Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2014

Δεν θα ψήφιζα ΣΥΡΙΖΑ αν είχα καλύτερη επιλογή, αλλά δεν έχω...

Δεν θα ψήφιζα ΣΥΡΙΖΑ αν είχα κάποια καλύτερη επιλογή. Διαφωνώ με την αξιωματική αντιπολίτευση όταν τάσσεται υπέρ κάθε συντεχνιακού συμφέροντος, για τον αυτονόητο λόγο πως σε μια κοινωνία με συνεκτικό ιστό δεν είναι δυνατό όλοι να έχουν δίκιο για όλα. Οι συνεχείς καταλήψεις και τραμπουκισμοί δήθεν φοιτητών στα πανεπιστήμια, για παράδειγμα, έχουν συμβάλει στην απαξίωση των δημόσιων ΑΕΙ και ΤΕΙ και το άνοιγμα του δρόμου στα ιδιωτικά. Δεν συμφωνώ, επίσης, με την κυβερνώσα Αριστερά όταν μιλά για επαναπρόσληψη όλων των δημοσίων υπαλλήλων. Η Ελλάδα δεν χρειάζεται ένα υπερδιογκωμένο κράτος στελεχωμένο από πρώην πασόκους κι όψιμους συριζαίους. Ναι, πρέπει να γίνουν προσλήψεις σε τομείς που υποφέρουν, κυρίως νέων με προσόντα και διάθεση για δουλειά. Αλίμονο, όμως, αν επαναστελεχώσουμε δημόσιους οργανισμούς και υπηρεσίες με ανθρώπους τα μοναδικά παράσημα των οποίων θα είναι ότι κολλούσαν προεκλογικώς αφίσες τού ΣΥΡΙΖΑ. Η χώρα δεν έχει ανάγκη το νεοπασοκισμό...

Είμαι απέναντι, επίσης, στον Αλέξη Τσίπρα και στο κόμμα του κυρίως γιατί δεν λέει ξεκάθαρα, ανοιχτά κι αντρίκεια στον ελληνικό λαό πως στην περίπτωση που η Ανγκ. Μέρκελ δεν αποδεχθεί το πρόγραμμά του η μόνη απάντηση που πρέπει να της δοθεί θα είναι η σύγκρουση με κάθε όπλο, ακόμα και με την απειλή στάσης πληρωμών ή εξόδου από το ευρώ και την ευρωζώνη, ακόμα και με την υλοποίηση αυτών των απειλών στην ακραία περίπτωση που η πιο συντηρητική πολιτικός τής Ευρώπης αναλάβει ένα τέτοιο ρίσκο και για τους δικούς της νταβατζήδες. Οταν το πιθανότερο σενάριο είναι πως η καγκελάριος της Γερμανίας θα παραμείνει σταθερή στις νεοφιλελεύθερες θέσεις της για συνέχιση της ταξικής άγριας λιτότητας η Αριστερά θα έπρεπε να έχει προετοιμάσει το πόπολο για σκληρή αντιπαράθεση, για αίμα και δάκρυα, με προοπτική όμως για άλλες πολιτικές, όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά για ολόκληρη την Ευρώπη. Οσο ο Αλέξης Τσίπρας δεν το κάνει τόσο περισσότερο αποδυναμώνει την πρωθυπουργία του...

Από την άλλη, ωστόσο, μόνο ως αστείο δέχομαι πως μπορώ να ψηφίσω κάποιο άλλο από τα κοινοβουλευτικά ή μη κοινοβουλευτικά κόμματα. Γιατί να δώσω ψήφο εμπιστοσύνης στους σαμαροβενιζέλους; Για να υπογράψουν το τρίτο μνημόνιο με την τρόικα, στο οποίο έχουν ήδη συμφωνήσει όπως αποδεικνύεται από τα "ερωτικά" email που ανταλλάσσουν μαζί της; Είναι δυνατό να πιστέψω ότι για την προληπτική γραμμή στήριξης οι τροϊκανοί δεν θα απαιτήσουν μέτρα όπως η μείωση των κύριων συντάξεων, η αύξηση του ΦΠΑ και η περαιτέρω απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων; Με τους σαμαροβενιζελους το μέλλον θα είναι ίδιο με το πρόσφατο παρελθόν, δηλαδή νέα φτωχοποίηση των μαζών και πλουτισμός τής διεφθαρμένης ελίτ, πόσω μάλλον όταν δεν θέτουν καν στο τραπέζι το κομβικό ζήτημα της απομείωσης του ελληνικού δημόσιου χρέους. Δεν υπάρχει ούτε ένας σοβαρός οικονομολόγος που να πιστεύει ότι αυτό είναι βιώσιμο, πόσω μάλλον σε οικονομικές συνθήκες ίδιες κι απαράλλαχτες με αυτές των τελευταίων πέντε χρόνων. Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για μερικο "κούρεμά" του, ρήτρα ανάπτυξης και πακέτο βοήθειας στην πραγματική οικονομία ίδιο με αυτό που απόλαυσε η Γερμανία μετά από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο είναι λογικότατη. Ειδικώς αν ληφθεί υπόψη πως η Ελλάδα δεν ευθύνεται για στρατόπεδα συγκέντρωσης και μαζικές εκτελέσεις πληθυσμών, εγκλήματα για τα οποία το Βερολίνο δεν ζήτησε ποτέ συγγνώμη σε υλικό επίπεδο...

Γιατί να ψηφίσω Ποτάμι, ένα αρχηγοκεντρικό δηλαδή κόμμα το οποίο χρηματοδοτείται από συγκεκριμένους επιχειρηματίες και για έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο, να λειτουργήσει δηλαδή ως ανάχωμα σε ψηφοφόρους που θα κατευθύνονταν αλλιώς στο ΣΥΡΙΖΑ; Δεν έχει παρά μερικούς μήνες ζωής κι έχουμε προλάβει να πληροφορηθούμε πως πίσω από τον ιδεολογικό αχταρμά, στο όριο του απολιτίκ, των στελεχών του κρύβονται παλαιοκομματικές αντιλήψεις, όπως η επιλογή των επικεφαλής των περιφερειακών οργανώσεων από την "Αυτού Εξοχότητα" Στ. Θεοδωράκη, οικογενειοκρατία, οργάνωση σε σιτλ θρησκευτικής σέκτας αλλά και η διεξαγωγή αντισυγκεντρώσεων, όμοιες με αυτές που διοργάνωνε ο διαβόητος Μανιαδάκης της μεταξικής δικτατορίας. Ηδη, άλλωστε, έχουν καταγραφεί και οι πρώτες παραιτήσεις αλλά και διαγραφές, όπως του καθηγητή Δ. Κουρέτα...

Κι αν για το κόμμα Παπανδρέου, που αν ήμασταν στο 1922 θα είχε εκτελεστεί στο Γουδή όπως οι υπεύθυνοι της μικρασιατικής καταστροφής (το τονίζω, για να μην παρεξηγηθώ από τους politically correct, πως σε καμιά περίπτωση δεν θα ήθελα κάτι τέτοιο να συμβεί) και τους ψεκασμένους ΑΝΕΛΛ, οι οποίοι δεν κατάφεραν ποτέ να εξελιχθούν σε κάτι παραπάνω από ένα γραφικό κόμμα διαμαρτυρίας για τους λούμπεν δεξιούς, και φυσικά τη Χρυσή Αυγή δεν χρειάζεται να γράψω περισσότερα για να δικαιολογήσω την άρνησή μου ακόμα και να αστειευτώ με το ενδεχόμενο επιλογής τους, αξίζει να αναφερθώ περισσότερο στο ΚΚΕ και στα αριστερίστικα κόμματα που συμπλέουν στο "μονόδρομο" της εξόδου από την ευρωζώνη και την Ε.Ε. Ο Περισσός είναι εδώ και πολλά χρόνια ένα σταλινικό απολίθωμα το οποίο δεν απειλεί το σύστημα, γι' αυτό και το σύστημα δεν σταματά να το "χαϊδεύει". Κι αυτό είναι λογικό από τη στιγμή που το ΚΚΕ ασκεί σκληρότερη κριτική στο ΣΥΡΙΖΑ, που στο κάτω κάτω δεν έχει κυβερνήσει ακόμα, από ό,τι σε κυβερνήσεις που έχουν μετατρέψει την Ελλάδα σε νεοφιλελεύθερο πείραμα. Ούτε ο γράφων θεωρεί το ευρώ κι αυτήν τη νεοφιλελεύθερη Ευρώπη φετίχ. Δεν πρέπει να θυσιάσουμε τα πάντα για να λέμε πως έχουμε ευρώ στις τσέπες μας κι όχι δραχμές. Το σύστημα, ωστόσο, πολεμάται αποτελεσματικότερα από μέσα. Αλλιώς θα είμαστε σαν τους μοναχούς τού Αγίου Ορους που ισχυρίζονται πως έχουν καταπολεμήσει την αμαρτία, αλλά δεν έχουν τα αρχίδια να έρθουν ενώπιοι ενωπίοις μαζί της στην αρένα που λέγεται κοσμική ζωή. Εδώ είναι ο παράδεισος και η κόλαση κι εδώ οφείλουμε όλοι οι Αριστεροί να πολεμήσουμε. Οι φυγόμαχοι έχουν ήδη πάρει θέση στο στρατόπεδο του ταξικού εχθρού...

Υ.Γ. Η καλή χρονιά από τον πρώτο μήνα φαίνεται, σας την εύχομαι με όλη μου την καρδιά!  

   

 

Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2014

Την Ελλάδα των δολοφόνων εφοπλιστών θέλουν να διασώσουν...

Υπήρχαν κενά στην πυρασφάλεια, το πλοίο ήταν υπερφορτωμένο, δεν λειτούργησε ο συναγερμός, η επιχείρηση διάσωσης καθυστέρησε εξαιτίας και του προστάτη "αγίου" των εφοπλιστών Μ. Βαρβιτσιώτη, μόνο τρία "Super Puma" ήταν σε ετοιμότητα (από αυτά με τα οποία το πολιτικό σύστημα νοιαζόταν να εξοπλιστεί το ελληνικό κράτος λόγω μιζών και τα περισσότερα εκ των οποίων δεν διαθέτουν ούτε καν συρματόσκοινα για αεροδιακομιδή), δεν απαγορεύτηκε ο απόπλους παρά τα δέκα μποφόρ, το πλήρωμα ήταν λίγο λόγω οικονομίας στα έξοδα και η εταιρεία δεν γνωρίζει ακόμα πόσες ακριβώς ανθρώπινες ψυχές μετέφερε από τη χώρα μας στην Ιταλία. Αυτήν την απολύτως υποταγμένη στο εφοπλιστικό κι όχι μόνο κεφαλαιο Ελλάδα θα παραδώσουν σε λιγότερο από ένα μήνα οι σαμαροβενιζέλοι. Τη διάσωση αυτής της σάπιας πατρίδας πασχίζουν να πετύχουν τα διαπλεκόμενα μίντια της διαπλοκής, τα "παπαγαλάκια" των οποίων δεν έχουν θέσει ούτε καν ένα ερώτημα για τις τεράστιες ευθύνες τής ΑΝΕΚ του Ομίλου Βαρδινογιάννη για τη ναυτική τραγωδία στην Αδριατική. Οι νεκροί την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές έχουν φτάσει τους δέκα, ενώ παραμένει άγνωστος ο αριθμός των αγνοούμενων. Κι όμως, οι, κατά τα άλλα φιλάνθρωποι, εφοπλιστές μας, για τους οποίους θα πρέπει να αισθανόμαστε εθνικώς υπερήφανοι, δεν έχουν βγει για να μας πούνε ούτε καν μια υποκριτική συγγνώμη...

Πριν τις εκλογές τού 2012 οι σαμαροβενιζέλοι απειλούσαν πως σε περίπτωση επικράτησης του ΣΥΡΙΖΑ η γλυκιά μας πατρίδα θα ζούσε μια περίοδο οικονομικής γενοκτονίας. Ε, λοιπόν, αυτήν την οικονομική γενοκτονία που έβλεπαν στους άλλους είναι αυτή που θα αναγκάσουν την κυβέρνηση της Αριστεράς να διαχειριστεί από τις 26 Ιανουαρίου. Περισσότεροι από τους μισούς νέους είναι άνεργοι και το γενικό ποσοστό ανεργίας είναι το μεγαλύτερο στην Ευρώπη κι εξευτελιστικό για τον 21ο αιώνα. Οσοι απασχολούνται, είτε στο δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα, απειλούνται καθημερινώς με απόλυση. Ειδικότερα πολλοί ιδιωτικοί υπάλληλοι δεν γνωρίζουν καν κάθε πότε πληρώνονται κι αρκετοί από αυτούς δεν "απολαμβάνουν" ούτε ασφάλιση ούτε εργασιακά δικαιώματα τα οποία μέχρι πρόσφατα θεωρούνταν δεδομένα για κάθε κράτος δικαίου. Οι τράπεζες, οι οποίες έχουν εισπράξει σχεδόν 300 δισεκατομμύρια ευρώ τα τελευταία έξι χρόνια για να διασωθούν κι αφού έχουν υπερχρέωσει το Δημόσιο και τους πολίτες και με την ανακεφαλαιοποίησή τους, δίνουν δάνεια μόνο σε πτωχευμένες επιχειρήσεις μιας κλειστής ελίτ που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα τις δάνειζε κανείς. Καταστήματα, επιχειρήσεις, βιοτεχνίες και βιομηχανίες κλείνουν η μία μετά από την άλλη και είναι πιο εύκολο να εντοπίσεις εξωγήινο στην πλατεία Ομονοίας παρά έλληνα με επαρκή ρευστότητα. Κι όμως, αυτοί που είναι συνυπεύθυνοι, μαζί με την τρόικα, το εγχώριο και διεθνές κεφάλαιο, για όλα αυτά έχουν το θράσος να ισχυρίζονται πως η Ελλάδα οδεύει στην ανάπτυξη και πως αυτή θα ανακοπεί από την τρισκατάρατη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Ποιός έχασε, όμως, τη ντροπή του για να τη βρουν οι σαμαροβενιζέλοι;...

Και σαν να μην ήταν αρκετές όλες αυτές οι γελοιότητες, έρχεται να προστεθεί και η ίδρυση κόμματος από τον ρεζίλη των Παπανδρέου, ο οποίος έχει σοβαρές βλέψεις για είσοδό του στη Βουλή. Αντί να έχει καθίσει εδώ και καιρό στο εδώλιο του κατηγορούμενου, μαζί με τον Γ. Παπακωνσταντίνου και τους υπόλοιπους "κηπουρούς" του, για το μεγαλύτερο μεταπολιτευτικό έγκλημα, αυτό της εισόδου δηλαδή της χώρας στην εποχή των μνημονίων, ζητά ο αθεόφοβος την πολιτική του δικαίωση για τη σύγχρονη μικρασιατική καταστροφή στην οποία οδήγησαν οι πολιτικές του. Και το ακόμα δυστυχέστερο είναι πως θα βρεθούν ηλίθιοι (συγχωρέστε με αλλά είναι το επιεικέστερο επίθετο που μπορώ να χρησιμοποιήσω για όσους ξαναψηφίσουν τον εκτελεστή συμβολαίου υποδούλωσης του ελληνικού λαού) να τον στηρίξουν. Οταν ακόμα κι ο Αντ. Σαχλαμαράς είχε δεσμευτεί για τη συγκρότηση προανακριτικής επιτροπής που θα εξέταζε το πώς μπήκαμε στο μνημόνιο, ο άνθρωπος που πρέπει να δώσει μια σειρά απαντήσεων σε σκληρά ερωτήματα όχι μόνο δεν τις δίνει αλλά καπηλεύεται συνθήματα του πατέρα του, με κορυφαίο αυτό της "αλλαγής", για να προσελκύσει αφελείς ψηφοφόρους. Πόσο ντοπιαστικό είναι για έναν άνδρα 62 χρόνων να μην έχει πετύχει τίποτα σημαντικότερο στη ζωή του από το να είναι ο γιος τού Ανδρέα Παπανδρέου; Και πόσο τραγικότερο να υπάρχουν έλληνες που ακόμα πιστεύουν στη μυθολογία επωνύμων τα οποία μας έφεραν στο γκρεμό;... 

 
 

Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2014

Η δημοκρατία θα νικήσει την τρομοκρατία...το αισθάνομαι

Σήμερα επιτεύχθηκε η πρώτη νίκη τής δημοκρατίας σε βάρος τής τρομοκρατίας. Θα πρέπει να περιμένουμε τέσσερις εβδομάδες για να ολοκληρωθεί ο θρίαμβος των ελεύθερων πολιτών. Δεν περιμένω, βεβαίως, τίποτα καλύτερο από αυτούς που μας φτωχοποίησαν πέρα από φοβέρες κι απειλές. Δεν έχουν τίποτα άλλο να αντιτάξουν κι αν θέλαμε περισσότερες αποδείξεις γι'αυτό τις λάβαμε το τελευταίο τραγικό σαββατοκύριακο. Το Σάββατο ο Αντ. Σαχλαμαράς, άλλως πως Κιμ Γιονγκ Ουν της Μεσογείου, επέλεξε να χρησιμοποιήσει ως "γλάστρες" δύο δημοσιογράφους (;) της φυτευτής ΝΕΡΙΤ για να παραδώσει στον ελληνικό λαό έναν ακόμα μονόλογο μισαλλοδοξίας και καταστροφολογίας, διαβάζοντας από "ότο κιου" ένα φαιδρό κείμενο απελπισίας. Το μόνο επίτευγμα της κυβέρνησής του, το οποίο παρουσίασε μετά βαΐων και κλάδων, ήταν το ότι μπορούμε να βλέπουμε ηλεκτρονικώς τα ένσημα που κανείς ωστόσο δεν μας κολλά γιατί η πλειονότητα είμαστε άνεργοι ή ανασφάλιστοι. Και το επόμενο 48ωρο γινόμαστε αυτόπτες μάρτυρες μιας ναυτικής τραγωδίας που σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στην απληστία των εφοπλιστών για μερικά ευρώπουλα παραπάνω. Των ίδιων εφοπλιστών που μας χαρακτηρίζουν, μέσα από τα μιντιακά παπαγαλάκια τους, ανεύθυνους όταν δεν δεχόμαστε να παίξουμε άλλο ρόλο από εκείνον του κομπάρσου στις ίδιες μας τις ζωές. Σε όλους αυτούς ο ελληνικός λαός θα δώσει μια ξεκάθαρη απάντηση στις 25 Ιανουαρίου, ανεξαρτήτως του τί θα κάνουν τα χρηματιστήρια στα οποία ελάχιστοι από τους μικρομεσαίους παίζουν ακόμα τα λεφτά τους...


Δεν τρέφω αυταπάτες. Η προπαγάνδα τού κατεστημένου θα φτάσει ύψη τα οποία δεν έχουμε συναντήσει ούτε καν στο εφιαλτικό πρόσφατο παρελθόν. Ηδη το Σάββατο η κατ' εξοχήν συστημική εφημερίδα, τα "ΝΕΑ", κυκλοφόρησαν με ένα ψυχροπολεμικό πρωτοσέλιδο το οποίο μιλούσε για "ρωσικό χειμώνα" κι εμφάνιζε μια απειλητική αρκούδα, που προφανώς για τους γελοίους λακέδες τής ελίτ ταυτίζονται με το ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα. Η φαντασία τους έχει στερέψει τόσο πολύ που πλέον αναζητούν δράκους από τα βάθη τής γκεμπελικής τους κασέλας. Είναι εθνικό χρέος να μην λυγίσουμε μπροστά στην τρομολαγνεία, στην κινδυνολογία και στους εκβιασμούς μιας ελίτ που τρέμει την πραγματική, ελεύθερη, γνήσια δημοκρατία περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Τα πολιτικά κόμματα οφείλουν να παρουσιάσουν τις προτάσεις τους και να αντιπαραθέσουν επιχειρήματα σε ένα πολιτικό κλίμα το οποίο δεν θα θυμίζει θλιβερές περιόδους τής πρόσφατης ελληνικής πολιτικής ιστορίας...

Από τη μια έχουμε να κρίνουμε μια κυβέρνηση η οποία συνέχισε και θα συνεχίσει πολιτικές άγριας, στοχευμένης λιτότητας που αναδιανέμουν βιαίως τον πλούτο υπέρ των λίγων και σε βάρος των πολλών. Ο Αντ. Σαχλαμαράς είναι ψευταράς όταν υποστηρίζει πως οι κάλπες έκοψαν το δρόμο για το "λιμάνι" λίγο πριν ρίξουμε άγκυρες σε αυτό. Δεν το βλέπουμε ούτε με κιάλια κι έχουμε ακόμα αρκετά μίλια να διανυσουμε, οποιοσδήποτε κι αν βρεθεί στην εξουσία. Κι από την άλλη μια αξιωματική αντιπολίτευση η οποία, παρόλο το λαϊκισμό της και τα ήξεις αφήξεις της, αποτελεί σήμερα τη μοναδική ρεαλιστική εναλλακτική για τη διάσωση της πατρίδας. Μακάρι στο πλευρό της να συμπαραταχθούν όσες περισσότερες αριστερές δυνάμεις είναι δυνατό, διατηρώντας βεβαίως την αυτοτέλειά τους. Το ΚΚΕ ειδικότερα έχει χρέος μετά από τις εκλογές να στηρίξει, έστω με ψήφο ανοχής, μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα μπορεί να λειτουργεί ως εγγυητής των λαϊκών συμφερόντων. Σε διαφορετική περίπτωση θα χρησιμοποιηθεί, εκών άκον, ως αποκούμπι ενός σάπιου καθεστώτος...

Οποιος πιστεύει ότι οι σαμαροβενιζέλοι δεν μας κρύβουν νέα μνημόνια μάλλον ζουν σε άλλο γαλαξία. Την επομένη μιας απίθανης επανεκλογής τους θα περάσουν "φρέσκα" μέτρα, μολονότι πρέπει να είσαι εθελόδουλος για να πιστεύεις ότι με την κατάργηση των μνημονιακών πολιτικών θα βρεθούμε εκτός ευρώ κι Ευρωπαϊκής Ενωσης κι ότι θα προκύψει ένα ανεξέλεγκτο "bank run". Οποιος διακατέχεται από μια τέτοια πολιτική εκτίμηση ας συνεχίσει μια ζωή όπου κάθε πέντε ώρες θα αλλάζει πάνες. Δεν έχουν, όμως, το δικαίωμα οι ψοφοδεείς να πάρουν στο λαιμό τους κι εκείνους που προσδοκούν σε μια άλλη Ελλάδα κι Ευρώπη, στις οποίες για παράδειγμα δεν θα μας αποκρύβουν πως τα σαπιοκάραβα των βαρδινογιάννηδων πνίγουν τον κοσμάκη, μια Ελλάδα και μια Ευρώπη όπου όλοι οι έλληνες θα καταβάλλουν φόρους που αναλογούν στα εισοδήματά τους, μια Ελλάδα και μια Ευρώπη στις οποίες η δικαιοσύνη δεν θα είναι το "πουτανάκι" μιας κλειστής κάστας εφοπλιστών, μεγαλοεπιχειρηματιών, τραπεζιτών και των λακέδων τους στην πολιτική και στη δημοσιογραφία. Στις 25 Ιανουαρίου γράφουμε ιστορία κι όχι "απλώς" γιατί θα σχηματιστεί αριστερή κυβέρνηση στη χώρα, αλλά κυρίως γιατί θα αποδείξουμε ότι προτιμούμε τη γλυκιά αβεβαιότητα της νέας εποχής από τη βεβαιότητα της δυσωδίας τής παλιάς... 


   



Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2014

Υπενθύμιση σε υποψήφιους Ιούδες: Εχουμε Χριστούγεννα, όχι Πάσχα...

Εχω κάθε αγαθή διάθεση να δικαιολογήσω όσους στην πρώτη ψηφοφορία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας ψήφισαν "παρών" και στη δεύτερη επέλεξαν Στ. Δήμα. Εκκινώ από την ίδια αφετηρία και για όσους ψήφισαν "παρών" στις δύο πρώτες ψηφοφορίες, αλλά θα ψηφίσουν τον εκλεκτό των σαμαροβενιζέλων στην τρίτη. Δυστυχώς, όμως, δεν μπορώ να διακρίνω κάποιο σοβαρό λόγο που προέκυψε την προηγούμενη εβδομάδα κι ο οποίος θα ήταν ικανός να λειτουργήσει ως επιχείρημα για τη μεταστροφή τής ψήφου τους. Αντιθέτως, αυτά που συνέβησαν το τελευταίο επταήμερο θα έπρεπε να κάνουν και τους ανεξάρτητους που ψήφισαν Δήμα στην πρώτη ψηφοφορία να ψηφίσουν "παρών" στη δεύτερη. Η καταγγελία για απόπειρα δωροδοκίας τού βουλευτή Π. Χαϊκάλη, η οποία με σαθρέστατη επιχειρηματολογία μπήκε άρον άρον στο αρχείο, αλλά και το χυδαίο τάξιμο υπουργείων από τον Αντ. Σαχλαμαρά με διάγγελμα είναι λόγοι για να κλείσεις οριστικά την πόρτα σου στο καταρρέον πολιτικό σύστημα και, πάντως, όχι για να του δώσεις δεκανίκια.

Οι οκτώ βουλευτές που...άλλαξαν γνώμη στην ουσία δεν θα κατορθώσουν τίποτα περισσότερο από το να εκθέσουν τον εαυτό τους ακόμα και στους ψηφοφόρους τους. Κι αυτό γιατί την ερχόμενη Δευτέρα, και υπό κανονικές συνθήκες για τις οποίες βεβαίως δεν βάζω και στοίχημα, η χώρα θα μπαίνει κι επισήμως σε προεκλογική περίοδο. Και τότε εκείνοι που προδίδουν την εθνική ανάγκη για κοινωνική δικαιοσύνη, είτε γιατί έχουν χρηματιστεί είτε γιατί έχουν εκβιαστεί είτε γιατί πιστεύουν ότι θα σώσουν το τομάρι τους κάνοντας τους καλοθελητές τού συστήματος, θα βρεθούν στη δυσάρεστη θέση να χαρακτηριστούν και κερατάδες και δαρμένοι. Εκτός, βεβαίως, από εκείνους ο οποίοι έχουν φροντίσει να διασώσουν τον εαυτό τους μέσα από εκλόγιμες θέσεις σε ψηφοδέλτια Επικρατείας...

Καλό είναι να υπενθυμίσω στους υποψήφιους Ιούδες πως αυτές τις ημέρες ο χριστιανισμός γιορτάζει τα Χριστούγεννα κι όχι το Πάσχα.  Υπενθυμίζω, επίσης, ότι η αποστασία τού 1965 έλαβε χώρα κατακαλόκαιρο κι όχι στο μέσο τού χειμώνα. Οσοι, επομένως, ετοιμάζονται για προδοσίες έναντι ανταλλαγμάτων που ξεπερνούν κατά πολύ τα τριάκοντα αργύρια οφείλουν να γνωρίζουν ότι είναι εκτός εποχής κι ότι έχουν γνώση οι φύλακες. Μέχρι την προσεχή Δευτέρα η διαπλοκή θα εξυφάνει πολλά σενάρια προσεταιρισμού των 12 βουλευτών που της λείπουν για να ολοκληρώσει ένα ακόμα κοινοβουλευτικό πραξικόπημα. Μόνο τυχαίο δεν είναι, άλλωστε, το σημερινό αινιγματικό πρωτοσέλιδο της κατ' εξοχήν διαπλεκόμενης εφημερίδας, των "ΝΕΩΝ", για την ψήφο των χρυσαυγιτών βουλευτών, οι περισσότεροι εκ των οποίων δικάζονται σε λίγες εβδομάδες από τώρα...

Περιμένω να συμβούν τα πάντα τις προσεχείς έξι ημέρες, όπως άλλωστε φανέρωσε και το απροκάλυπτο κουκούλωμα της απόπειρας δωροδοκίας Χαϊκάλη από άνθρωπο ο οποίος έχει υπηρετήσει πρωθυπουργούς, μεγαλοεπιχειρηματίες και μεγαλοτραπεζίτες, όλο το πακέτο δηλαδή της ελίτ που δεν θέλει με καμία Παναγία να σχηματιστεί κυβέρνηση της Αριστεράς σε ένα μήνα. Οι δουλοπρεπείς Ντογιάκοι της δικαιοσύνης αρχειοθέτησαν μέσα σε ένα σαββατοκύριακο ένα σκάνδαλο που σε οποιαδήποτε άλλη σοβαρή χώρα θα είχε προκαλέσει την κινητοποίηση του συνόλου των δικαστικών μηχανισμών. Οι εγκάθετοι δήθεν υπηρέτες τής Θέμιδας δεν μπήκαν στον κόπο ούτε καν να ρωτήσουν πώς ο Γ. Αποστολόπουλος παγίδευσε με μέσα κατασκοπείας ένα κεντρικότατο ξενοδοχείο των Αθηνών χωρίς να το πάρει χαμπάρι κανένας υπεύθυνος της επιχείρησης, μέτοχος της οποίας είναι και η τράπεζα στην οποία προσφέρει τις υπηρεσίες του ο πολυπράγμων αυτοαποκαλούμενος μύστης των οικονομικών, το απόρρητο των ηλεκτρονικών και τηλεφωνικών επικονωνιών τού οποίου δεν ήρθη ποτέ...

Με βάση το πώς είναι διαμορφωμένοι οι παρασκηνιακοί συσχετισμοί το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι φαβορί για να κερδίσει τις εκλογές μοιάζει με θαύμα μεγαλύτερο από το να κατακτήσει ο ΠΑΟΚ το πρωτάθλημα. Οπως πολύ σωστά παρατήρησε ο Δ. Παπαδημούλης, και στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης είναι φιλοκυβερνητικά. Αυτό που συμβαίνει, ωστόσο, στην Ελλάδα είναι παγκόσμια πρωτοτυπία. Φαντάζεστε, επομένως, πόσο έχει σιχαθεί ο ελληνικός λαός αυτούς που μας κυβερνούν σήμερα ώστε να επιμένει να απαντά στην πλειοψηφία του στις καθοδηγούμενες δημοσκοπήσεις πως θα τους καταψηφίσει. Κι αυτό μολονότι από το πρώι μέχρι το βράδυ, επτά ημέρες την εβδομάδα, 30 ημέρες το μήνα, 365 ημέρες το χρόνο δεν ακούει τίποτα άλλο από το ότι θα καταστραφεί αν ο ΣΥΡΙΖΑ αναλάβει τα ηνία τής χώρας. Στα τέλη Ιανουαρίου ή το αργότερο στις αρχές Φεβρουαρίου αλλάζουμε σελίδα, όσα κόμματα-απορροφητήρες τής λαϊκής οργής κι αν προκύψουν πέριξ της πλατείας Κουμουνδούρου, όπως το φιλονεοδημοκρατικό Ποτάμι ή αυτό που ετοιμάζεται να ιδρύσει ο ρεζίλης των Παπανδρέου. Γι' αυτό και προτρέπω ξανά τον Αντ. Σαχλαμαρά να προκηρύξει τώρα εκλογές ώστε να γλιτώσει την ήττα τής 29ης Δεκεμβρίου, η οποία δεν θα αποτελεί για τον ίδιο και το καλύτερο ξεκίνημα της προεκλογικής περιόδου. Οπως κι αν έχει τον περιμένει μια μεγαλύτερη σε μερικές εβδομάδες, η οποία θα είναι και πεντακάθαρη νίκη των εξαθλιωμένων ελλήνων. Το 2015 θα είναι μια καλή χρονιά...

Υ.Γ. Σας εύχομαι καλά Χριστούγεννα κι ανανεώνω το ραντεβού μαζί σας για τη Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου. Μην μου ζητάτε, πάντως, να πάρω όρκο πως οι εξελίξεις δεν θα με αναγκάσουν να σας "βομβαρδίσω" με την άποψή μου και την ώρα που θα τρώτε μελομακάρονα και κουραμπιέδες...






Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2014

ΜΑ-ΦΙ-Α

Υπάρχει μια πολύ βασική προϋπόθεση για να βρεις την αλήθεια ή, τέλος πάντων, για να την πλησιάσεις κι αυτή δεν είναι άλλη από το να την αναζητάς. Οταν, αντιθέτως, ψάχνεις δικαιολογίες για να σταματήσεις το κυνήγι της εκτίθεσαι, πόσω μάλλον όταν η δουλειά σου είναι να διερευνάς σε βάθος. Στην Ελλάδα ακόμα κι αν καταγραφεί με κάμερα ο πρωθυπουργός τής χώρας να λαμβάνει μετρητά στο χέρι από μεγαλοεπιχειρηματίες η δικαιοσύνη και τα μέσα ενημέρωσης θα υποστηρίζουν πως η βιντεοσκόπηση έγινε παράνομα κι έτσι δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη. Κι αυτό μολονότι, για παράδειγμα, αυτός ο τρόπος χρησιμοποιήθηκε για να πιαστούν για δωροδοκία διοικητής νοσοκομείου κι άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι και παρόλο που η νομολογία τού Αρειου Πάγου επιτρέπει να συνυπολογίζονται από τα δικαστήρια στοιχεία παρανόμως κτηθέντα όταν αυτό δεν έχει γίνει στο λουτρό σπιτιού και η υπόθεση ανάγεται στην προστασία τού δημόσιου συμφέροντος. Στην επίμαχη περίπτωση Χαϊκάλη έχουμε ομολογία Αποστολόπουλου πως επιχείρησε να τον δωροδοκήσει (ο ίδιος ισχυρίζεται πως το έκανε για να παγιδεύσει τον βουλευτή), αλλά ο "παναθηναϊκάκιας" εισαγγελέας Εφετών Ισ. Ντογιάκος, τον οποίο ο πρωθυπουργός καλούσε να γαμήσει τους χρυσαυγίτες (αλήθεια, έρευνα για τις υποκλοπές τηλεφωνικών συνδιαλέξεων του πρωθυπουργού τής χώρας θα διεξαχθεί;), δεν έκρινε σκόπιμο ούτε καν να αρθεί το απόρρητο των ηλεκτρονικών επικοινωνιών των εμπλεκόμενων στη δυσώδη ιστορία. Την αρχειοθέτησε στο πιτς φιτίλι σαν να είχε καταγγελθεί πως κάποιος διπλοπαρκάρισε στο Παγκράτι κι όχι πως έχει στηθεί ένα ολόκληρο μαφιόζικο κύκλωμα εξαγοράς ψήφων για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας...

Θλίβομαι που αναγκάζομαι να το γράψω αλλά αυτήν τη στιγμή η χώρα κυβερνάται από μια παρέα ακροδεξιών, νεοφιλελεύθερων μαφιόζων οι οποίοι είναι πλήρως εξαρτημένοι κι άρα υποταγμένοι στα κελεύσματα του εγχώριου και διεθνούς κεφαλαίου. Οι άνθρωποι που κόπτονται, για παράδειγμα, τόσο πολύ για την ολοκλήρωση της συνταγματικής αναθεώρησης είναι οι ίδιοι που επικυρώνουν την πράξη νομοθετικού περιεχομένου (μια ακόμα) για τη δίμηνη επέκταση του μνημονίου σε άσχετο νομοσχέδιο του υπουργείου Υγείας. Οι τύποι που έλεγαν στον πατέρα τού Νίκου Ρωμανού πως υπάρχει διάκριση εξουσιών και δεν μπορούν να παρέμβουν στη δικαιοσύνη είναι οι ίδιοι που έχουν καταντήσει ανώτατους δικαστικούς λειτουργούς τα πουτανάκια τους. Τα καθάρματα που ομνύουν στην πολιτική σταθερότητα είναι τα ίδια που τρομοκρατούν τους πολίτες για χρεοκοπία, "Grexit" και λοιπά κουραφέξαλα. Τα λαμόγια που χρησιμοποιούν για προβοκάτσιες τους νεοναζί και τα όργανα της τάξης κατηγορούν την αξιωματική αντιπολίτευση για αναρχία. Οι απατεώνες που παριστάνουν τους σοβαρούς αριστερούς τής ευθύνης που "έχουν πάρει τη μισή Αθήνα" μυρίζουν σαν ξελιγωμένα ντόμπερμαν παλτό γυναικών βουλευτών για να αποδεικνύουν ότι πίσω από τη σοβαροφάνειά τους κρύβονται η συστημική εντολή που έχουν λάβει να αποτελέσουν μαξιλαράκι ασφαλείας για εκείνους που πίνουν το αίμα τού λαού κι ένας σεξισμός ο οποίος μαρτυρά κόμπλεξ κατωτερότητας. Οι "υπεύθυνοι" βουλευτές που σπεύδουν να ψηφίσουν Στ. Δήμα επειδή ο Αντ. Σαχλαμαράς τους έταξε υπουργεία εξευτελίζουν ακόμα κι αυτήν την κοινοβουλευτική ολιγαρχία. Και τα διαπλεκόμενα μίντια που σπέρνουν τον πανικό σε κάθε ευκαιρία αλλά σιωπούν στην αποκάλυψη "Γουότεργκεϊτ" ετοιμάζονται για μια προεκλογική περίοδο κατά την οποία δεν θα κρίνουν τα πεπραγμένα τής απερχόμενης κυβέρνησης (ακόμα κι αυτά δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα), αλλά σχεδόν αποκλειστικώς το τί θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Συγγνώμη, αλλά εσείς αν όλα αυτά τα αποκαλείτε δημοκρατία μάλλον διαβάζουμε διαφορετικά λεξικά...

Με τί κουράγιο κοιτούν τον εαυτό τους στον καθρέφτη δικαστικοί και δημοσιογράφοι που "ξεπλένουν" το ένα σκάνδαλο μετά από το άλλο; Τί σκατά λειτουργοί είναι αυτοί που δεν μπαίνουν καν στον κόπο να εξετάσουν σε βάθος υποθέσεις που αν αποδειχθεί η βασιμότητά τους τινάζουν ολόκληρο το σύστημα στον αέρα; Οι ίδιοι πολιτικοί και γραφιάδες που ασχολούνται στο δημόσιο λόγο τους αποκλειστικώς με το να κατηγορούν το πόπολο πως μαζί τα φάγαμε έχουν συγχωρέσει αμαρτίες των ίδιων και συναδέλφων τους αξίας δισεκατομμυρίων ευρώ. Ειρωνεύονται την αξιωματική αντιπολίτευση γιατί δεν έχει κατορθώσει να δημιουργήσει ένα σαρωτικό ρεύμα νίκης κι εν μέρει έχουν δίκιο στις επικρίσεις τους για λαϊκισμό, συντεχνιασμό και ήξεις αφήξεις στη στρατηγική της. Ούτε για τον γράφοντα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ το αριστερό κόμμα των ονείρων του. Με βάση, όμως, την προσωπική μου εμπειρία κι αυτή παλαιότερων εμού η αρνητική προπαγάνδα σε βάρος του δεν έχει προηγούμενο όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο. Ούτε το ΠΑΣΟΚ του 1981 δεν είχε δεχθεί τόση λάσπη από εκείνους που τρέμουν πως θα χάσουν τα κλεμμένα κεκτημένα τους...

Πάρτε το χαμπάρι λοιπόν πως μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα είναι καταστροφική για τον τόπο μόνο αν δεν συγκρουστεί με τη σαπίλα. Οι νοικοκυραίοι δεν χρειάζεται να ανησυχούν πως θα μας πετάξουν από το ευρώ κα την Ευρωπαϊκή Ενωση, αν και δεν είμαι καθόλου σίγουρός ότι αυτό δεν θα είναι για το καλό μας. Αν η Ανγκ. Μέρκελ, η οποία δεν φημίζεται για τα ρίσκα που αναλαμβάνει, πάρει μια τέτοια απόφαση έχει υπογράψει τη δική της πολιτική ληξιαρχική πράξη θανάτου κι αυτή της χώρας της αφού το ντόμινο που θα ακολουθήσει θα σαρώσει τα πάντα στο πέρασμά του. Με βάση, επομένως, τα περιθώρια που παρέχει το σημερινό Σύνταγμα δεν υπάρχει δημοκρατικότερη διέξοδος από τις εκλογές εδώ και τώρα, οι οποίες θα έρθουν ως λαϊκή λύτρωση από εκείνους που εκμεταλλεύονται τη θεσμική τους εξουσία για να λειτουργούν με την "ηθική" νονών τής νύχτας... 

 


Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2014

Αντώνη, στη θέση σου θα έβαζα μια "σφαίρα" στη θαλάμη πριν δω τον "Κόκκινο Στρατό" να παρελαύνει στην Αθήνα...

Ηρωικό είναι να κατεβάζεις τη ναζιστική σημαία όταν οι γερμανοί έχουν καταλάβει την πατρίδα σου, όπως έκαναν οι Μανώλης Γλέζος και Λάκης Σάντας. Να πεθαίνεις μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα τραγουδώντας τον ύμνο τής Διεθνούς, μη απαρνούμενος την ιδεολογία σου, όπως έπραξαν ο Νίκος Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του σε αντίθεση με ό,τι θα τολμήσουν ποτέ να κάνουν οι χιμπαντζήδες με τα μαύρα. Ηρωικό είναι, επίσης, να προσπαθείς στην ουσία μόνος σου να εκτελέσεις τον δικτάτορα για να απαλλάξεις την πατρίδα σου από μια ακόμα τυραννία, όπως ήταν ο στόχος τού Αλέκου Παναγούλη. Δεν είναι, όμως, ηρωικό να είσαι βουλευτής και να μην αποδέχεσαι δωροδοκία. Είναι αυτονόητο ή, τουλάχιστον, θα έπρεπε να είναι σε μια κοινωνία όπου το να είσαι έντιμος θα είχε τόση σπανιότητα όση το να βρεις κάποιον που να οδηγεί ένα αυτοκίνητο...

Γι' αυτό μέσα στο βούρκο των τελευταίων ημερών ξεχώρισε και πάλι το ηθικό μεγαλείο ενός Αριστερού με όλα τα γράμματα κεφαλαία, του Μανώλη Γλέζου, ο οποίος απαίτησε από την ηγεσία τού ΣΥΡΙΖΑ να μη συμπεριλάβει στα ψηφοδέλτιά του ανθρώπους για τους οποίους το βουλευτιλίκι είναι καριέρα κι όχι προσφορά. Εκείνος που θα μπορούσε να εξαργυρώνει για μια ζωή μια ηρωική στιγμή, όπως ήταν η υποστολή τής ναζιστικής σημαίας, πρόσφερε τον εαυτό του στον αγώνα για κοινωνική δικαιοσύνη, που μόνο αυτός μας κάνει να ξεχωρίζουμε από τα υπόλοιπα ζώα που τρώνε το ένα τις σάρκες τού άλλου για λίγη παραπάνω επιβίωση. Αν ένας μπορεί σήμερα να συμβολίσει την ηθική υπεροχή τής Αριστεράς έναντι της δεξιάς, η οποία εδράζεται στο ότι η πρώτη παλεύει για ένα δικαιότερο κόσμο ενώ η δεύτερη τον αποδέχεται μοιρολατρικώς ως έχει, είναι ο Μανώλης Γλέζος κι αν υπήρχαν και πολλοί άλλοι σαν κι αυτόν μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ ή σε άλλα αριστερά κόμματα θα ήμουν πολύ πιο αισιόδοξος για το μέλλον...

Πόσο πιο ψηλός και πόσο πιο νέος δεν δείχνει ο Μανώλης συγκρινόμενος με τα σκύβαλα που δεν πρόλαβε να τελειώσει το διάγγελμά του ο Αντ. Σαχλαμαράς κι έσπευσαν να δηλώσουν ενθουσιασμένα με την απελπισμένη προσπάθεια του πρωθυπουργού να κρατηθεί στην εξουσία; Πρόκειται για άτομα τα οποία ακόμα κι όταν λένε τα "όχι", στο πίσω μέρος τής γλώσσας τους τα "ναι" κλωτσούν για να βγουν στην επιφάνεια. Με ένα δημόσιο τάξιμο υπουργείου και με ένα υπόγειο αλισβερίσι που καταρρακώνει συνειδήσεις είναι πρόθυμα να δώσουν παράταση ζωής σε μια κυβέρνηση που εξανδράποδισε έτι περαιτέρω τον ελληνικό λαό. Πόσο χυδαίοι μπορεί να είναι οι άνθρωποι που για ένα υπουργείο Μεταφορών ή Τουρισμού είναι σε θέση να ξεπουλήσουν τα πάντα και τους πάντες, εφευρίσκοντας βεβαίως λογικοφανείς εξηγήσεις; Πόσο ανίκανος πρέπει να είσαι για να αντιμετωπίζεις την πολιτική σαν μπακάλικο και τις ιδεολογίες σαν κάρτες τής "Μονόπολι" που ανταλλάζεις με περισσή ευκολία; Και πόσο ξεφτιλισμένοι θα πρέπει να νιώθουν οι Κουράκοι, οι Οικονόμου, οι Καπερνάροι ή οι Λυκούδηδες αυτού του κόσμου, που παζαρεύουν υπουργιλίκια κι εκλόγιμες θέσεις στα ψηφοδέλτια Επικρατείας, όταν την επόμενη Δευτέρα οι εξωνημένες ψήφοι τους δεν θα φτάσουν για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας; Είναι τόσο άχρηστοι που ούτε μια κομπίνα που να τους βρει στο τέλος πολιτικώς ωφελημένους δεν μπορούν να στήσουν καλά...

Αν ήμουν ο Αντ. Σαχλαμαράς (ευτυχώς η φύση, η οικογένεια και οι φίλοι μου με προστάτευσαν από αυτό το κακό) αντί να δείχνω τόσο αδύναμος όσο ο πρωθυπουργός στο χθεσινό του διάγγελμα, στο οποίο μας ζήτησε παράταση ζωής για να περάσει νέο μνημόνιο, θα υπέβαλλα την παραίτησή μου και θα προκήρυσσα εκλογές. Δεν θα επέτρεπα στον εαυτό μου τον εξευτελισμό τής 29ης Δεκεμβρίου. Αντιθέτως θα φανέρωνα μια ανύπαρκτη επί της ουσίας αποφασιστικότητα αλλά ικανή για να θαμπώσει τους πρόθυμους έτσι κι αλλιώς για να θαμπωθούν φακούς των τηλεοπτικών σταθμών τής διαπλοκής. Οι σαμαροβενιζέλοι θα έχαναν ούτως ή άλλως τις προσεχείς εκλογές. Θα μπορούσαν, όμως, να μαζέψουν την ήττα τους αν δεν παρουσιάζονταν ότι σύρονταν πίσω από τις εξελίξεις, τις οποίες έχει προκαλέσει η αξιωματική αντιπολίτευση με το να μην επαναλαμβάνει το εθνικό ολίσθημα που ήταν η κωλοτούμπα Σαχλαμαρά το Νοέμβριο του 2011. Γι' αυτό, επομένως, στη θέση τού "αξιαγάπητου" πρωθυπουργού μας θα προτιμούσα να τοποθετούσα (μεταφορικώς μιλώντας, για να μην παρεξηγηθώ από τους λάτρεις τού πολιτικού ορθολογισμού) μια σφαίρα στη θαλάμη τού πιστολιού μου, σαν άλλος Χίτλερ στο "Fuhrerbunke", από το να δω τον "Κόκκινο Στρατό" υπό τον Αλέξη Τσίπρα να παρελαύνει στους δρόμους των Αθηνών. Ποιός έχασε, όμως, την αξιοπρέπειά του για να τη βρουν οι σαμαροβενιζέλοι;... 











Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2014

Ξέθαψαν ακόμα και τον Μητσοτάκη για να διδάξει πώς γίνονται οι "καλές" αποστασίες...

Το σύστημα μπορούσε να καταπνίξει την καταγγελία απόπειρας δωροδοκίας τής βουλευτού των ΑΝΕΛΛ, Στ. Ξουλίδου, μολονότι ακόμα δεν έχει αποφανθεί η δικαιοσύνη, η οποία μελετά 40 σελίδες συνομιλιών της με τον υποψήφιο δωροδοκούντα. Η απόπειρα έγινε από ένα περιθωριακό άτομο (λες και θα γινόταν ποτέ από τον ίδιο τον Αντ. Σαχλαμαρά ή κάποιο γνωστό στέλεχος της Ν.Δ.) μέσω facebook και σε μια "εθνομητέρα" η οποία δεν είναι κι ό,τι σοβαρότερο έχει γεννήσει ποτέ αυτή η χώρα. Βεβαίως και πριν και μετά από την αποκάλυψη Ξουλίδου το παρασκήνιο βουίζει για πετυχημένες κι αποτυχημένες απόπειρες δωροδοκίας βουλευτών για να βγάλουμε Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Στ. Δήμα ώστε να μπορεί το κατεστημένο να κοιμάται ήσυχο. Κι έρχεται σήμερα ο, επίσης βουλευτής των ΑΝΕΛΛ, Π. Χαϊκάλης να μιλήσει κι αυτός δημοσίως και με συγκεκριμένα στοχεία για προσπάθεια εξαγοράς τής ψήφου του, η οποία περιλαμβάνει όλο το πακέτο που καταδεικνύει τη σαπίλα τού συστήματος: έγινε από πρώην σύμβουλο του ρεζίλη των Παπανδρέου κι αφορά μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ και σβήσιμο τραπεζικών δανείων τού Π. Χαϊκάλη. Και ύστερα οι φαύλοι των φαύλων θα απαιτούσαν από τον ελληνικό λαό να αναχρηματοδοτήσει και πάλι τις "καημενούλες" τις τράπεζες για να μην καταρρεύσει το σύστημα. Ε, λοιπόν, ας καταρρεύσει κι ας πάει στα τσακίδια τέτοιο που είναι και το δημόσιο χρήμα να κατευθύνεται είτε απευθείας στους πολίτες είτε μέσω συλλογικοτήτων με διαφανείς διαδικασίες και με κριτήριο την κοινωνική δικαιοσύνη...

Η ελίτ μέσα στην απελπισία της ξέθαψε ακόμα και τον Κ. Μητσοτάκη προκειμένου να μάθει στους νεώτερους πώς γίνονται οι "καλές" αποστασίες. Ο απατεώνας με τις δέκα συντάξεις βγήκε από τον πολιτικό του τάφο για να νουθετήσει το πόπολο που έχει το θράσος να ζητά μία, μόνο μία και στον κόσμο άλλη καμία αξιοπρεπή σύνταξη. Ο πολιτικός που έγινε δισεκατομμυριούχος από διαφόρων ειδών μίζες κι ο οποίος μαζί με την υπόλοιπη "Αγία Οικογένεια" έχουν διορίσει το μισό Δημόσιο εξακολουθεί στα 96 του να παριστάνει τον Νέστορα που λέει σκληρές αλήθειες και γι' αυτό ο κοσμάκης τον αποκαλεί Δρακουμέλ. Ο πανικός τού κατεστημένου μυρίζει από χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά κι αυτό θα πρέπει να γεννά την αισιοδοξία στο λαό πως η κυβέρνηση που έρχεται μέσα στο λαϊκισμό και στην απειρία της ξεκινά με ένα σπουδαίο πλεονέκτημα: δεν ελέγχεται από τους εθνικούς μας νταβατζήδες. Γι' αυτό και η πιο ορατή λύτρωση για τον τόπο είναι οι εκλογές εδώ και...χθες για να εγκαταλείψει τη διακυβέρνησή του η εγκληματική συμμορία τής πασοκονεοδημοκρατίας, η οποία εξάντλησε όλα τα αθέμιτα μέσα για να διαιωνίσει την ανισοκατανομή τού πλούτου: γιγάντωσε το νεοφιλελευθερισμό, θέριεψε το νεοναζισμό κι έκανε κουρελόχαρτα το Σύνταγμα και τους νόμους για να μην χάσει τα οφίτσιά της. Ακόμα και τη δίμηνη παράταση του μνημονίου με πράξη νομοθετικού περιεχόμενου την πέρασαν οι δημοκράτορες...

Την ίδια ώρα, βεβαίως, λαλίστατοι δημοσιογραφίσκοι-γκεμπελίσκοι τύπου Τράγκα, οι οποίοι δεν ξέρουν να διαβάζουν ούτε μια λέξη στα αγγλικά αλλά μας βομβαρδίζουν καθημερινώς με το τί γράφουν οι "Φάινανσιαλ Τάιμς", αδυνατούν να αρθρώσουν μια απάντηση στο ερώτημα γιατί τόσα πολλά ξένα μέσα ενημέρωσης έδωσαν το "παρών" στη Βουλή για την πρώτη κι όχι τόσο σημαντική ψηφοφορία για την εκλογή Προέδρου. Αφού, σύμφωνα με την προπαγάνδα τους, οι δανειστές μας θα μας αφήσουν να χρεοκοπήσουμε από τη στιγμή που δεν μας φοβούνται πια προς τί το μαζικό ενδιαφέρον των δικών τους μιντιακών φερέφωνων; Τόση μεγάλη σημασία έχει για το διεθνές ακροατήριο να πληροφορηθεί ποιός θα είναι ο επόμενος "Πρώτος Πολίτης" του Ελλαδιστάν, ο οποίος θα καταθέτει στεφάνια στο μνημείο τού Αγνωστου Στρατιώτη και θα παρακολουθεί παρελάσεις εκ του σύνεγγυς, μόνος αυτός αφού στο λαό δεν του επιτρέπεται; Η, μήπως, το κάνουν από υπολανθάνοντα φιλελληνισμό και μια καλλιτεχνική τάση επιστροφής στα χρόνια τού ρομαντισμού που αποθέωσαν την αρχαία Ελλάδα;...

Οι τροϊκανοί τρέμουν και τώρα το ενδεχόμενο σχηματισμού μιας κυβέρνησης που δεν θα αποδεχθεί ένα ακόμα μνημόνιο γιατί γνωρίζουν πολύ καλά ότι έχουν οικοδομήσει ένα σύστημα πάνω στην απληστία κι αυτή δεν είναι το συμπαγέστερο σκυρόδεμα του κόσμου. Αρκεί να φταρνιστούν ο Αλέξης Τσίπρας μαζί με τον ελληνικό λαό για να κρυολογήσουν οι γίγαντες με τα πήλινα πόδια τής παγκόσμιας οικονομίας. Γι' αυτό και δεν πιάνουν πλέον οι απειλές και οι φοβέρες εκείνων που όχι μόνο δεν θα έπρεπε να μας κυβερνούν, αλλά να βρίσκονται στη φυλακή σε διπλανά κελιά με τα ακροδεξιά ανδρείκελά τους. Αν θέλουν να διατηρήσουν έστω ένα ελάχιστο ψήγμα αξιοπρέπειας και υστεροφημίας ας προκηρύξουν τώρα εκλογές, πριν καν την τρίτη ψηφοφορία, κι ας απαλλάξουν αυτοί και οι χρηματοδότες τους την πατρίδα από την εγκληματική και σιχαμερή παρουσία τους... 



 



Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2014

Φέτος γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα στις 25...Ιανουαρίου

Αν μπορείτε να κάνετε λίγο υπομονή, θα σας πρότεινα να αναβάλετε τους χριστουγεννιάτικους εορτασμούς σας για ένα μήνα ακριβώς. Ακόμα κι ο Ιησούς θα δείξει κατανόηση αν θελήσετε να γιορτάσετε με την ψυχή σας όχι στις 25 Δεκεμβρίου αλλά στις 25 Ιανουαρίου, ημερομηνία που θεωρείται και η πιθανότερη πλέον για τη διεξαγωγή των εκλογών. Δεν αμφιβάλλω πως στις επόμενες δέκα ημέρες που μεσολαβούν μέχρι την 29η Δεκεμβρίου και την τρίτη ψηφοφορία για εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας θα δούμε πράγματα και θαύματα. Είναι, ωστόσο, πολύ δύσκολο είτε να βρεθούν 20 βουλευτές για να συμπληρωθούν οι 180 είτε να παραιτηθεί ο Αντ. Σαχλαμαράς και να σχηματιστεί κυβέρνηση "ειδικού σκοπού, "εθνικής ανάγκης" ή όπως αλλιώς ονομαστεί η απόπειρα διάσωσης ενός συστήματος που ψυχορραγεί. Ο πρωθυπουργός δεν επίσπευσε τις διαδικασίες γιατί αισθανόταν κουρασμένος όπως ο τουρίστας της Ραφήνας το 2009. Το έκανε για μη φθαρεί κι άλλο και να ζει με την ελπίδα αποτυχίας τού ΣΥΡΙΖΑ που θα τον βρει ακόμα πρόεδρο της Ν.Δ. προκειμένου να επιστρέψει καβάλα στο άλογο. Οι σαμαροβενιζέλοι παίζουν τα ρέστα τους τις επόμενες εβδομάδες κι όταν αυτό γίνεται από αδίστακτους ανθρώπους να περιμένετε κι αδίστακτες μεθόδους...

Βεβαίως τις προσεχείς ημέρες θα ακούσουμε κι άλλα τραγελαφικά στο ίδιο μήκος κύματος με τις δηλώσεις Μελά πως είναι 80% με τον Στ. Δήμα και 20% όχι, τις οποίες αν έκανε ο μπακάλης τής γειτονιάς ενδεχομένως να θεωρούσαμε φυσιολογικές αλλά όταν γίνονται από μέλη τού εθνικού Κοινοβουλίου παίρνουν το χαρακτήρα προτροπής προς τους νταβατζήδες του "λαδώστε κι άλλο τη μηχανή και θα σας κάνω τη χάρη". Αυτή είναι, δυστυχώς, η ποιότητα αρκετών βουλευτών, οι οποίοι θυμίζουν με τη συμπεριφορά τους περισσότερο εκβιαστές τού κοινού ποινικού δικαίου παρά προστάτες των λαϊκών κι εθνικών συμφερόντων. Ποιός ξέρει, μπορεί στην ψηφοφορία τής προσεχούς Τρίτης ο Π. Μελάς να είναι 90% με τον Στ. Δήμα αν αυξηθεί η προσφορά στον πλειστηριασμό τής ψήφου του και το ίδιο να συμβεί και με άλλους βουλευτές, πόσω μάλλον αν ο Αντ. Σαχλαμαράς υποσχεθεί εκλογές το φθινόπωρο του 2015 και τους δώσει δικαιολογία να αλλαξοπιστήσουν δημοσίως όταν ιδιωτικώς θα έχουν γίνει πλουσιότεροι και με λιγότερα φορολογικά προβλήματα. Κατά τα άλλα η συνταγματική εκτροπή προέρχεται από το ΣΥΡΙΖΑ επειδή ζητά το αυτονόητο σε μια δημοκρατία: η κοινοβουλευτική πλειοψηφία, δηλαδή, να αντιστοιχεί σε αυτή της λαϊκής βούλησης...

Αυτός ο τόπος δεν αντέχει άλλους ροβεσπιερισμούς από πολιτικές κατσαρίδες. Δεν έχει ανάγκη από άλλες κυβερνήσεις Παπαδήμιων, από υπόγειες διεργασίες, καντρίλιες και βυζαντινισμούς. Ο λαός δεν αρκείται ή, τουλάχιστον, δεν θα έπρεπε να αρκείται σε κοινωνικά μερίσματα, ελάχιστα εγγυημένα εισοδήματα και δωρεάν τάμπλετ σε αντάλλαγμα για την οικονομική του γενοκτονία. Το ενάμισι εκατομμύριο των άνεργων, τα εκατομμύρια των επισφαλώς εργαζόμενων-σκλάβων και οι εκατοντάδες χιλιάδες που έφυγαν στο εξωτερικό για μια καλύτερη ζωή απαιτούν κοινωνική δικαιοσύνη εδώ και τώρα. Δεν υποφέρουμε άλλες απειλές από εκείνους που δεν μας έπεισαν ποτέ για τις πολιτικές τους, τις οποίες επέβαλαν με την τρομοκράτηση και τη συκοφάντηση των εναλλακτικών δρόμων σωτηρίας τής πατρίδας. Δοκιμάσαμε το νεοφιλελευθερισμό τους, ήπιαμε το δηλητήριό του και παρά τα υπεσχημένα τους δεν μας θεράπευσε αλλά μας νέκρωσε. Φτάνει, επιτέλους, η στιγμή να ακολουθήσουμε ένα άλλο μονοπάτι, που κι αυτό θα είναι δύσβατο αλλά στο τέρμα του υπάρχει ξέφωτο κι όχι βούρκος. Πλησιάζει η στιγμή των απαραίτητων συγκρούσεων από την παράταξη που έχει την ιδεολογική και ιστορική ευθύνη να τις πραγματοποιήσει...

Η ελίτ θα πολεμήσει λυσσασμένα την Αριστερά, όπως άλλωστε το πράττει και σήμερα, όπως το έπραξε και στο εγγύτερο κι απώτερο παρελθόν. Αυτή, όμως, οφείλει να μη να λυγίσει αλλά, αντιθέτως, με συμπαραστάτη το λαό να μας οδηγήσει σε μια νέα εποχή όπου η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο θα αποτελεί μια δυσάρεστη ανάμνηση και η δίκαιη αναδιανομή τού παραγόμενου πλούτου και η παροχή ίσων ευκαιριών για τη δημιουργία νέου θα αποτελούν τον καταστατικό χάρτη τής χώρας. Αυτήν τη συνταγματική αναθεώρηση χρειαζόμαστε, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει αλλαγή πολιτεύματος, η οποία βεβαίως χρήζει της λαϊκής επιδοκιμασίας σε σχετικό δημοψήφισμα ώστε να διαθέτει και την ανάλογη νομιμοποίηση. Οτιδήποτε λιγότερο ενδεχομένως να ήταν ανεκτό αν αυτοί που θα μας κυβερνήσουν αύριο αποκαλούνταν σοσιαλδημοκράτες. Θα είναι, όμως, προδοσία αν προέλθει από εκείνους που θέλουν να λέγονται ριζοσπάστες Αριστεροί με μαρξιστική προσέγγιση της ζωής. Οπως κι αν έχει, οι επόμενοι μήνες θα είναι οι πιο φωτεινοί που γνώρισε η χώρα τα τελευταία πέντε χρόνια κι ας βρισκόμαστε ημερολογιακά στο μεσοχείμωνο...

 

 

Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2014

Ο μαζοχισμός θα παραμείνει το εθνικό μας φετίχ τώρα που η Μέρκελ απαγόρευσε την κινδυνολογία;...

Οι σαμαροβενιζέλοι είναι πολιτικώς νεκροί! Τους σκότωσε το Βερολίνο, δίνοντάς τους το τελειωτικό χτύπημα με την απαγόρευση της νέας εκστρατείας φόβου που είχαν ήδη αρχίσει να εξαπολύουν στον ελληνικό λαό. Μια συντηρητική πολιτικός όπως η Ανγκ. Μέρκελ δεν υπάρχει περίπτωση να διακινδυνεύσει την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ενωση, η οποία θα ήταν πολύ πιθανό να προκαλέσει ένα ντόμινο που θα έπληττε ισχυρότερες οικονομίες στη Γηραιά Ηπειρο και στο τέλος και τη γερμανική. Γι' αυτό και είχαμε το χθεσινό δελτίο Τύπου του πρωθυπουργικού γραφείου στο οποίο αναφερόταν πως η κυβέρνηση δεν θα ακολουθήσει άλλο το υβρεολόγιο του ΣΥΡΙΖΑ. Λες και η αξιωματική αντιπολίτευση είχε επαναφέρει το επιχείρημα του "GRexit", λες και ήταν ο Αλέξης Τσίπρας κι όχι η Σ. Βούλτεψη που χαρακτήρισε την ύψιστη στιγμή τής κοινοβουλευτικής ολιγαρχίας, δηλαδή τις εκλογές, πιστωτικό γεγονός, λες και ήταν ο Γιάννης Δραγασάκης κι όχι ο Γ. Στουρνάρας αυτός που παρουσίασε ένα από τα πολλά σενάρια που πρέπει να επεξεργάζεται η Τράπεζα της Ελλάδος, αυτό δηλαδή της έλλειψης ρευστότητας, ως το πιθανότερο. Ο Αντ. Σαχλαμαράς επέκρινε σφόδρα, και πολύ καλά έκανε, πριν τέσσερα χρόνια τον ρεζίλη των Παπανδρέου και τον τότε υπουργό Οικονομικών και νυν υπόδικο Γ. Παπακωνσταντίνου για τις δηλώσεις τους περί διεφθαρμένης χώρας και Τιτανικού αντιστοίχως. Κι έρχεται σήμερα να παίξει με τη φωτιά μόνο και μόνο για να κυβερνήσει καταστροφικώς άλλον ενάμισι χρόνο...

Η γερμανική παρέμβαση για να δοθεί ένα τέλος στην κινδυνολογία, αλλά και όσα υποστήριξε ο αρμόδιος Κομισάριος Π. Μοσκοβισί για την Ευρώπη που χρειάζεται την Ελλάδα στην ευρωζώνη, μαρτυρούν πολλά: η καγκελάριος δεν πρόκειται να συνδράμει τους σαμαροβενιζέλους να διατηρηθούν στην εξουσία, τουλάχιστον όχι στο βαθμό που το έκανε το 2012. Επίσης, αποδεικνύει ότι η χώρα μας έχει και τώρα όπλα στη φαρέτρα της για να στρέψει το καράβι σε μια προοδευτική κατεύθυνση. Με βάση τούς σημερινούς συσχετισμούς δεν εκλέγεται Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Δεν θα εκλεγεί ούτε στις 29 Δεκεμβρίου αν οι χρηματισμοί και οι εκβιασμοί δεν κάμψουν όσους είναι αποφασισμένοι να ψηφίσουν "όχι" ακόμα κι αν το δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1 υιοθετεί τη σταλινική ορολογία και τους αποκαλεί οπορτουνιστές. Αυτό προφανώς σημαίνει εκλογές, οι οποίες αν διεξαχθούν σε ισότιμη βάση κι όχι με βομβαρδισμό τρομολαγνικής προπαγάνδας από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης θα φέρουν την αυτοδύναμη Αριστερά στην εξουσία. Φυσικά κι αυτή θα πρέπει να αναζητήσει ευρύτερες συναινέσεις στην πολιτική που οφείλει να εφαρμόσει, απευθυνόμενη για ύστατη φορά και σε εκείνους, κυρίως στο ΚΚΕ, που ενώ θα έπρεπε να στέκονται στο πλευρό της, διατηρώντας τις ενστάσεις τους προκειμένου να αποφευχθεί ένα σοσιαλδημοκρατικό ατύχημα, στην ουσία παίζουν το παιχνίδι τού κατεστημένου. Θέλω να νομίζω ακουσίως γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα μιλούσαμε για εσχάτη προδοσία σε βάρος τού προλεταριάτου, το οποίο υποτίθεται πως υπερασπίζονται...

Μόνο μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ανεξαρτήτως αν θα είναι επιτυχημένη ή όχι, θα διακόψει τη μονότονη, γραμμική πορεία τής ιστορίας των τελευταίων πέντε χρόνων. Ολο αυτό το χρονικό διάστημα ζούμε την "Ημέρα της Μαρμότας" με ορισμένες μικρές διαφοροποιήσεις ως προς τους πρωταγωνιστές. Η αξιωματική αντιπολίτευση είναι γεγονός ότι σήμερα υπόσχεται περισσότερα από όσα μπορεί να πραγματοποιήσει τις πρώτες 100 ημέρες τής διακυβέρνησης της χώρας από την ίδια. Είναι, επίσης, αλήθεια ότι θα έπρεπε να υπόσχεται περισσότερα δάκρυα κι αίμα στον ελληνικό λαό γιατί καμιά σύγκρουση, όπως αυτή στην οποία επιβάλλεται να προχωρήσει μόλις ανέλθει στην εξουσία, δεν είναι αναίμακτη και δίχως κόστος. Αλλά σας θέτω το ερώτημα που σας είχα θέσει και πριν τις εκλογές τού 2012, χωρίς τελικώς να πάρω την απάντηση που προσδοκούσα: ποιός θέλετε να πανηγυρίζει το βράδυ που θα ανοίξουν οι κάλπες; Οι θιασώτες τού άκρατου ακροδεξιού νεοφιλελευθερισμού, της άγριας λιτότητας για όλους με την εξαίρεση της ελίτ, αυτοί που δεν θα παραδώσουν στους επόμενους "απλώς" καμένη γη αλλά μια πατρίδα-θύμα οικονομικής γενοκτονίας; Το πρόβλημα είναι συστημικό και δεν πρόκειται να διορθωθεί από εκείνους που χρηματοδοτούνται για να μην αλλάξει στην ουσία τίποτα. Αν οι σαμαροβενιζέλοι παραμείνουν στο τιμόνι τής χώρας θα εξακολουθήσουν να εφαρμόζουν πολιτικές που αναδιανέμουν τον πλούτο όχι όμως κοινωνικώς δίκαια αλλά φτωχοποιώντας ακόμα περισσότερο τους φτωχούς και πλουτίζοντας έτι περαιτέρω τους πλούσιους. Με λίγα λόγια, ως πότε ο μαζοχισμός θα παραμένει το εθνικό μας φετίχ γιατί αρνούμαστε να πιστέψουμε ότι είμαστε κάτι καλύτερο από ραγιάδες;... 




Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2014

Δεν ενοχλούνται γιατί είναι αλλά γιατί τους φωνάζουν αλήτες ρουφιάνους δημοσιογράφους...

Σε άλλες χώρες και κάτω από πολύ πιο δύσκολες συνθήκες από αυτές στην Ελλάδα δημοσιογράφοι είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν ακόμα και τη ζωή τους για να αποκαλύψουν πτυχές τής αλήθειας που συσκοτίζονται από τα κέντρα εξουσίας. Ρεπόρτερ δολοφονούνται, βασανίζονται, φυλακίζονται, διώκονται επιτελώντας το λειτούργημά τους, το οποίο αν γίνεται σωστά έχει την ίδια αξία με εκείνο του γιατρού ή του...θεού. Κι αυτό γιατί το να αφυπνίζεις συνειδήσεις μέσα από τη δουλειά σου είναι σαν να ανασταίνεις νεκρούς. Μην περιμένετε, ωστόσο, τέτοια πράγματα στην Ελλάδα, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Στη χώρα τής φαιδράς πορτοκαλέας η δημοσιογραφία ζει ίσως τη χειρότερη στιγμή της, χειρότερη ακόμα κι από τις εποχές όπου η λογοκρισία ήταν νομιμοποιημένη. Τουλάχιστον τότε οι πολίτες γνώριζαν ότι αυτά που διάβαζαν είχαν πρώτα εγκριθεί από αρμόδιες επιτροπές δικτατορικών ή ημιδικτατορικών καθεστώτων και τα έκριναν αναλόγως. Σήμερα η προπαγάνδα, κυρίως από την τηλεόραση αφού ο γραπτός τύπος πεθαίνει και στο διαδίκτυο είναι πιο πιθανό να διαβάσεις ελεύθερες φωνές, ξεσκεπάζεται μόνο από την αγαρμποσύνη με την οποία διαχέεται στο ψοφοδεές πόπολο. Δελτία ειδήσεων όπως του ΑΝΤ1, στο οποίο παρουσιάζονται ιπτάμενοι κομάντο αναρχικοί κι όπου η αρνητική ψήφος για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας συγκρίνεται με το προπατορικό αμάρτημα, όπως και δημοσιογράφοι που αποδέχονται ασμένως το ρόλο τού μακριού χεριού τής ελίτ αποδομούν ένα επάγγελμα το οποίο θα μπορούσε στη συνείδηση των πολιτών να αποτελεί το φαροφύλακα της Δημοκρατίας. Και πάντως όχι αυτό που έχει καταντήσει σήμερα, δηλαδή το μαντρόσκυλο των εκμεταλλευτών τού λαϊκού μόχθου...

Οσοι εντός τού δημοσιογραφικού σιναφιού αποδίδουν την κατρακύλα τής κυκλοφορίας των εφημερίδων και των περιοδικών στην οικονομική κρίση και στην επέλαση του διαδικτύου στην ουσία αυτοτυφλώνονται. Προφανώς και η άγρια λιτότητα σε συνδυασμό με τις νέες τεχνολογίες έχουν χτυπήσει τον παραδοσιακό Τύπο, αλλά δεν είναι αυτά τα βασικότερα προβλήματα. Σε μια τέτοια περίπτωση το περιοδικό "Σχεδία", για παράδειγμα, το οποίο διακινούν άστεγοι δεν θα πουλούσε περισσότερα από 20.000 τεύχη μηνιαίως. Αν οι αναγνώστες πίστευαν ότι δίνοντας ένα ευρώ στον περιπτερά τής γειτονιάς τους θα διάβαζαν αποκαλυπτικές ειδήσεις και ρεπορτάζ που θα ταρακουνούσαν το σύστημα κι όχι πληροφορίες που είτε έχουν προσλάβει μέσω ίντερνετ από την προηγούμενη ημέρα είτε είναι φιλτραρισμένες από κομματικούς-επιχειρηματικούς-τραπεζικούς σωλήνες, δεν θα είχαν πάψει να αγοράζουν έντυπα.

Στη μπανανία, ωστόσο, που λέγεται Ελλάδα ακόμα και μέσα στην κρίση δεν επήλθε εξορθολογισμός τής ποσότητας και της ποιότητας των εκδόσεων, αλλά συνεχίστηκε η λεηλασία τού χώρου από επιχειρηματίες που αποσκοπούν στην εξυπηρέτηση πολλών άλλων συμφερόντων και πάντως όχι της ελευθεροτυπίας, με τη συνεργασία υποτακτικών μεγαλοδημοσιογράφων-αρπακτικών οι οποίοι λυμαίνονται εδώ και χρόνια την πιάτσα. Και στο εξωτερικό ο γραπτός Τύπος περνά κρίση, ωστόσο στις σοβαρές χώρες τούς εκβιαστές τούς βάζουν στη φυλακή και δεν τους επιτρέπουν να γίνονται εκδότες και οι περισσότερες εφημερίδες, ακόμα κι αυτές που ανήκουν σε επιχειρηματίες που δεν ασχολούνται αποκλειστικώς με τα μέσα ενημέρωσης, διευθύνονται από δημοσιογράφους κι όχι από κάθε είδους διαφημιστές...

Η δημοσιογραφία στην Ελλάδα αυτοκτόνησε, δεν δολοφονήθηκε. Εκείνοι που θα έπρεπε να ασκούν την πιο σκληρή κριτική στην εξουσία συναγελάζονται μαζί της σε βαθμό απόλυτης ταύτισης κι ενοχλούνται όχι γιατί είναι αλλά γιατί τους φωνάζουν αλήτες και ρουφιάνους. Η συντριπτική πλειονότητα των όσων διαβάζει ή ακούει ο μέσος πολίτης δεν είναι τίποτα άλλο από προπαγάνδα, άλλοτε περισσότερο κι άλλοτε λιγότερο εκλεπτυσμένη. Τις Κυριακές, εξάλλου, οι εκδότες επέλεξαν εδώ και πολλά χρόνια να μην πωλούν ενημέρωση, αλλά CD, DVD, βιβλία, κουπόνια για το σούπερ μάρκετ κι οτιδήποτε άλλο ευτελίζει την ενημέρωση στο επίπεδο του μπακάλικου. Ούτε καν τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων δεν μπορείς να διαβάσεις αφού είναι καταχωνιασμένα κάτω από τις προσφορές. Θυμάστε πότε ήταν η τελευταία φορά που εφημερίδα διαφήμισε το δημοσιογραφικό της περιεχόμενο κι όχι τα νέα εμέσματα του Π. Παντελίδη ή της Πάολας; Πώς περιμένουν, επομένως, οι άνθρωποι του Τύπου να κερδίσουν το ματς όταν σκοράρουν μόνο αυτογκόλ; Πώς να γράψω πως η δημοσιογραφία έχει μέλλον σε αυτόν τον τόπο όταν δεξιά κι αριστερά ελάχιστοι αναζητούν ρεπόρτερ και οι περισσότεροι ψάχνουν για ανειδίκευτους εργάτες που θα αναπαράγουν ειδήσεις με το κιλό σε παρακμιακές ιστοσελίδες;...

Αν ζητήσει κάποιος κυρίως από τους νέους δημοσιογράφους να βγουν στο δρόμο και να κάνουν ρεπορτάζ, θα τον κοιτάξουν σαν να ήταν εξωγήινος. Αρκετοί από τους νεοεισερχόμενους, εξάλλου, στο χώρο ούτε το ακουστικό τού τηλεφώνου δεν καταδέχονται να σηκώσουν προκειμένου να διασταυρώσουν μια είδηση, ακόμα κι όταν έχουν το χρόνο να το κάνουν. Από αρθρογράφους, πάντως, σκίζουμε. Ο καθένας παίρνει ένα στιλό, πραγματικό ή ηλεκτρονικό, και γράφει το μακρύ του και το κοντό του δίχως στις περισσότερες των περιπτώσεων να έχει ιδέα για το θέμα το οποίο σχολιάζει. Υστερα από όλα αυτά που περιέγραψα γιατί το κατεστημένο να μπει στον κόπο να απειλεί, να δέρνει ή και να σκοτώνει δημοσιογράφους στην Ελλάδα όταν οι περισσότεροι έχουν κατεβάσει από μόνοι τους τα βρακιά; Κι όσοι απειλούνται, δέρνονται ή σκοτώνονται, θεωρούνται γραφικοί ή ηλίθιοι από τους "ξύπνιους" που με την πρακτική τους έχουν καταντήσει το ομορφότερο επάγγελμα του κόσμου συνώνυμο με το αρχαιότερο...

 


Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2014

Φοβάμαι, φοβάσαι, φοβάται, φοβόμαστε, φοβάστε...νικούν

Οι σαμαροβενιζέλοι και τα μιντιακά τους παπαγαλάκια, τα οποία τις τελευταίες ημέρες έχουν περάσει την προπαγάνδα σε άλλο επίπεδο το οποίο δεν θα είχε καν σκεφτεί ο Γκέμπελς, είναι μάλλον απίθανο να πετάξουν μολότοφ και να σπάσουν τζαμαρίες πολυκαταστημάτων στα φανερά ή να δολοφονήσουν κάποιον εφοπλιστή ή μεγαλοεπιχειρηματία. Γι' αυτήν τη δουλειά χρησιμοποιούν τους ασφαλίτες κουκουλοφόρους τους. Είναι δύσκολο, επίσης, να είναι οι ίδιοι που θα προσεγγίσουν βουλευτές για να τους μεταφέρουν το μήνυμα πως αν κάνουν τη...σωστή επιλογή για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας το μέλλον θα τους βρει πλουσιότερους ή ασφαλέστερους από φορολογικές/δικαστικές εκκρεμότητες. Και γι' αυτήν τη δουλειά χρησιμοποιούν κυρίως περιθωριακούς τύπους όπως εκείνος που πρότεινε δωροδοκία στη βουλευτή των Ανεξάρτητων Ελλήνων μέσω facebook, από τους οποίους μπορούν πολύ εύκολα να αποστασιοποιηθούν. Οι σαμαροβενιζέλοι, επομένως, δύσκολα θα καταδικαστούν για τρομοκρατία, δωροδοκία, εκβιασμό κι απάτη. Δεν θα χρειαστεί να κάνουν απεργία πείνας (προς μεγάλη ανακούφιση κυρίως του Β. Βενιζέλου) για να εξασφαλίσουν τα στοιχειώδη, όπως αναγκάστηκε να πράξει ο Νίκος Ρωμανός. Αυτοί οι απατεώνες του κοινού ποινικού δικαίου αισθάνονται άτρωτοι απέναντι στη λογοδοσία στη δικαιοσύνη και στον ελληνικό λαό γιατί, πέρα από όλα τα άλλα μέσα, τους ελέγχουν με το δηλητήριο που φωλιάζει σε κάθε ανθρώπινη ψυχή κι όταν απελευθερώνεται το άτομο οδηγείται στη σκλαβιά. Αν δεν το καταλάβατε ήδη, γράφω σήμερα για το φόβο...

Δεν είναι απαραιτήτως κακό να φοβάσαι. Ισα ίσα που σε αρκετές περιπτώσεις αυτό το ένστικτο αποδεικνύεται σωτήριο. Είναι τραγικό, ωστόσο, ο φόβος να παραλύει τη σκέψη και να μην εκπορεύεται από τις προσωπικές αντιστάσεις τής λογικής τού καθενός απέναντι στο ρίσκο αλλά να επιβάλλεται από εξωτερικούς παράγοντες οι οποίοι ενδιαφέρονται αποκλειστικώς και μόνο για το δικό τους συμφέρον κι αυτό των αφεντικών τους. Πόσω μάλλον όταν τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν σήμερα για να καλλιεργήσουν τον τρόμο είναι εκ διαμέτρου αντίθετα με αυτά που εξέφραζαν μόλις πριν μία εβδομάδα για να θρέψουν αυταπάτες. Πώς είναι δυνατό μέχρι την προηγούμενη Δευτέρα η Ελλάδα να έβγαινε από την εποχή των μνημονίων, να επέστρεφε στην ανάπτυξη και οι αδικίες να ανατρέπονταν και σήμερα να βρισκόμαστε ένα βήμα μακριά από το "Grexit" σε περίπτωση επικράτησης του ΣΥΡΙΖΑ; Και τα δύο μαζί δεν γίνεται να συμβαίνουν, το οποίο σημαίνει ότι η κυβέρνηση μας είπε ψέματα, απλώς πρέπει να διευκρινίσει αν αυτό αφορούσε το παρελθόν ή το παρόν. Είναι σαν ένας καρδιολόγος να έχει χειρουργήσει έναν ασθενή, να του έχει δώσει εξιτήριο λέγοντάς του πως η καρδιά του είναι περδίκι και μετά από λίγο να του πει πως δεν είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα και πως αν στη νέα επέμβαση επιλέξει άλλο γιατρό μπορεί να πεθάνει. Σε αυτήν την περίπτωση τί κάνεις φίλε άρρωστε; Ξαναπάς σε εκείνον που δεν σε γιάτρεψε και υποστηρίζει πως για την αποτυχία του φταίει αυτός που δεν σε χειρούργησε ή επιλέγεις να δοκιμάσεις κάτι άλλο μπας και σωθείς, που λέει και η γιαγιά μου;...

Δεν ξέρω αν μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα είναι καλύτερη από τη σημερινή. Εχω πάει τη μαγική γυάλινη σφαίρα μου για σέρβις και δεν με βρίσκεται πρόχειρο για να σας δώσω μια ξεκάθαρη απάντηση. Ούτε σας προτρέπω να αντικαταστήσετε το ένα δηλητήριο, δηλαδή το φόβο, με άλλο, την ελπίδα. Αυτό που γνωρίζω, ωστόσο, είναι πως όταν μια συνταγή έχει αποδειχθεί αποτυχημένη την αλλάζεις με μια καινούρια για να μη μένεις εσαεί νηστικός. Η χώρα χρειάζεται πολιτική αλλαγή εδώ και τώρα κι όσοι δήθεν αντιμνημονιακοί κι αριστεροί διατείνονται πως πρέπει αυτήν τη στιγμή να ψηφίσουμε Πρόεδρο της Δημοκρατίας και να πάμε σε εκλογές την άνοιξη ή μετά από το καλοκαίρι, βρε αδερφέ, για να κάνει κι ο λαός τα μπάνια του δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να ρίχνουν νερό στη μυλόπετρα του συστήματος. Αποτελούν τη χειρότερη εκδοχή των νταβατζήδων τού πόπολου γιατί του αυτοσυστήνονται ως "αριστεροί τής ευθύνης", ενώ δεν είναι κάτι διαφορετικό από χρήσιμοι ηλίθιοι, στην καλύτερη των περιπτώσεων, ή αργυρώνητοι προδότες τού προλεταριάτου στη χειρότερη, Δούρειοι Ιπποι με αριστερή κουλτούρα την οποία "ξεπούλησαν στο γιουσουρούμ για ένα κοστούμ". Οι θεοδωράκηδες, οι λυκούδηδες, οι ψαριανοί και οι τατσόπουλοι αυτής της χώρας, που χρησιμοποιούν τον υπαρκτό όντως λαϊκισμό τού ΣΥΡΙΖΑ για να δικαιολογούν τις δικές τους ακριβοπληρωμένες υπηρεσίες στο κατεστημένο, είναι ικανοί να εκφέρουν οποιοδήποτε λογικοφανές επιχείρημα προκειμένου να αποκρύβουν αυτό που είναι ολοφάνερο: πως θα ψήφιζαν ακόμα και τον διάβολο για Πρόεδρο εφόσον αυτός ήταν ο εκλεκτός τής ελίτ. Οι αστικοί καλοί τους τρόποι ενοχλούνται από τα νταούλια και τις λύρες τού Αλέξη Τσίπρα γιατί θεωρούν δικό τους προνομιακό πεδίο να χορεύουν σαν τις αρκούδες κάθε φορα που οι αρκουδιάρηδες κεφαλαιοκράτες τούς βαρούν το ντέφι...





Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2014

Εχουμε στείλει στη Βουλή τους χειρότερους ανάμεσά μας γι' αυτό όλα είναι πιθανά...

Η φαντασία τής ελίτ έχει στερέψει τόσο πολύ που ούτε καν νέα ψέματα δεν μπορεί να εφεύρει, γι' αυτό και καταφεύγει σε συνταγές που πέτυχαν στο παρελθόν αλλά είναι πολύ αμφίβολο αν η επιτυχία τους επαναληφθεί και σήμερα. Για να μην τρελαθούμε εντελώς σε αυτήν τη χώρα υπενθυμίζω ότι οι σαμαροβενιζέλοι ήταν αυτοί που αποφάσισαν την επίσπευση των διαδικασιών για εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Αν, επομένως, θέλουν σώνει και καλά να κατηγορήσουν κάποιον για τα νέα κινδυνολογικά σενάρια που βγαίνουν στο φως και για την τεχνητή βουτιά στις εγχώριες και διεθνείς αγορές, ας κατηγορήσουν τον εαυτό τους. Εχω, ωστόσο, μια απορία ο χαζός και θέλω τη βοήθειά σας για να μου τη λύσετε: μέχρι το διάγγελμα Σαχλαμαρά στις αρχές τής εβδομάδας και με βάση όσα είπε ο πρωθυπουργός στη Βουλή στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό, η Ελλάδα είχε μπει σε τροχιά ανάπτυξης, εξυπηρετούσε το χρέος της, είχε σταθεί ξανά στα πόδια της, οι αριθμοί ευημερούσαν και η πραγματική οικονομία επανάκαμπτε. Πώς είναι δυνατό, επομένως, μια χώρα που έχει πετύχει ένα τόσο πρωτοφανές "success story" να κινδυνεύει τόσο άμεσα με έξοδο ακόμα κι από την Ευρωπαϊκή Ενωση στην περίπτωση που ανέλθουν στην εξουσία οι "διαβολικοί" Αριστεροί;..

Αν οι σημερινοί κυβερνώντες έχουν ήδη προχωρήσει και δρομολογήσει μια σειρά μεταρρυθμίσεων, για το καλό "βεβαίως" του ελληνικού λαού, είναι αδύνατο ακόμα και για την πιο καταστροφική κυβέρνηση να τις γκρεμίσει την επόμενη ημέρα. Κι αν ακόμα υπάρχει ένας τέτοιος κίνδυνος γιατί δεν εξάντλησαν τα συνταγματικώς επιτρεπτά χρονικά περιθώρια ώστε να διαπραγματευτούν οι ίδιοι το νέο μνημόνιο και να περιορίσουν την υποτιθέμενη ζημιά για τη χώρα στην περίπτωση που χάσουν τις εκλογές;  Εκτός αν η Ελλάδα, με τους ενάμισι εκατομμύριο άνεργους, όπου παραπάνω από το μισό πληθυσμό δεν έχει δουλειά ή βρίσκεται στη σύνταξη, τα 700.000 παιδιά που δεν έχουν τα είδη πρώτης ανάγκης για αξιοπρεπή διαβίωση και τις χιλιάδες αυτοκτονίες σε έναν τόπο όπου ο ήλιος και η θάλασσα τον έχουν προικίσει με εκ γενετής τόνους αισιοδοξίας για το μέλλον, δεν είναι ακριβώς το κράτος το οποίο περιγράφουν οι σαμαροβενιζέλοι...

Την ίδια ώρα στη Βουλή έχει στηθεί ένα παζάρι που θυμίζει τις πιο μαύρες σελίδες τής πρόσφατης ελληνικής ιστορίας. Οι εκβιασμοί και οι διαφόρων ειδών δωροδοκίες, όπως η απαλλαγή βουλευτών από τον έλεγχο του ΣΔΟΕ κι από χρέη τους ή η χρηματοδότηση μέσω Κοινοτικών κονδυλίων τουριστικών συγκροτημάτων τους ή το άνοιγμα σε τουριστικότατο νησί καταστημάτων με εκκλησιαστικά είδη τα οποία η πραγματική ιδιοκτήτριά τους τα προμηθεύεται απευθείας από τη Μονή Βατοπεδίου, θα έκαναν ακόμα και τους μαφιόζους να κοκκινίσουν από ντροπή. Ο ναός τής δημοκρατίας έχει μετατραπεί στο χαμηλότερης υποστάθμης ανατολίτικο παζάρι όπου το εθνικό συμφέρον έχει τόση αξία όση η παρθενιά σε μια πουτάνα. Αυτήν τη στιγμή η κυβέρνηση δεν διαθέτει τους 180 βουλευτές που χρειάζεται για να ψηφίσει στη συνέχεια και το τρίτο μνημόνιο. Δεν βάζω, όμως, το χέρι μου στη φωτιά πως δεν θα τους βρει μέχρι την κρίσιμη ψηφοφορία της 29ης Δεκεμβρίου, γνωρίζοντας ότι οι περισσότεροι από τους 300 "εθνοπατέρες" θα πουλούσαν ακόμα και τη μάνα και τον πατέρα τους αν τα ανταλλάγματα που θα λάμβαναν θα τους έκαναν πλουσιότερους κατά εκατομμύρια ευρώ ή θα τους απάλλασσαν από κάθε είδους διώξεις. Εχουμε στείλει στο Κοινοβούλιο τους χειρότερους ανάμεσά μας γι' αυτό και είναι πιο πιθανό να αφήσεις ένα παγωτό στα χέρια ενός παιδιού και να μη φαγωθεί παρά να τάξεις βόλεμα σε βουλευτή και να το αρνηθεί...

Τα όσα τρελά ακούμε τις τελευταίες ημέρες, από τους ιπτάμενους αναρχικούς κομάντο έως την επαναφορά τού δήθεν μπαμπούλα τού "Grexit", ωχριούν ενώπιον όσων αναμένεται να ειπωθούν και να προπαγανδιστούν τις επόμενες εβδομάδες. Οσο ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εμφανίζεται, τουλάχιστον στον αντιπολιτευτικό του λόγο, να συμβιβάζεται με την παράνοια του νεοφιλελευθερισμού θα γίνουμε μάρτυρες της πιο χυδαίας παραπληροφόρησης, κατασυκοφάντησης και λασπολογίας σε βάρος τής Αριστεράς. Δεν θεωρώ λάθος τού Αλέξη Τσίπρα να συνομιλεί με τη Γ. Αγγελοπούλου ή τη Μ. Λάτση. Αν δεν είσαι λήπτης των επιχειρημάτων των ταξικών σου αντιπάλων, δεν πρόκειται ποτέ να τους κερδίσεις. Είναι σφάλμα, βεβαίως, αν λέει ψέματα στον ελληνικό λαό πως δεν τις έχει συναντήσει. Από την άλλη, ωστόσο, έχουμε τον Π. Κουκουλόπουλο ο οποίος υποστήριξε, όχι σε καφενειακή συζήτηση με φίλους του από την Κοζάνη αλλά εντός τής αίθουσας της Ολομέλειας του Κοινοβουλίου, πως υπάρχουν και φωτογραφίες από τη συνάντηση Τσίπρα με το μεγάλο κεφάλαιο και τώρα παριστάνει τον κινέζο. Δεν έχει σημασία αν δεν μπορεί να αποδείξει τα λεγόμενά του. Του αρκεί που όλο και κάποιοι θα τον πιστέψουν και θα δημιουργήσουν ένα κλίμα πρώιμης συνθηκολόγησης της Αριστεράς με τους αστούς...

Μην ανησυχείτε νοικοκυραίοι και σπεύσετε να "σηκώσετε" τις τραπεζικές αποταμιεύσεις σας (όσες σας έχουν αφήσει, τέλος πάντων, οι σημερινοί "συνετοί" εξουσιαστές σας) ή να ξαναψηφίσετε, για παράδειγμα, τον ρεζίλη των Παπανδρέου, ο οποίος διακατέχεται από μια φεουδαρχική αντίληψη της πολιτικής και μας απειλεί πως επιστρέφει ίσως και με δικό του κόμμα. Η Ελλάδα είναι πιο πιθανό να κατοικηθεί από μετανάστες από τον πλανήτη Αρη παρά να την αφήσουν να βγει από το ευρώ κι από την Ε.Ε. Ακόμα κι αν οι ευρωπαίοι τοκογλύφοι και οι αντίστοιχοι του ΔΝΤ αποδέχονταν το ρίσκο τής πλήρους διαγραφής τού ελληνικού δημόσιου χρέους, γνωρίζουν πολύ καλά και οι ίδιοι πόσο εύθραυστο είναι το πολιτικό-οικονομικό εποικοδόμημά τους και πως αρκεί η έξοδος μιας μικρής χώρας για να συμπαρασύρει τα πάντα και τους πάντες, όπως φαίνεται άλλωστε κι αυτές τις ημέρες. Αν πέσει η Ελλάδα, πέφτει η Ευρώπη και τότε η Ανγκ. Μέρκελ όχι μόνο δεν θα μπορέσει να διεκδικήσει νέα θητεία αλλά θα εξαναγκαστεί σε παραίτηση από το εξαγριωμένο πλήθος των εξαπατημένων από την ίδια γερμανών ψηφοφόρων της. Γι' αυτό και η μόνη ρεαλιστική πρόταση είναι αυτή του ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον όσο αφορά το χρέος: διαγραφή τού μεγαλύτερου μέρους του, όπως έγινε για τη Γερμανία μετά από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ρήτρα ανάπτυξης για την εξυπηρέτηση του υπόλοιπου κι ένα σχέδιο ανοικοδόμησης που θα βασίζεται στην κοινωνική δικαιοσύνη. Ολα τα υπόλοιπα είναι κουβέντες τρομαγμένων μεγαλοαστών και μικροαστών μπροστά στο φινάλε τού "έντιμου" βίου τους...   


   




Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2014

Πείτε στον ψηλό τον ολυμπιακάκια πως ο "ληστής με το καλάσνικοφ" τον γάμησε κι ακολουθεί ο ελληνικός λαός...

Η νίκη τού Νίκου Ρωμανού είναι μία από τις καλύτερες ειδήσεις που ακούσαμε την τελευταία πενταετία. Κι αυτό γιατί όχι ένας ληστής με καλάσνικοφ, όπως αρέσκονται να τον παρουσιάζουν όσοι ταυτοχρόνως ξεπλένουν τους εγκληματίες με τα λευκά κολάρα, απόκτησε το αυτονόητο δικαίωμα σε ένα κράτος δικαίου να σπουδάσει αλλά γιατί αποδείχθηκε ότι όταν ένας άνθρωπος είναι αποφασισμένος να θυσιάσει ακόμα και τη ζωή του για έναν στόχο είναι ικανός να ξυπνήσει μέσα μας αισθήματα αλληλεγγύης που πιστεύαμε ότι τα είχαμε απολέσει. Η συγκίνηση που αισθάνθηκε σημαντική μερίδα τού ελληνικού λαού για την επικράτηση του 20χρονου αναρχικού απέναντι στους γραμματείς και φαρισαίους ήταν αυθόρμητη και γι' αυτό ειλικρινής...

Προφανώς ο τερματισμός τής απεργίας πείνας τού Νίκου Ρωμανού δεν θα μας βγάλει από τα μνημόνια, αλλά αποτελεί ξεκάθαρη ήττα όλων εκείνων που προσκυνούν μονόδρομους, των "ρεαλιστών" που αδυνατούν και τώρα να πιστέψουν ότι μπορεί εκεί έξω να υπάρχουν ακόμα νεαροί που, έστω κι αν ο γράφων διαφωνεί με τον τρόπο που υπερασπίζονται τις απόψεις τους και διεκδικούν κοινωνική δικαιοσύνη, είναι πρόθυμοι να πεθάνουν για κάτι που υπερβαίνει τον εαυτούλη τους ή τους στενούς συγγενείς και φίλους τους. Αν όλοι οι έλληνες διέθεταν την αποφασιστικότητα του Νίκου Ρωμανού και διακατέχονταν από το πάθος του για ταξική αφύπνιση το σοσιαλιστικό όραμα θα ήταν πολύ πιο απτό από όσο είναι σήμερα. Το παράδειγμά του, ωστόσο, συνιστά ένα πολύ καλό εφαλτήριο για να αποκτήσει επιτέλους το λούμπεν προλεταριάτο την ταξική συνείδηση που χρειάζεται ώστε να μην υποτάσσεται σε καταπιεστές, μεσσίες και λοιπούς δήθεν εθνοσωτήρες...

Ο Αντ. Σαχλαμαράς, εξάλλου, οφείλει να δώσει εξηγήσεις στον ελληνικό λαό για το ηχητικό που έδωσε στη δημοσιότητα η Χρυσή Αυγή και στο οποίο δίνει την εντολή "πείτε στον ψηλό τον παναθηναϊκάκια (εννοώντας τον εισαγγελέα Ντογιάκο) να τους γαμήσει (αναφερόταν σε τρεις χρυσαυγίτες βουλευτές)". Το ότι η δημοσιοποίηση προήλθε από μια εγκληματική οργάνωση δεν αποτελεί δικαιολογία για να μη μας απαντήσει ο πρωθυπουργός, ο οποίος πριν λίγες ημέρες έλεγε στον πατέρα Ρωμανού πως δεν μπορεί να παρέμβει στο έργο τής δικαιοσύνης, τί ακριβώς εννοούσε με αυτό που είπε και πώς είναι δυνατό να καταγράφονται τόσο εύκολα οι συνομιλίες του. Γιατί είναι ένα πράγμα να αυτοκαρφώνεται για τον τρόπο που αντιμετωπίζει τη διάκριση των εξουσιών και είναι ένα δεύτερο τα τηλέφωνα του πρωθυπουργού να παρακολουθούνται από πράκτορες που βρίσκονται ακόμα και στο Μέγαρο Μαξίμου. Κατά τα άλλα, η καταστροφή θα έρθει με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που θα μας βγάλει από το ευρώ...

Αντιλαμβάνομαι τη δυσχερή θέση που βρίσκεται ο ακροδεξιός πρωθυπουργός μας, ο οποίος εκεί που πίστευε ότι θα συσπειρώσει τους μικροαστούς κόντρα στους ρωμανούς αυτής της χώρας τώρα καλείται να δίνει εξηγήσεις σε πολλά μέτωπα για τις πράξεις και παραλείψεις του. Γνωρίζει πολύ καλά ότι ύστερα από τον Νίκο Ρωμανό και σε περίπου ενάμιση μήνα από τώρα κι ο ελληνικός λαός θα πει στον ολυμπιακάκια Αντ. Σαχλαμαρά να πάει να γαμηθεί και να πάρει μαζί του και τον Β. Βενιζέλο. Οσες απειλές κι αν εκτοξεύσουν σε αυτήν την προεκλογική περίοδο θα πάνε στράφι γιατί ακόμα κι όσοι από εμάς δεν εμπιστευόμαστε το ΣΥΡΙΖΑ, για διάφορους λόγους, διακατεχόμαστε από ένα συναίσθημα που υπερτερεί του φόβου για το άγνωστο. Κι αυτό δεν είναι άλλο από τη βαθιά απέχθεια γι' αυτούς που μας κυβερνούν σήμερα, για τις ελίτ που υπερασπίζονται και τους απατεώνες που υποθάλπουν. Ακόμα κι όσοι δεν βλέπουμε στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα τον οραματιστή ηγέτη που θα θέλαμε για τη νέα Ελλάδα δεν τον σιχαινόμαστε, σε αντίθεση με αυτό που συμβαίνει στα νεύρα μας όταν μας μιλούν για τους σαμαροβενιζέλους...

Γι' αυτό και δεν αποδεχθήκαμε, ανάμεσα βεβαίως σε πολλούς άλλους λόγους ο καθένας από εμάς, τη δολοφονία τού Νίκου Ρωμανού από τα λαμόγια που έχουν το θράσος να μιλούν για νόμο και τάξη όταν σε καθημερινή βάση καθαρίζουν την κόπρο των διαπλεκόμενων εγχώριων αφεντικών τους και των ξένων τοκογλύφων. Αρνηθήκαμε ως κοινωνία να βάψουμε τα χέρια μας με το αίμα ενός 20χρονου που δεν απείλησε στην πραγματικότητα κανέναν άλλο παρά το σύστημα, έστω κι αν οι απειλές του δεν είναι ικανές να γκρεμίσουν από μόνες τους το κατεστημένο. Η Δημοκρατία χαμογέλασε σε αυτήν την ταλαιπωρημένη χώρα τη 10η Δεκεμβρίου 2014. Θα ξαναχαμογελάσει την ημέρα των εκλογών και θα χαμογελά για πάντα αν δεν πάψουμε να θυμόμαστε πως μόνοι μας, ως αυτάρεσκες μονάδες που τις έχουν βάλει να τρέχουν πίσω από το χρήμα, τη δόξα κι άλλα εφήμερα αγαθά, είμαστε ένα τίποτα. Ολοι μαζί, όμως, έχουμε τέτοια δύναμη που μπορούμε να σηκώσουμε τη γη στον ώμο μας και να πετάξουμε στη λήθη τής Ιστορίας τους "πατερούληδες" που μας συμπεριφέρονται σαν να ήμασταν ραγιάδες..




Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2014

Μήπως να βρούμε και κανέναν Πρόεδρο της Δημοκρατίας με προσωπικότητα;...

Δεν έχω κάτι άσχημο να γράψω για τον Στ. Δήμα, ο οποίος μου είναι συμπαθής μέσα στη μετριότητά του. Τα περισσότερα γαλόνια του τα κέρδισε ως Επίτροπος Περιβάλλοντος της Κομισιόν, ίσως ο πιο επιτυχημένος που έστειλε ποτέ η Ελλάδα στις Βρυξέλλες, κι όταν τον χαστούκισε η Μαρίκα Μητσοτάκη την περίοδο που κυβερνούσε ο σύζυγός της γιατί δεν είχε προσκαλέσει κάποιους φίλους της επιχειρηματίες σε ταξίδι στην πρώην Σοβιετική Ενωση. Αυτά τα "προσόντα" είναι αρκετά για να γίνει κάποιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, δηλαδή να λέει κούφια λόγια ενότητας σε κάθε εθνική επέτειο, να καταθέτει στεφάνια και να κάνει ταξιδάκια σε απομακρυσμένες περιοχές τού πλανήτη. Πέρα, όμως, από την αδήριτη ανάγκη να γίνουν εκλογές εδώ και τώρα και να υπάρξει πολιτική αλλαγή, θα προτιμούσα "Πρώτος Πολίτης" να εκλεγεί κάποιος που να μην είναι τόσο προβλέψιμα βαρετός όπως ο Στ. Δήμας, μια γυναίκα ή ένας άνδρας που να έχει στιβαρότερη προσωπικότητα, έστω κι αν αυτό δεν απαιτείται από το διακοσμητικό του ρόλο, κάποιος βρε αδερφέ που ενδεχομένως να μην πίνουν όλοι οι έλληνες νερό στο όνομά του, αλλά να αναστατώνει κάθε τόσο τα τελματωμένα νερά με κάποια δήλωση ή πράξη του όπως η μη κύρωση ορισμένου εκδήλως αντισυνταγματικού νόμου, δικαίωμα που παρέχει και σήμερα το Σύνταγμα στον Πρόεδρο...

Κανένας, όμως, δεν είναι διατεθειμένος να δώσει εξουσία, ακόμα κι αν αυτή είναι τόσο ανούσια όπως του Προέδρου της Δημοκρατίας, σε κάποιον ο οποίος μπορεί να στρέψει το οπλοπολυβόλο σε οποιαδήποτε κατεύθυνση. Αυτοί που κινούν τα νήματα πρέπει να είναι σίγουροι ότι οι μαριονέτες τους δεν θα αναπτύσσουν δική τους ατζέντα, πως θα προχωρούν μόνο στις κινήσεις που τους υπαγορεύονται και σε καμιά άλλη. Ενδεχομένως κάθε τόσο να χύνουν δημοσίως και κανένα κροκοδείλιο δάκρυ για τους φτωχούς και καταφρονεμένους προκειμένου να συγκινούν το πόπολο με την "ανθρωπιά" τους, αλλά μέχρι εκεί. Δεν πρόκειται να κοντράρουν στα ίσια τους χρηματοδότες τους για χάρη τού λαού. Το πολύ πολύ να επιλέγουν τη σιωπή ώστε η κοινή γνώμη να τη συγχέει με δήθεν σοφία τού ανώτατου άρχοντα. Υπό αυτήν την άποψη ο θεσμός τού Προέδρου δεν είναι τίποτα άλλο από άχρηστος και δαπανηρός, ενώ συμβολίζει πλέον τη σαπίλα τής μεταπολίτευσης. Προτιμότερο θα ήταν, που λέει ο λόγος, να είχαμε έναν βασιλιά χωρίς πολιτικές εξουσίες, που και εξάπτει τη φαντασία κάθε μικροαστής νοικοκυράς να δει την κόρη της να τον παντρεύεται και προκαλεί και το ενδιαφέρον και στους ξένους τουρίστες που πάντα διψούν να φωτογραφίζουν παλάτια και γαλαζοαίματους...

Το ιδανικότερο θα ήταν να είχαμε την πολυτέλεια μιας άμεσης συνταγματικής αναθεώρησης, η οποία μεταξύ άλλων αλλαγών θα έδινε και περισσότερες αρμοδιότητες στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος θα μπορούσε να εκλέγεται κι απευθείας από το λαό ώστε να υπάρχει ένας ισχυρός πόλος εξουσίας απέναντι στο πρωθυπουργοκεντρικό σημερινό μας σύστημα. Προέχουν, όμως, οι εκλογές και η απαλλαγή τής χώρας από τα μνημόνια. Γι' αυτό κι ως αντιστάθμισμα η επόμενη Βουλή, η οποία θα ελέγχεται από την Αριστερά, οφείλει να εκλέξει, ύστερα από τον πρώτο Αριστερό πρωθυπουργό, και τον πρώτο Αριστερό Πρόεδρο της χώρας. Αυτός θα μπορούσε να είναι ο Μανώλης Γλέζος ή ο Μίκης Θεοδωράκης, εφόσον οι βιολογικές αντοχές τους το επιτρέπουν, ή, γιατί όχι, κάποιος από νεώτερες γενιές, στο πρόσωπο του οποίου να συμπυκνώνεται η Ελλάδα που αντιστέκεται στη φθορά και ξέρει να δημιουργεί μέσα από τα χαλάσματα. Ας μείνουμε, πάντως, μακριά από επιλογές που ναι μεν δεν διχάζουν, αλλά δεν μαγνητίζουν κιόλας. Ο νυν Πρόεδρος Παπούλης, για παράδειγμα, τιμήθηκε με το ύψιστο αξίωμα όντας ο ίδιος μια μέτρια πολιτική οντότητα. Αυτήν την Ελλάδα θέλουμε να επιβραβεύουμε; Αν ναι, ας μην απορούμε γιατί τα καλύτερα μυαλά της φεύγουν στο εξωτερικό κι εδώ παραμένουμε οι ξεχασμένοι και οι σφουγγοκωλάριοι της ελίτ...

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2014

Επιτέλους, έφτασε η αρχή τού τέλους!

Ο Αντ. Σαχλαμαράς διαμήνυσε στον πατέρα τού Νίκου Ρωμανού πως δεν μπορεί να κάνει κάτι για το γιο του γιατί στην Ελλάδα υπάρχει διάκριση εξουσιών και του απαγορεύεται να παρέμβει στο έργο τής δικαιοσύνης! Αυτό ήταν ένα από τα τελευταία ανέκδοτα με τα οποία ο απερχόμενος πλέον πρωθυπουργός έκανε τους έλληνες να γελάσουν πικρά. Αν στην θέση, για παράδειγμα, του Γιώργου Ρωμανού βρισκόταν ο Μ. Σάλλας της Τράπεζας Πειραιώς και του ζητούσε μια "εξυπηρετησούλα" η απάντηση Σαχλαμαρά θα ήταν το ίδιο σκληρή ή θα κινούσε γη και ουρανό για να κάνει το χατίρι στον τραπεζίτη; Αρκεί μια απόφαση για να τοποθετηθεί βραχιολάκι στον Νίκο Ρωμανό για να επιλυθεί το πρόβλημα κι ο νεαρός να ζήσει. Αλλά αυτή η κυβέρνηση παριστάνει το λιοντάρι στους απεργούς πείνας και στέκεται σούζα μπροστά στην Ανγκ. Μέρκελ. Γι' αυτό και οι γνωρίζοντες δεν σοκαρίστηκαν από την επίσπευση των διαδικασιών για εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, η οποία σημαίνει στην ουσία εκλογές, εκτός αν έχουμε επανάληψη των Ιουλιανών του 1965. Η τρόικα έχει ήδη έτοιμο το νέο μνημόνιο, επομένως οι σαμαροβενιζέλοι προτίμησαν να πέσουν ηρωικά αντιλαμβανόμενοι ότι σε μια σχετική ψηφοφορία στη Βουλή, με τους βουλευτές να ετοιμάζονταν ήδη για εκλογές, δεν θα έβρισκαν ούτε την ψήφο τους σε νέα σκληρά μέτρα...

Οι ίδιοι, άλλωστε, πολιτικοί απατεώνες οι οποίοι έκαναν το Σύνταγμα πατσαβούρα και κυβέρνησαν με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου εγκαλούν σήμερα την αξιωματική αντιπολίτευση για συνταγματική εκτροπή επειδή είχε ενημερώσει εδώ και καιρό πως δεν θα ψήφιζε κανέναν Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Κι ως προς τους τύπους έχουν δίκιο: ο συνταγματικός νομοθέτης απαιτεί αυξημένη πλειοψηφία προκειμένου ο αποκαλούμενος πρώτος πολίτης τής χώρας να τυγχάνει της ευρύτερης δυνατής αποδοχής τού πολιτικού κόσμου. Εκείνοι, ωστόσο, οι οποίοι εξευτέλισαν τον καταστατικό χάρτη τής πατρίδας προκειμένου να περάσουν έξωθεν πολιτικές οι οποίες φτωχοποιούν το λαό, ενδυναμώνουν τις ταξικές ανισότητες και παραδίδουν το δημόσιο πλούτο στους τοκογλύφους δανειστές δεν διαθέτουν κανένα ηθικό έρεισμα να μέμφονται την αξιωματική αντιπολίτευση γιατί κινήθηκε μακιαβελικά, όπως έχουν κάνει οι σαμαροβενιζέλοι όλα αυτά τα χρόνια. Στο κάτω κάτω της γραφής αν ο ΣΥΡΙΖΑ αύριο μεθαύριο "πατήσει φρένο" στην άγρια λιτότητα κι επιβάλει πολιτικές δίκαιης αναδιανομής τού παραγόμενου πλούτου και δημιουργίας ίσων ευκαιριών για την παραγωγή νέου ποιός θα μπορέσει να τον κατηγορήσει πως κατέλαβε τα χειμερινά ανάκτορα με συνταγματικό κόλπο; Οταν παλεύεις με ύαινες δεν χρησιμοποιείς τα μαχαιροπίρουνα του σαβουάρ βιβρ, τις ξεσκίζεις και με τα γυμνά σου χέρια αν χρειαστεί... 

Πολλοί φοβούνται το ΣΥΡΙΖΑ, κι ο γράφων ανάμεσά τους. Εχω κάθε καλή διάθεση να πιστέψω ότι θα διαπραγματευτεί σκληρά με την τρόικα, πως δεν θα ψηφίσει νέο μνημόνιο και πως θα καταργήσει το παλιό. Η βασική μου ένσταση βρίσκεται στο ότι δεν έχει προειδοποιήσει το λαό πως όλα αυτά θα οδηγήσουν στη μεγάλη σύγκρουση με το Βερολίνο και πως σε αυτήν τη μάχη αν ο Αλέξης Τσίπρας είναι μόνος του, έστω έχοντας στο πλάι του τους τρεις καλύτερους διαπραγματευτές τής οικουμένης, δεν θα καταφέρει και πολλά αν από πίσω του δεν σταθεί δυναμικός αρωγός μια κοινωνία που θα είναι έτοιμη να τον στηρίξει μέχρι τέλους. Αν, για παράδειγμα, η Αριστερά οργανώσει δημοψήφισμα για το νέο μνημόνιο κι ο λαός απαντήσει, κυρίως από φόβο, θετικώς τότε βεβαίως η ευθύνη θα είναι σε πολύ σημαντικό βαθμό δική του για ό,τι θα επακολουθήσει. Από την άλλη, όμως, ο κουλ Αλέξης έχει "λησμονήσει" να πει στους πολίτες πως αν θέλουν πίσω τον κατώτατο μισθό ή τα επιδόματά τους, για παράδειγμα, τότε οφείλουν να γνωρίζουν ότι αυτό είναι πολύ πιθανό να συμβεί χύνοντας αίμα και δάκρυα, κυριολεκτικώς και μεταφορικώς, πως η κοινωνική δικαιοσύνη δηλαδή δεν θα καταφτάσει σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία παρά μόνο μετά από σκληρό αγώνα...

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει το περιθώριο στον ενάμιση μήνα περίπου που απομένει έως τις εκλογές να υποσχεθεί ισότητα σε συνδυασμό με πάλη. Αν το κάνει τώρα, θα κυβερνά για πάντα όσο κι αν λυσσάξουν η Γερμανία, η διεθνής κι εγχώρια ελίτ και τα μέσα ενημέρωσης που βρίσκονται στη δούλεψή τους. Αν δεν το κάνει, κι από τη στιγμή που μεσσίες δεν υπάρχουν παρά μόνο στο φαντασιακό των θρησκόληπτων, πολύ φοβάμαι πως θα μιλάμε στο τέλος για μια αριστερή παρένθεση και μόνο. Και τότε ας ετοιμαζόμαστε να ζήσουμε το υπόλοιπο του βίου μας με αλυσίδες στα πόδια και χαλκάδες στη μύτη...


Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2014

Πόσο όμορφα πρέπει να είναι στον κόσμο τού ΑΝΤ1, του Σαμαρά και του Μαραβέγια...

Πολλές μάσκες έπεσαν το Σαββατοκύριακο μέσα κι έξω από τη Βουλή. Το Σάββατο φάνηκε για μια ακόμα φορά η αγαστή συνεργασία ΜΑΤ-κουκουλοφόρων ώστε να πυροδοτηθεί ένα ήδη τεταμένο κλίμα έντασης προς κατατρομοκράτηση των "ουδέτερων" νοικοκυραίων. Ακόμα και νέα "Marfin" επιχείρησαν να στήσουν στην Θεσσαλονίκη, ενώ τα συστημικά κανάλια τους παρουσίαζαν τους αναρχικούς που έσβηναν τη φωτιά στα Zara ως εξοργισμένους εργαζόμενους. Την ίδια ώρα, τα διαπλεκόμενα μίντια εμφάνισαν σαν υπέρτατο "πυρηνικό όπλο" των αντιεξουασιαστών το παρκούρ και μιλούσαν για ιπτάμενους κομάντο αναρχικών. Ναι, φίλοι μου, η προπαγάνδα πλέον έχει ταυτιστεί με την απόλυτη φαρσοκωμωδία...

Την Κυριακή, εξάλλου, στη Βουλή ο Αντ. Σαχλαμαράς μας υπενθύμισε πως ο Νίκος Ρωμανός έχει καταδικαστεί σε 15 χρόνια κάθειρξη για ληστεία με καλάσνικοφ για να μας πει τί; Πως τώρα αξίζει να πεθάνει γι' αυτό, πόσω μάλλον όταν δεν ζητά από το υποτιθέμενο κράτος δικαίου την απελευθέρωσή του αλλά εκπαιδευτικές άδειες για να σπουδάσει δημόσια υγεία; Και λίγο αργότερα, με την ψηφοφορία για τον προϋπολογισμό, αποδείχθηκε ότι οι 180 βουλευτές που ονειρεύεται η ελίτ για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας είναι άπιαστο όνειρο αν οι χρηματισμοί και οι εκβιασμοί δεν πέσουν σύννεφο. Γιατί με ποιό ηθικό ανάστημα κάποιος από τους "εθνοπατέρες" που δεν ψήφισε για τη διαχείριση των εσόδων κι εξόδων του κράτους το 2015 θα ψηφίσει υπέρ της παραμονής αυτής της κυβέρνησης μέχρι τα μέσα του 2016; Αν δεν εμπιστεύεσαι κάποιον βραχυπρόθεσμα, είναι δυνατό να του αφήσεις τα κλειδιά για μακρύτερο χρονικό διάστημα;...

Προφανώς δεν είναι όλοι οι αντιεξουσιαστές ασφαλίτες. Ακόμα, όμως, κι εκείνοι που δεν είναι δεν φοβούνται και πολύ αφού γνωρίζουν ότι οι δυνάμεις καταστολής είτε δεν πρόκειται να τους συλλάβουν είτε θα το κάνουν για λίγο και ύστερα θα τους αφήσουν ξανά στους δρόμους για να τρομοκρατούν τους νοικοκυραίους. Στην εποχή που οι δορυφόροι βλέπουν τί φαγητό υπάρχει πάνω στο τραπέζι μας είναι αστείο να μιλάμε ακόμα για "γνωστούς άγνωστους". Είναι γνωστότατοι στην Ασφάλεια κι αρκετοί από αυτούς γλιτώνουν τη μπουζού γιατί διαθέτουν ισχυρότατες πλάτες. Είναι, επίσης, προφανές ότι όταν κάποιος κάνει ληστεία με καλάσνικοφ πρέπει να τιμωρηθεί, έστω κι αν το ίδιο δεν πρόκειται να γίνει ποτέ για τους τραπεζίτες που χορήγησαν μια σειρά θαλασσοδανείων ή οι ποινές τους δεν θα είναι ανάλογες των αδικημάτων τους. Αυτό που οι υγιείς έλληνες απαιτούν τώρα για τον Νίκο Ρωμανό είναι το αυτονόητο για μια ευνομούμενη πολιτεία: πως αυτή, ακόμα κι αν ο απεργός πείνας δεν την αποδέχεται ως αρχή, δεν είναι δυνατό να αφήσει έναν 20χρονο να πεθάνει προκειμένου να περάσει ένα μήνυμα αυταρχισμού στους υπόλοιπους "ταραξίες"...

Αν η αστυνομία δεν μπορεί να διασφαλίσει ότι ο Νίκος Ρωμανός δεν θα αποδράσει σε κάποια εκπαιδευτική του άδεια, αυτό είναι πρόβλημα της αστυνομίας κι όχι του πιθανού δραπέτη. Ο καθένας προσπαθεί να κάνει τη δουλειά του όσο καλύτερα μπορεί κι αν δεν το πράττει δεν του φταίει ο άλλος. Μια "προληπτική" θανάτωση Ρωμανού θα είναι ένα έγκλημα το οποίο μπορεί να ξεπλυθεί από τη δικαιοσύνη. Δεν θα καθαρίσει, όμως, ποτέ τους ενόχους στη συνείδηση του ελληνικού λαού, ο οποίος δεν υποκλίνεται μπροστά στον ληστή Ρωμανό, αλλά στον νέο που είναι έτοιμος να πεθάνει για τις ιδέες του, όπως δεν πρόκειται να το πράξουν ποτέ οι ιδεοληπτικοί της ακροδεξιάς ή οι βολεμένοι ή φοβισμένοι μικροαστοί, οι οποίοι αν μείνουν μια ημέρα χωρίς φαγητό θα κλαψουρίζουν για τα επόμενα πέντε χρόνια τουλάχιστον...

Κι έχουμε, βεβαίως, τους "φρόνιμους" δήθεν πολίτες, όπως ο τραγουδοποιός Κ. Μαραβέγιας με τα συμπαθητικά πλην ανούσια τραγουδάκια του, οι οποίοι καταδικάζουν τη βία από όπου κι αν προέρχεται και θέλουν τα παγκάκια καθαρά από χημικά και μολότοφ για να φιλούν τις κοπέλες τους. Λίγο καιρό νωρίτερα η Κ. Δημουλά ήθελε τα ίδια παγκάκια καθαρά κι από μετανάστες. Στην θεωρία ο λόγος τους είναι γοητευτικός. Οσοι επιθυμούν τη βία για τη βία είναι αρρωστημένες ψυχές. Κι ο γράφων θα ήθελε να μιλά αποκλειστικώς για έναν κόσμο όπου τα πουλάκια θα τιτιβίζουν, τα παιδιά θα παίζουν χαρούμενα στις αλάνες, όλοι μας θα χαμογελάμε, θα συνεργαζόμαστε αρμονικώς και θα συνυπάρχουμε σε μια κοινωνία όπου το κράτος θα βρίσκεται αρωγός στο πλευρό μας και οι ίδιοι δεν θα λησμονούμε να είμαστε εντάξει στις υποχρεώσεις μας απέναντί του. Κωστή Μαραβέγια, όμως, λυπάμαι που βρίσκομαι στη δυσάρεστη θέση να στο ανακοινώσω, αλλά δεν ζούμε σε έναν τέτοιο κόσμο...

Είναι αλήθεια ότι γι' αυτόν αξίζει να παλεύουμε κι αρκετές φορές, όπως μαρτυρά και η ηρωική ιστορία αυτού του τόπου, πρέπει να χύνεται κι αίμα. Οχι σαν αυτό από τις μολότοφ των αντιεξουσιαστών ή των χημικών των μπάτσων, αλλά όπως εκείνο των αγωνιστών τού 1821 ή της Εθνικής Αντίστασης. Θα δυσφορούσες Κωστή μου αν αντίκριζες, για παράδειγμα, και τα ερυθρά και λευκά αιμοσφαίρια του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη ή του Αρη Βελουχιώτη στο παγκάκι που θα ήθελες να φιλήσεις το κορίτσι σου στο δικό σου επιφανειακό, λαϊφστιλίστικο, γυαλιστερό αλλά τόσο ψεύτικο κόσμο σου; Αν όχι κι αν δεν έχεις προσωπικώς το θάρρος να συνεισφέρεις στην πραγμάτωσή του τότε κρείττον σιγάν κι άσε τους άλλους να παλεύουν για να μπορείς να πασπατεύεις απερίσπαστος το αμόρε σου...

 

Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2014

Τα παιδιά μας θα μας περιγράφουν ως περιττώματα της Ιστορίας και θα έχουν δίκιο...

Οι νοικοκυραίοι πιστεύουν ότι στριμώχνουν στη γωνία την Αριστερά όταν της θέτουν το ερώτημα γιατί δεν διοργανώνει συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας για τα θύματα της "τρομοκρατίας" ή για τους νεκρούς εν ώρα καθήκοντος αστυνομικούς. Να δεχθώ πως όλοι μας οφείλουμε να συμμετέχουμε σε πορείες μνήμης για τις παράπλευρες απώλειες ή για τα όργανα της τάξης που σκοτώθηκαν στην προσπάθειά τους να συλλάβουν δολοφόνους, κλέφτες ή βιαστές. Πρέπει σεβασμός σε οποιονδήποτε η ζωή τού οποίου δεν τερματίζεται από φυσικά αίτια κι άσκοπα ή όταν επιχειρεί να είναι εντάξει απέναντι στις επαγγελματικές του υποχρεώσεις. Αφού, όμως, "καλοί" μου νοικοκυραίοι οι Αριστεροί είναι "άσπλαχνοι" και κάνουν διακρίσεις όταν είναι να τιμήσουν κάποιον, γιατί δεν σηκώνεστε επιτέλους από τους καναπέδες σας για να σεβαστείτε εσείς τουλάχιστον τη μνήμη των δικών σας ηρώων; Δεν σας εμποδίζει η Αριστερά, σε αντίθεση για παράδειγμα με αυτήν τη "δημοκρατική" κυβέρνηση που απαγορεύει αυτό το τριήμερο οποιαδήποτε συγκέντρωση στο κέντρο τής Αθήνας με αφορμή την επίσκεψη Νταβούτογλου, αλλά με το μυαλό στην επέτειο της δολοφονίας τού Αλέξη Γρηγορόπουλου, η οποία συμπίπτει φέτος με την απόπειρα δολοφονίας τού Νίκου Ρωμανού...

Είναι τυχαίο, εξάλλου, πως μολονότι τα μίντια της διαπλοκής μάς βομβαρδίζουν συνεχώς με την προπαγάνδα πως το αντάρτικο πόλης είναι ο μεγαλύτερος εχθρός τού έθνους, όταν κατά καιρούς έχουν διοργανωθεί διάφορες πορείες με κεριά κατά τής "τρομοκρατίας" έχουν μαζευτεί μερικές δεκάδες νοματαίοι μόνο; Ούτε ο γράφων ούτε η πλειονότητα του πληθυσμού συμφωνούν με τη δράση των ανταρτών πόλης. Κανείς, όμως, δεν χύνει δάκρυ για τις σπασμένες βιτρίνες των τραπεζών, των πολυεθνικών ή των πολυκαταστημάτων ούτε για τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες ή τους πολιτικούς που έπεσαν κατά καιρούς θύματα της ένοπλης πάλης. Η λαϊκή συγκίνηση, ωστόσο, είναι αυθόρμητη όταν σωριάζεται νεκρός ένας 15χρονος, ο οποίος αν ζούσε σήμερα θα ήταν μόλις 21 χρόνων, από τις σφαίρες ενός ανθρώπου ο οποίος κρατά ένα πιστόλι για να επιβάλλει το νόμο κι όχι για να τον καταπατεί. Οι νέοι και οι γέροι ξεσηκώθηκαν αυθόρμητα το Δεκέμβριο του 2008 γιατί μπορούν να κάνουν υπομονή όταν αυτό το κράτος δεν στέκεται αρωγός στις δυσκολίες τους ή τους θέτει κι εμπόδια. Οχι, όμως, κι όταν φτάνει στο σημείο να σκοτώνει έφηβους. Αυτή είναι μια "κόκκινη γραμμή" που ορισμένοι υπερέβησαν το βράδυ τής 6ης Δεκεμβρίου 2008. Εσπειραν άνεμους και θέρισαν θύελλες ως φυσική κατάληξη της αλαζονείας τους...

Η κυβέρνηση μετά από την ήττα της στις ευρωεκλογές, την οποία δεν παραδέχθηκε ποτέ, έπρεπε να βρει κάτι για να ανακάμψει. Κι αυτό το "κάτι" ήταν η υπόσχεση για έξοδο από το μνημόνιο με το τέλος τού 2014. Δεν επρόκειτο για κάποια εσφαλμένη, κι άρα ως ένα βαθμό συγχωρητέα, πολιτική εκτίμησή της αλλά για ένα συνειδητότατο ψέμα, μια ακόμα απόπειρα εξαπάτησης του ελληνικού λαού. Τώρα το μνημόνιο παρατείνεται, οι σαμαροβενιζέλοι θέτουν ξανά σε εφαρμογή το σχέδιο πλήρους κρατικής καταστολής, ενώ παραλλήλως αναζητούν τους πιο ευάλωτους στον εκβιασμό και στο χρηματισμό βουλευτές για να συγκεντρώσουν τους 180 και να γλιτώσουν τις πρόωρες εκλογές. Κι όλο αυτό που σας περιγράφω σε αυτήν την παράγραφο ονομάζεται δημοκρατία που κινδυνεύει από τον Νίκο Ρωμανό... Την ίδια ώρα, φοβάμαι πολύ και για την υστεροφημία μας. Εχετε αναρωτηθεί καθόλου τί θα λένε για εμάς τα παιδιά και τα εγγόνια μας σε πενήντα χρόνια από τώρα; Ούτε στην Εθνική Αντίσταση ούτε κατά τη δικτατορία των συνταγματαρχών αγωνίστηκε η πλειονότητα του λαού σε βάρος τής σκλαβιάς. Κάποιοι, όμως, το έκαναν, σώζοντας την τιμή συνολικώς των δικών τους γενιών.

Για εμάς τί θα πουν που δεν τρομάξαμε καν μπροστά στην θέα των όπλων, αλλά στην πιθανότητα και μόνο να βγούμε από το ευρώ κι έτσι να χρειαζόμαστε βίζα για να ταξιδέψουμε στη Γερμανία; Θα μας μνημονεύουν σαν περιττώματα της Ιστορίας και πολύ καλά θα κάνουν, αφού τρώμε αδιαμαρτύρητα τη μία σφαλιάρα μετά από την άλλη και λέμε κι "ευχαριστώ"; Τέτοιοι που είμαστε ας απαγορεύσει η κυβέρνηση και τις συγκεντρώσεις άνω των τριών ατόμων. Ετσι κι αλλιώς τον εαυτούλη μας θεωρούμε την καλύτερη συντροφιά στο δρόμο προς τον απόλυτο εξευτελισμό που, όπως θα γράψουν και οι ιστορικοί τού μέλλοντος, στην ουσία εμείς διαλέξαμε να ακολουθήσουμε υποκινούμενοι από φοβικά κι εθελοδουλικά ένστικτα που ταπεινώνουν τους χιλιάδες νεκρούς έλληνες οι οποίοι αγωνίστηκαν για την ελευθερία, τη δημοκρατία, την ισότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη κάτω από πολύ χειρότερες συνθήκες...

 

Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2014

Σκοτώστε τον Ρωμανό και σώστε τη χαμένη τιμή των μικροαστών...

Είναι λογικό ο Νίκος Ρωμανός να τρομάζει τους μικροαστούς. Πώς να αντιληφθούν οι άνθρωποι οι οποίοι τρέμουν ακόμα και τη σκιά τους πως υπάρχουν εκεί έξω 20χρονοι που προτιμούν ακόμα και να πεθάνουν από το να παραδώσουν τα όπλα μπροστά στην εκδικητικότητα της κρατικής καταστολής; Αυτή είναι μια στάση ζωής που ξεπερνά κατά πολύ τη δική τους, η οποία χαρακτηρίζεται από ραγιάδικους συμβιβασμούς, εθελοδουλία κι αυτοταπείνωση. Δεν είμαι αναρχικός ούτε πιστεύω ότι κλέβοντας τράπεζες ή τοποθετώντας βόμβες σε πολιτικά γραφεία και πολυεθνικές θα γκρεμίσουμε τον καπιταλισμό. Υπό αυτήν την έννοια δεν είμαι σύντροφος του Νίκου Ρωμανού. Υποκλίνομαι, όμως, ενώπιον του αγώνα μέχρις εσχάτων που δίνει για το δίκαιο αίτημά του να μπορεί να παρακολουθεί τα εργαστήρια της σχολής του, το οποίο προφανώς δεν μπορεί να γίνει εξ αποστάσεως, όπως ενδεχομένως μπορεί να πιστεύει ο υπουργός Δικαιοσύνης, Χ. Αθανασίου, ο οποίος μεταξύ άλλων αναχρονισμών θεωρεί πως και ο γάμοι ομοφυλόφιλων θα καταστρέψουν την ελληνική κοινωνία. Είδατε κανένα φυλακισμένο χρυσαυγίτη να κάνει κάτι παρόμοιο για τις ιδεοληψίες του; Οχι μόνο δεν μπήκαν σε μια τέτοια διαδικασία, που θα μπορούσε να τους οδηγήσει στον θάνατο, αλλά αρνήθηκαν από την πρώτη στιγμή και τα πιστεύω τους προκειμένου να σώσουν τα τομάρια τους. Κι όμως, τολμούν ακόμα αρκετοί νοικοκυραίοι να μιλούν για ποινικό μητρώο τής Αριστεράς και να την ταυτίζουν με την ακροδεξιά, μολονότι εξακολουθεί να ανατρέφει ανθρώπους που είναι αποφασισμένοι να θυσιάσουν και τη ζωή τους για τις ιδέες τους...

Οι μικροαστοί είναι, επίσης, πολύ δύσκολο να κατανοήσουν γιατί μια 23χρονη τουρκικής καταγωγής στη Γερμανία, η οποία έζησε το ρατσισμό από πρώτο χέρι, έφερε σε θανάσιμο κίνδυνο τη ζωή της ανήμερα των γενεθλίων της για να υπερασπιστεί δύο "καθαρόαιμες" γερμανίδες από επίδοξους βιαστές τους, την ίδια ώρα που "βέροι" γερμανοί μικροαστοί αυτόπτες μάρτυρες σφύριζαν αδιάφορα. Η Τουγτσέ Αλμπαϊράκ και κάθε Τουγτσέ Αλμπαϊράκ μοιάζει με εξωγήινη για όλους εκείνους που δεν πιστεύουν ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν, γι' αυτούς που προσπαθούν να μένουν ήσυχοι και να φωνάζουν μόνο για τάξη κι ασφάλεια ώστε να μη διακινδυνεύουν τον "τακτοποιημένο" βίο τους. Αυτή τη στάση ζωής, μάλιστα, έχουν το θράσος να τη βαφτίζουν ωριμότητα και να της προσδίδουν στοιχεία αξιοπρέπειας και καθωσπρεπισμού προκειμένου να τα έχουν καλά και με τη συνείδησή τους. Γι' αυτό και ξεβoλεύονται με τους Ρωμανούς και τις Αλμπαϊράκ, οι οποίοι στην πράξη κι όχι απλώς στα λόγια υποδεικνύουν πως οι μονόδρομοι υπάρχουν μόνο στους Κώδικες Οδικής Κυκλοφορίας, που κι αυτοί πάντως είναι ανθρώπινα δημιουργήματα και δεν μας έχουν παραδοθεί ως θέσφατα από ανώτερες δυνάμεις...

Ο Αλμπέρ Καμί έχει γράψει πως μια από τις χειρότερες αιτίες εχθρότητας είναι η λύσσα και η ποταπή επιθυμία να δεις να υποκύπτει εκείνος που τολμά να αντιστέκεται σε αυτό που σε συνθλίβει. Στα φανερά ή στα κρυφά πολλοί νοικοκυραίοι θα χαρούν αν πεθάνει ο Νίκος Ρωμανός. Ακόμα κι αν δεν το παραδεχθούν δημοσίως, θα αισθανθούν ανακουφισμένοι για την εξόντωση κάποιου που πήγε κόντρα στο ρεύμα, αφού θα θεωρήσουν πως αυτή η κατάληξη θα αποτελεί δικαίωση για τη δική τους δειλία. Αυτοί που είναι ήδη νεκροί, γιατί τί άλλο μπορεί να είναι κάποιος που περπατά συνεχώς σκυφτός, θα πανηγυρίσουν για τον θάνατο αυτού που τους υπενθύμιζε τη σαπίλα τους κι ο οποίος θα παραμένει ζωντανός στις καρδιές και τα μυαλά εκείνων που αρνούνται να αποδεχθούν τη διαιώνιση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Δεν είμαι αναρχικός ούτε αριστεριστής ούτε αντάρτης πόλης. Στέκομαι, όμως, αλληλέγγυος στο πλευρό κάθε ανθρώπου που είναι πρόθυμος να πεθάνει από ασιτία για λίγο, έστω, περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη, αναγνωρίζοντας ότι ο ίδιος, ως ένας ακόμα υπολανθάνων μικροαστός, είμαι πολύ αδύναμος για να ακολουθήσω το ηρωικό του παράδειγμα...