Κυριακή 22 Απριλίου 2012

"Παρθένες" ετών 38...


Ουδείς μπορεί να προδικάσει το μέλλον, αλλά υπάρχει μια πολλή πρακτική μέθοδος για να εξακριβώσει κανείς αν αυτά που του υπόσχεται κάποιος διαθέτει τη βούληση και την ικανότητα για να τα πραγματοποιήσει: εξετάζει το παρελθόν του και πόσο αξιόπιστος έχει αποδειχθεί στο να εκπληρώνει όσα δεσμεύεται να πράττει. Μην περιμένετε, πάντως, ούτε από το Β. Βενιζέλο ούτε από τον Α. Σαμαρά να σας προτείνουν να ακολουθήσετε αυτήν τη διαδικασία κι αυτό γιατί, απλούστατα, δεν τους συμφέρει...
Στις προεκλογικές παράτες τους και κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κι ο ομόλογός του της Ν.Δ. επιδόθηκαν σε μια ακόμα πλειοδοσία υποσχέσεων, που αφορούσαν κυρίως τους χαμηλόμισθους και τους χαμηλοσυνταξιούχους, οι οποίοι με την πολιτική που έχουν ακολουθήσει οι δυο τους μέχρι τώρα πολύ σύντομα θα εξελιχθούν στην πλειονότητα του ελληνικού λαού. Ακούγοντάς τους αναρωτιέμαι αν άλλοι συγκυβερνούσαν τον τόπο τους τελευταίους μήνες, αν απλώς είχε μπει ο διάβολος μέσα τους όταν υπερψήφιζαν το δεύτερο μνημόνιο και τώρα, ύστερα από επιτυχημένο εξορκισμό, είναι έτοιμοι να πάρουν αποφάσεις οι οποίες δεν θα προστατεύουν μόνο τους ξένους δανειστές και τις τράπεζες, αλλά και τους περισσότερους έλληνες...
Ακούω, ομολογώ με μεγάλη δυσκολία για να συγκρατήσω τα νεύρα μου, τις δύο φαμίλιες τού καταρρέοντος δικομματισμού να υπόσχονται αναδιαπραγμάτευση με την τρόικα σε επιμέρους τομείς κι απορώ: ποιός ήταν ο υπουργός Οικονομικών της χώρας όταν ψηφιζόταν τον περασμένο Ιούνιο το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα και μόλις το Φεβρουάριο το νέο μνημόνιο, οι συντριπτικά περισσότερες ρυθμίσεις των οποίων έχουν ένα και μοναδικό στόχο, δηλαδή τη φτωχοποίηση του ελληνικού λαού εν είδει πρόβας τζενεράλε και για τους υπόλοιπους ευρωπαίους; Ποιός ήταν, επίσης, ο ηγέτης κόμματος ο οποίος εγκατάλειψε την αντιμνημονιακή του στάση, υποχωρώντας στην πίεση που του ασκήθηκε από τα ξένα κέντρα λήψης αποφάσεων για να συμμετάσχει σε συγκυβέρνηση με πρωθυπουργό τραπεζίτη; Αν δεν κάνω λάθος, πρόκειται για τους Β. Βενιζέλο και Α. Σαμαρά, τους ίδιους ανθρώπους που σήμερα δεσμεύονται ότι μετεκλογικώς θα πάψουν να είναι τα "καλά παιδιά" της τρόικας, όπως ήταν μέχρι σήμερα. Ο δικομματισμός, όμως, συμπληρώνει 38 χρόνια ζωής και είναι πολύ δύσκολο να πείσει για την "παρθενιά" του...

Η χώρα προφανώς και χρειάζεται σταθερότητα. Αλίμονό μας, όμως, αν την ταυτίσουμε με τις παρατάξεις που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία ή αν, για να διαμαρτυρηθούμε απλώς και μόνο για όσα συμβαίνουν στη ζωή μας, ψηφίσουμε ακροδεξιούς, διαχρονικούς υμνητές της χούντας και του ναζισμού όπως είναι ο μασκαρεμένος ως αστικό κόμμα ΛΑΟΣ του Γ. Καρατζαφέρη και της Β. Μπάρμπα, ο Π. Καμμένος ή οι χρυσαυγίτες. Οι μετεκλογικές προτεραιότητες πρέπει να είναι δύο: ένα μεγάλο "κούρεμα" του δημόσιου χρέους σε συνδυασμό με την προώθηση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, όπως η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, η σοβαρή φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου και οι δημόσιες επενδύσεις με κοινωνικό χαρακτήρα, οι οποίες και θα αναδιανείμουν τον πλούτο που υπάρχει σε αυτήν τη χώρα με θύματα τους 300 διαπλεκόμενους και προς όφελος των περισσότερων ελλήνων. Κι ας μην ανησυχούν οι δήθεν ευρωπαϊστές: όλα αυτά μπορούν να γίνουν άνετα στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η οποία όμως σε μια τέτοια περίπτωση θα αναγκαστεί να αλλάξει τη ρότα τής αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας χωρίς νόημα παρά μόνο για τους πλούσιους και τους...μαζοχιστές και να μετατραπεί σε μια πραγματική κι αλληλέγγυα Ευρωπαϊκή Ενωση των λαών...

Δεν υπάρχουν σχόλια: