Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2015

Και με το διάβολο πρέπει να συμμαχήσουμε αν είναι να γλιτώσουμε την κόλαση...

Ο Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι είναι δικτάτορας, τουλάχιστον με την...τυπική ερμηνεία τού όρου: προκειμένου να ανέλθει στην εξουσία ανάτρεψε τον εκλεγμένο πρόεδρο της Αιγύπτου, Μ. Μόρσι. Αυτό είναι από μόνο του θεμιτότατο να προκαλεί την αντίδραση κάθε δημοκράτη πολίτη, μολονότι στη συγκεκριμένη περίπτωση η παρουσία στην αρχηγία ενός τόσο σημαντικού κράτους για τον αραβικό κόσμο ενός φανατικού μουσουλμάνου, σε μια τόσο ταραγμένη περίοδο μάλιστα, δεν εκτιμώ πως θα ήταν η καλύτερη εξέλιξη για την ανθρωπότητα. Οπως κι αν έχει, ο Αμπ. Σίσι είναι αναγνωρισμένος από τη συντριπτική πλειονότητα της παγκόσμιας κοινότητας κι αποτελεί έναν πολύ χρήσιμο εταίρο για τα ελληνικά γεωπολιτικά-οικονομικά-ενεργειακά συμφέροντα στην περιοχή. Αν με ρωτάτε αν ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, σας απαντώ πως στην εξωτερική πολιτική πρωτεύον είναι η εξυπηρέτηση του εθνικού συμφέροντος, δίχως βεβαίως αυτό σημαίνει ξέπλυμα ακραίων ενεργειών όπως η αμφισβήτηση της εδαφικής ακεραιότητας κάποιου άλλου κράτους. Εν προκειμένω, άλλωστε, η Αίγυπτος είναι πολύ πιο ήρεμη από όσο ήταν την προηγούμενη πενταετία...

Καθένας έχει το δικαίωμα να διαμαρτύρεται για την επίσκεψη ενός δικτάτορα, ανεξαρτήτως αν αυτός μπορεί να είναι πολύ πιο δημοκράτης από πολλούς άλλους εκλεγμένους τυράννους που έχουν επισκεφτεί την ελληνική πρωτεύουσα. Από αυτό το σημείο, ωστόσο, μέχρι να ψέγουν τον Αλέξη Τσίπρα γιατί φιλιέται κι αγκαλιάζεται με τον αιγύπτιο "Παπαδόπουλο" πάει πολύ. Δίνεται στην Ελλάδα η δυνατότητα να μετατραπεί επιτέλους σε ενεργειακό κόμβο με την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου και, ενδεχομένως αργότερα, και του πετρελαίου της νοτιοανατολικής Μεσογείου. Το πρότζεκτ, μάλιστα, βρίσκει σύμφωνους τόσο τους ευρωπαίους όσο και τους αμερικανούς, εξέλιξη που δημιουργεί αισιοδοξία πως έχει πολλές πιθανότητες να "περπατήσει". Ποιά είναι, επομένως, η υπεύθυνη εθνική στάση σε αυτήν την περίπτωση; Να αφεθεί ένας λαός να εξαθλιωθεί ακόμα περισσότερο, στο όριο του αφανισμού, για να κρατηθεί η όποια ψευδοπερηφάνια του ή να συνεργαστούμε ακόμα και με το διάβολο αν είναι αυτός σε θέση να μας συνδράμει;...

Πριν από λίγες ημέρες ο πρωθυπουργός κατηγορήθηκε εκ νέου από τους θεματοφύλακες του αριστερισμού για προδοσία γιατί επισκέφθηκε το Ισραήλ κι έκανε μπίζνες με τον σφαγέα των παλαιστινίων Μπ. Νετανιάχου. Οι ίδιοι φρουροί τού αριστερού δογματισμού, ωστόσο, λησμόνησαν να αναφέρουν πως για πρώτη φορά ελληνική κυβέρνηση στέκεται τόσο ανιδιοτελώς υπέρ και της δημιουργίας παλαιστινιακού κράτους με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ κι ότι ο Αλέξης Τσίπρας επισκέφθηκε στη Δυτική Οχθη τον πρόεδρο της Παλαιστινιακής Αρχής. Προφανώς και η ισορροπία ανάμεσα στην απονομή δικαιοσύνης και στην εξυπηρέτηση των εθνικών συμφερόντων δεν είναι πάντα εύκολο να επιτυγχάνεται. Η Αριστερά, ωστόσο, θέλοντας και μη είναι αναγκασμένη να ξεπεράσει την εφηβική της περίοδο, να ωριμάσει και να κυβερνήσει, όχι στον κόσμο που θα θέλαμε να ζούμε αλλά σε αυτόν που υπάρχει. Αυτό που οφείλει να την κάνει να ξεχωρίζει είναι η ισχυρή της βούληση να τον κάνει δικαιότερο. Ολα τα υπόλοιπα αφορούν μόνο εκείνους που προτιμούν να κοιμούνται ήσυχοι τα βράδια στην εξέδρα γιατί αυτό πιστεύουν ότι είναι ηθικό αντί να παλεύουν νυχθημερόν με τη συνείδησή τους επειδή μόνο μέσα από αυτήν την πάλη μπορεί να προκύψει κάποιο ουσιαστικό όφελος για τους κατατρεγμένους αυτού του πλανήτη...






  

Δεν υπάρχουν σχόλια: