Ο κατώτατος μισθός της συντριπτικής πλειονότητας των δημοσίων υπαλλήλων θα είναι εξακόσια ευρώ χωρίς τα, ελάχιστα ούτως ή άλλως εναπομείναντα, επιδόματα. "Ωραία, επήλθε επιτέλους κοινωνική δικαιοσύνη", θα έλεγε ο...Μουσολίνι! Κι αυτό γιατί η ισοπέδωση στο όνομα της εξυγίανσης λέγεται φασισμός, τόσο απλά...
Λυπάμαι, αλλά δεν είμαι από εκείνους που κατανοούν το βαρετό πλέον επιχείρημα πως η κυβέρνηση νομοθετεί με το "πιστόλι στον κρόταφο". Ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του είχαν δυο χρόνια για να καταστρώσουν ένα βιώσιμο σχέδιο και για το δημόσιο τομέα. Εν τούτοις, προτίμησαν να πετούν τη "μπάλα" στην εξέδρα, προσδοκώντας πως θα πετύχαιναν και με τους "κουτόφραγκους" ό,τι κατάφεραν και με τον ελληνικό λαό προεκλογικώς, δηλαδή την εξαπάτησή τους. Ακόμα, όμως, και τώρα που τα ψέματα τέλειωσαν ο ρεζίλης των Παπανδρέου και το παρεάκι του εξακολουθούν να αναβάλλουν μια απόφαση που θα έπρεπε να είχαν λάβει από την πρώτη στιγμή έτσι ώστε να μην πληρώσουν όλοι ανεξαιρέτως οι δημόσιοι υπάλληλοι για εκείνους που διορίστηκαν ρουσφετολογικώς και χωρίς κανένα προσόν στο Δημόσιο. Οι μετατάξεις και η εργασιακή εφεδρεία είναι ημίμετρα όσον αφορά εκείνους που όχι μόνο δε μπορεί να είναι χρήσιμοι για τους πολίτες, αλλά που καταλαμβάνουν και πόστα από άξιους ανέργους. Πείτε μου, για παράδειγμα, πού μπορεί να μεταταγεί ο μπάρμαν της "Αγρογής" και να είναι ωφέλιμος; Εκτός κι αν ανοίξουν και κρατικά μπαρ, ώστε ο λαός να μεθά και να ξεχνά ποιοί φαύλοι πίνουν στην υγειά των κορόιδων...
Με λίγα λόγια, η φτωχοποίηση όλων συλλήβδην, ιδιωτικών και δημοσίων υπαλλήλων, ούτε δίκαιη είναι ούτε παραγωγική. Οι άξιοι και χρήσιμοι υπάλληλοι δικαιούνται ενός αξιοπρεπούς μισθού και μιας αξιοπρεπούς σύνταξης, όπως έχουν ανάγκη τα σχολεία μας δασκάλους και καθηγητές και τα νοσοκομεία μας γιατρούς και νοσηλευτές. Η απαραίτητη εξοικονόμηση δαπανών μπορεί να προκύψει από την κατάργηση και συγχώνευση άχρηστων δημόσιων οργανισμών, από την απόλυση απαίδευτων κι αντιπαραγωγικών υπαλλήλων, από την ενεργοποίηση και μετάταξη ικανών εργαζομένων, καθώς κι από τη μείωση αχρειάστων λειτουργικών εξόδων. Μόνο που όλα αυτά εμπεριέχουν το διαβόητο πολιτικό κόστος, που τόσο εύκολα σνομπάρουν στο δημόσιο λόγο τους ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του, αλλά τόσο πρόθυμα υποκύπτουν σε αυτόν όταν είναι να λαμβάνουν αποφάσεις και να τις εφαρμόζουν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου