Χωρίς ευρώ θα υπάρξει ζωή, με το ευρώ δεν ξέρω...

Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης έχει άδικο: η χρεοκοπία μιας χώρας είναι καταστροφή! Η κυβέρνηση, όμως, που του επιτέθηκε σφόδρα είναι αυτή που δεν έχει ντροπή. Κι αυτό γιατί αυτήν τη στιγμή στην Ελλάδα δε γίνεται τίποτα άλλο από μια διαχείριση της χρεοκοπίας από τις Μεγάλες Δυνάμεις τής εποχής, οι οποίες δεν είναι τόσο μεγάλες όσο παροσιάζονται κι όσο θέλουν να μας τις παρουσιάζουν οι διάφοροι ξενόδουλοι. Σε λίγο ο ελέφαντας που διατηρούμε στο "δωμάτιο" της ευρωζώνης θα γεννήσει κι ελεφαντάκια, αλλά εμείς ακόμα συζητούμε για το πώς θα κάψουμε κι άλλο από το "λίπος" μας για να τον ταΐσουμε και να τον κάνουμε τόσο δυνατό ωστε το λιώσιμό μας από αυτόν να καταστεί αναπόφευκτο. Το είπε κι ο υπουργός Εξωτερικών τής Φινλανδίας, που δε νομίζω πως είναι συνοδοιπόρος τού Αλέξη Τσίπρα: "ο ζουρλομανδύας τού ευρώ έχει φέρει δυστυχία σε εκατομμύρια ανθρώπους και καταστρέφει το μέλλον της Ευρώπης, γι' αυτό και είτε ο Νότος είτε ο Βορράς θα αποχωρήσουν". Κι όμως, εμείς προετοιμαζόμαστε να διανύσουμε την έρημο χωρίς καν να κουβαλούμε μπουκάλια νερού...
Αναρωτιέμαι: η Φινλανδία, μια από τις ισχυρότερες οικονομίες τής ευρωζώνης, διαθέτει εναλλακτικό σχέδιο που δεν περιλαμβάνει το ευρώ. Η Ελλάδα έχει; Κι αν όχι, μήπως θα έπρεπε η κυβέρνηση να σταματήσει την επίκληση της Παναγίας, τη δαιμονοποίηση της αλήθειας και τη μάταιη αναζήτηση περικοπών 11,5 δισεκατομμυρίων ευρώ και να αρχίσει την εκπόνηση ενός σχεδίου το οποίο θα έχει στο επίκεντρό του τη δραχμή; Μήπως, λέω μήπως, θα έπρεπε να το σκεφτεί πέντε και δέκα φορές πριν αποκρατικοποιήσει κερδοφόρες επιχειρήσεις, λαμβάνοντας υπόψη το νέο σκηνικό το οποίο δημιουργείται στην Ευρώπη και στο οποίο κανένας δεν θα είναι τόσο δυνατός όσο σήμερα ή όσο πίστευε ότι είναι σήμερα; Μήπως οφείλουμε να σηκώσουμε τα μανίκια και να οργανώσουμε ένα πλάνο παραγωγικής αναδιάρθρωσης της ελληνικής οικονομίας, με βασικό κριτήριο την αναδιανομή τού πλούτου και την κοινωνική δικαιοσύνη, στο οποίο θα πρωταγωνιστούν η παιδεία, η καινοτομία, η γεωργία, η κτηνοτροφία, η αλιεία, η μεταποίηση, η βιομηχανία κι ο ορυκτός πλούτος αυτής της χώρας από το να σπαταλούμε χρόνο κι ενέργεια στο πώς θα διαχειριστούμε επικοινωνιακώς τη νέα μείωση των συντάξεων των 700 ευρώ;...
Ο Αλέξης Τσίπρας λοιδορήθηκε (και) γι' αυτήν του τη δήλωση, αλλά είχε όλο το δίκιο με το μέρος του: το νόμισμα δεν είναι φετίχ και, κυρίως, δε μπορεί να είναι προτεραιότητα έναντι της αξιοπρεπούς, το λιγότερο, διαβίωσης της πλειονότητας του ελληνικού λαού. Κανείς δεν ισχυρίζεται πως ο δρόμος τής απεξάρτησης από νεοφιλελεύθερες πολιτικές που σαρώνουν τους πολλούς και διασώζουν τος λίγους θα είναι βόλτα στο πάρκο. Κι ο επικεφαλής τού ΣΥΡΙΖΑ, άλλωστε, είχε "υποσχεθεί" αίμα και δάκρυα. Και θα υπάρξουν και αίμα και δάκρυα, μόνο που αν ακολουθήσουμε μια ταξικώς δίκαιη πολιτική στο τέλος τής διαδρομής θα μπρούμε να ανασαίνουμε ελεύθερα και χωρίς τεχνητή υποστήριξη. Λένε, για παράδειγμα, πως αν φορολογηθούν οι πλούσιοι αυτοί θα φύγουν στο εξωτερικό. Καλό τους ταξίδι, λοιπόν, και να μη μας γράφουν! Μόνο που σε μια τέτοια περίπτωση θα πρέπει να ξέρουν ότι θα δημευτεί κι οποιοδήποτε εν Ελλάδι ευρισκόμενο περιουσιακό τους στοιχείο, είτε πρόκειται για βιομηχανία είτε για βίλα, το οποίο και θα αποδοθεί στον ελληνικό λαό ώστε να το αξιοποιήσει καταλλήλως. Η ελίτ είναι που χρωστά στο λαό κι όχι το αντίστροφο. Ας το βάλουν καλά στο μυαλό τους αυτό όσοι μας κουνούν επιδεικτικώς το δάχτυλο, αλλά τρέμει το φυλλοκάρδι τους όταν ακούν για έξοδο από το ευρώ, την Ευρωπαϊκή Ενωση και τις μνημονιακές πολιτικές...