει αμέσως ο ίδιος μην τυχόν και προδοθεί. Δεν μου κάνει εντύπωση, πάντως, η επιχειρηματολογία πως οι φτωχοί φταίνε για τη φτώχεια τους: την έχουμε ακούσει κι από άλλα "αστέρια" τού νεοφιλελευθερισμού όπως η εξαδέλφη του Αντ. Λυμπεράκη του Ποταμιού (;), ο Θ. Τζήμερος η η Μιρ. Ξαφά. Η ευθύνη των φτωχών, ωστόσο, συμπυκνώνεται στο ότι δεν επαναστατούν κόντρα στην κοινωνική αδικία, μολονότι κινούνται σε ένα σύστημα που δεν επιτρέπει την ταξική τους αφύπνιση.

Γιατί αν το έκαναν δεν θα ανέχονταν να τους λοιδορεί ένας τύπος που ο ίδιος και η οικογένειά του είναι χωμένοι στα οικονομικά σκάνδαλα εδώ και δεκαετίες και οι οποίοι έχουν πλουτίσει χάρη στην προνομιακή σχέση που είχαν κι έχουν (και) με το δημόσιο ταμείο. Ας επιστρέψει ο αρχηγός Κούλης τα χρήματα που έχουν μπει στην τσέπη του γιατί ήταν και είναι το κανισάκι τής ελίτ και μετά ας έρθει για να μετρήσουμε ποιος είναι πλουσιότερος και ποιος φθονεί ποιον όταν εκείνος θα αντικρίζει τον έξω κόσμο πίσω από τα κάγκελα της φυλακής μαζί με τον Μ. Χριστοφοράκο της Siemens...