Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011

Η τρομοκρατία, τελευταίο καταφύγιο των αποτυχημένων...



Φαίνεται πως στο ΠΑΣΟΚ,εκτός από όλα τα άλλα, είναι κι ανιστόρητοι. Διαφορετικά, θα καταλάβαιναν πως όποιος θέλει να ηγηθεί ενός λαού ώστε αυτός να "στρατευτεί" μαζί του δε μπορεί να το κάνει ούτε με τη βία ούτε με τις απειλές που δημιουργούν φόβο. Αυτές οι μέθοδοι δεν είναι παρά τα τελευταία καταφύγια των αποτυχημένων.

Ο πολλά βαρύς Ευάγγ. Βενιζέλος βγήκε να μιλήσει για τον κίνδυνο να γίνει η σημερινή Ελλάδα η Αργεντινή του २०००, καθώς, εκ νέου, και για πολεμική περίοδο. Ο αντιπρόεδρος δημιουργεί ένα κλίμα τρόμου, "ξεχνώντας" να υπενθυμίσει ότι η χώρα μας, σε αντίθεση με την Αργεντινή, χρησιμοποιεί ένα νόμισμα που το χρησιμοποιούν ακόμα δεκαέξι χώρες. Και το σημαντικότερο; Στον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό, που δημιούργησαν όσοι σήμερα "τρέχουν" να προλάβουν τα χειρότερα, αν καταρρεύσει η Ελλάδα, καταρρέει ο πλανήτης. Δεν θα ήθελα, επίσης, να υπενθυμίσω στον Ευάγγ. Βενιζέλο πώς δραπέτευσε ο πρόεδρος της Αργεντινής από το προεδρικό μέγαρο στο Μπουένος Αϊρες πριν από έντεκα χρόνια...

Την ίδια ώρα, βεβαίως, είχαμε και την επανεμφάνιση του "φαντομά" πρωθυπουργού μας, ο οποίος τραγούδησε ξανά το μόνο άσμα που μοιάζει να ξέρει: "στην περίπτωσή μας, όμως, δεν υπάρχει άλλος δρόμος", είπε στους ψοφοδεείς βουλευτές του, οι οποίοι μόνο στον Ηλ. Μόσιαλο και στα μίντια ξέρουν να κάνουν το μάγκα. Μόνο που ο "λαοπρόβλητος" πρωθυπουργός μας δε μας έχει εξηγήσει ακόμα γιατί δεν υπάρχει άλλος δρόμος, γιατί δηλαδή ενώ η κυβέρνησή του βάζει κάθε τρεις και λίγο "πάτο στο βαρέλι" (δική τους έκφραση) κάθε τόσο ανακοινώνει νέα μέτρα; Γιατί δε μας εξηγεί ο ρεζίλης των Παπανδρέου πώς έκανε το "μαγικό" από τη μια η συντριπτική πλειονότητα του λαού να κάνει θυσίες, αλλά οι δημόσιες δαπάνες να έχουν αυξηθεί το τελευταίο έτος; Πού είναι οι απολύσεις εκατοντάδων χιλιάδων άχρηστων κομματόσκυλων από το δημόσιο τομέα; Πού είναι η φορολόγηση του μεγάλου πλούτου;...

Ποιός, όμως, να αντιδράσει συντεταγμένα όταν και η αντιπολίτευση, δεξιά κι αριστερά, ευτελίζει το δημόσιο διάλογο σε τηλεοπτικά βαριετέ α λα Ρούλα Κορομηλά; Τί ανάγκη έχει ο λαός τα σόου με ψωμιά και γάλατα από ανθρώπους που τους τα φέρνουν στη βίλα τους στην Εκάλη οι φιλιππινέζες τους; Πώς θα βελτιωθεί η καθημερινότητά μας από εκφράσεις όπως "γομάρια", οι οποίες εκτοξεύονται στο όνομα του "χωριατισμού" και, μάλιστα, με υπερηφάνεια; Δυστυχώς, είναι ακριβώς αυτή η χωριάτικη νοοτροπία δήθεν πολιτικής παλικαριάς, που όχι μόνο δεν απαντά στα προβλήματα, αλλά ευθύνεται και για τη δημιουργία τους...

Δεν υπάρχουν σχόλια: