Πέμπτη 9 Μαΐου 2013

Οταν οι πεφωτισμένοι χαϊδεύουν στο μάγουλο την ακροδεξιά...

Η Κ. Δημουλά είναι μια σπουδαία ποιήτρια, ίσως ό,τι καλύτερο διαθέτει αυτήν τη στιγμή η ελληνική λογοτεχνία σε...ζωντανή μορφή. Γιατί όχι επομένως, και το λέω σοβαρά, να μην κερδίσει κι ένα Νόμπελ Λογοτεχνίας, όταν αυτό το έχουν κερδίσει αρκετοί χειρότεροι από την ίδια ποιητές και συγγραφείς;Οσα, εξάλλου, της αποδόθηκαν για τους μετανάστες δεν ήταν ρατσιστικό παραλήρημα. Να με συγχωρείτε, όμως, που θα το γράψω κι ας μην είμαι οπαδός τού πολιτικού ορθολογισμού, αλλά όσα είπε η ποιήτρια στην εκδήλωση των Atenistas δεν ήταν ακριβώς ένα κήρυγμα υπέρ της συναδέλφωσης των λαών. Φαίνεται, εξάλλου, πως και οι διανοούμενοι αυτής της χώρας μπερδεύουν την ανεκτικότητα με την αλληλεγγύη και την ανοχή με την πολιτισμική γενναιοδωρία. Πράγματι, δεν υπάρχουν χώροι στην Κυψέλη, αλλά φαντάζομαι πως οι πολιτικές ενσωμάτωσης δεν ταυτίζονται με τη νομιμοποίηση γκέτο ή στρατοπέδων συγκέντρωσης για απόκληρους...
Ξέρετε, ωστόσο, τί είναι το πιο τραγικό στην περίπτωση της Κ. Δημουλά; Πως μέσα σε αυτά τα τρία χρόνια τής κρίσης, στο διάστημα που ο ελληνικός λαός έχει φορτωθεί μόνος του το βάρος να μετανοήσει για αμαρτίες που δε βαραίνουν μόνο ή κυρίως τον ίδιο, δεν θυμάμαι την εθνική μας ποιήτρια να έχει κάνει κάποια σημαντική δημόσια παρέμβαση και να έχει καταθέσει την άποψή της για το τίς πταίει. Δεν περιμένω από την Κ. Δημουλά να συμφωνήσει μαζί μου για να τη χειροκροτήσω. Θα ήθελα, όμως, να ακούσω καθαρά από το στόμα ενός φωτισμένου ανθρώπου κάποιες λέξεις βαθύτερες από το "δε βρίσκω παγκάκι να καθήσω στην Κυψέλη". Δε διαφωνώ πως οι καλλιτέχνες μιλούν κυρίως με τα έργα τους, γι' αυτό και δεν θα επιθυμούσα η Κ. Δημουλά να γινόταν "μαϊντανός" προς χάρη τής τηλοψίας. Σε καιρούς, ωστόσο, κρίσης, όπως το έπραξαν και συνάδελφοί της του αστικού χώρου όπως ο Γιώργος Σεφέρης, οι πνευματικοί άνθρωποι δε δικαιούνται να σιωπούν. Είναι υποχρεωμένοι να μιλούν και το πόπολο να ακούει από αυτούς κάτι ουσιαστικότερο από το πόσο καλός ράπτης είναι ένας μετανάστης στη γειτονιά τής εθνικής ποιήτριας. Τί να περιμένει αλλιώς το λούμπεν προλεταριάτο όταν ακούει τους πεφωτισμένους να χρησιμοποιούν μια ρητορική που ναι μεν δεν ταυτίζεται με την ακροδεξιά, αλλά την θωπεύει στο μάγουλο;... 

Δεν υπάρχουν σχόλια: