Να μας "χαιρόμαστε"!

Κλαιγόμαστε, οδυρόμαστε για τα μέτρα, βρίζουμε τους πολιτικούς και την κακή μας μοίρα και τί κάνουμε σε μια ημέρα απεργίας; Εκπληρώνουμε τη στοιχειώδη υποχρέωσή μας να κατεβούμε στους δρόμους και να δώσουμε ένα ηχηρό μήνυμα στους κυβερνώντες πως δε δεχόμαστε τον εκβιασμό τους; Οχι "βέβαια": γεμίζουμε τις καφετέριες και τις παραλίες και μποτιλιαριζόμαστε αγρίως!
Θα μου πείτε: "κι αν πηγαίναμε στη συγκέντρωση, θα έπαιρνε πίσω η κυβέρνηση τα μέτρα"; Η απάντηση είναι ναι! Αν μαζευόμασταν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ή κι εκατομμύρια, η συμμορία των 300 και η διεθνής τρόικα θα αναγκάζονταν να πατήσουν "φρένο". Φαίνεται, όμως, πως δε μας νοιάζει και τόσο. Εμείς είμαστε, έτσι κι αλλιώς, αθώοι γιατί είτε δεν κλέψαμε, είτε μας επέτρεψαν να κλέψουμε. Κι έτσι μπορούμε ανερυθρίαστα να κλαίμε το κακό το ριζικό μας, ρουφώντας ανέμελοι τη φραπεδιά μας. Να μας "χαιρόμαστε"!
Υ.Γ.: Γνωρίζω και τραγικότερες περιπτώσεις: ανθρώπων που πήγαν στην πορεία και μετά στη δουλειά τους! "Και με τον αστυφύλαξ και με το χωροφύλαξ" δηλαδή. Να τους "χαιρόμαστε" κι αυτές κι αυτούς!

Καληνύχτα πολιτικό σύστημα κι ώρα σου...κακή!

Λένε πως Γ. Παπανδρέου κι Α. Σαμαράς έχουν συνεννοηθεί για εκλογές το Νοέμβριο γιατί τους συμφέρει. Αν ήταν, όμως, προνοητικοί, θα είχαν συνεννοηθεί για εκλογές χθες, προχθές. Γιατί ακόμα και η επόμενη Κυριακή μπορεί να είναι καταστροφική για όσους οδήγησαν τη χώρα στο γκρεμό...
Τώρα πια, εξάλλου, ο αρχηγός Γιωργάκης δεν αποδοκιμάζει καν τα μέτρα, ούτε μιλά για "πόνο καρδιάς". Τα χαρακτηρίζει αναγκαία και μέτρα τα οποία θα οδηγήσουν σε ανάπτυξη. Από την άλλη, ο κ. Σαμαράς μόνο που δεν αποθέωσε το έργο Καραμανλή στο συνέδριο της Ν.Δ.! Είχε δίκιο, πάντως, να κατηγορεί την κα Μητσοτάκη και τον κ. Καρατζαφέρη για το ότι τώρα καταψηφίζουν το ασφαλιστικό, ενώ είχαν υπερψηφίσει το μνημόνιο. Οσο για την αριστερά, τους μόνους που έπεισε ο κ. Κουβέλης πως η Ευρωπαϊκή Ενωση μπορεί να αλλάξει εκ των ένδον είναι τους 200 νυσταλέους, άεργους κρατικοδίαιτους παριστάμενους στη συνδιάσκεψη των "ανανεωτικών", οι οποίοι δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους και παριστάνουν τους ινστρούκτορες της εργατικής τάξης. Καληνύχτα σου πολιτικό σύστημα κι ώρα σου...κακή!

Ελευθερία και, πάλι, ελευθερία!

Επρεπε να χάσει τη ζωή του ένας ακόμα άνθρωπος για να επιβεβαιωθεί το αυτονόητο: πως όσα μέτρα ασφαλείας κι αν λαμβάνει κανείς σε βάρος της ελευθερίας, ασφαλής δεν θα είναι ποτέ...
Μπορεί στο υπουργείο ΠΡΟΠΟ να μη λάμβαναν όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας. Δε νομίζω, όμως, πως είναι ένα ελάχιστα φυλασσόμενο υπουργείο. Κι όμως, οι τρομοκράτες κατάφεραν να το "χτυπήσουν". Για τον απλούστατο λόγο πως όσοι καταφεύγουν στην τυφλή βία ή αποδέχονται παράπλευρες απώλειες δε σταματιούνται με κάμερες παρακολούθησης, ανιχνευτές μεταλλικών αντικειμένων και ομάδες "Δίας" στους δρόμους. Οι μπάτσοι στις γειτονιές μπορεί να είναι μια χρήσιμη ατραξιόν, αλλά αν η κυβέρνηση συνεχίζει να οδηγεί αυτόν το λαό στη φτώχεια και στη μιζέρια οι τρομοκράτες θα ξεφυτρώνουν σαν τις απερίσκεπτες κομπορρημοσύνες του κ. Χρυσοχοΐδη...
Για μένα, στο δίλημμα "ασφάλεια ή ελευθερία", η απάντηση έρχεται αβίαστα: προτιμώ να υπάρξω ακόμα και θύμα δολοφονικής επίθεσης, που θα διαρκέσει μια στιγμή, παρά αλυσοδεμένος εργαζόμενος για μια ζωή...

ΚΚΕ, ο "νταβατζής" σου λαέ!

Ο κομμουνισμός είναι η νιότη του κόσμου. Το ΚΚΕ, όμως, είναι τα βαθιά του γηρατειά! Μπορεί να κάνω λάθος σε αυτή μου την εκτίμηση, αλλά ευτυχώς δεν πάσχω από το σύνδρομο του αλάθητου, που διακατέχει τον Περισσό. Η Α. Παπαρήγα και το υπόλοιπο κομματικό κονκλάβιο μάλλον έχουν κατοχυρώσει στο Πρωτοδικείο τα πνευματικά δικαιώματα για τη λαϊκή τάξη και καμώνονται πως μόνο εκείνοι γνωρίζουν τί είναι καλό γι' αυτή και τί όχι...
Μπορεί οι ναυτεργάτες να έχουν όλο το δίκιο του κόσμου με το μέρος τους. Οι περισσότεροι, όμως, που είδα χθες στο λιμάνι έμοιαζαν περισσότερο με φοιτητές-κηφήνες της κομματικής νομενκλατούρας παρά με "μπαρουτοκαπνισμένους" εργάτες, που έχει γδάρει τα πρόσωπά τους η αλμύρα της θάλασσας! Συμφωνώ πως πρέπει να υπάρχει ενότητα στον αγώνα, γι' αυτό φοιτητές κι εργάτες πρέπει να συντονίζονται, αλλά στο ΚΚΕ το αντιλαμβάνονται κάπως αλλιώς: "ή συμπορεύεστε με το ΠΑΜΕ ή είστε πουλημένοι στους αστούς". Στο μαυρόασπρο κόσμο της συντρόφισσας Αλέκας εκείνη που, εν τέλει, πλήττεται περισσότερο είναι η ίδια η λαϊκή τάξη. Γιατί, πείτε μου, πού είναι ο ανθρωπισμός των εργατοπατέρων όταν εμποδίζουν ανθρώπους που περιμένουν ένα χρόνο για την άδειά τους να χαρούν κάποιες ημέρες ξεγνοιασιάς σε κάποιο νησί;
Είμαι υπέρ των λαϊκών αγώνων. Αυτή η εποχή, άλλωστε, τους χρειάζεται περισσότερο από προηγούμενες. Δεν είμαι, όμως, υπέρ των θιγμένων συντεχνιακών συμφερόντων, που εκβιάζουν, κρατώντας σαν όμηρο το μεγαλύτερο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Και, φυσικά, δεν είμαι υπέρ εκείνων που αντιμετωπίζουν τον κομμουνισμό ως θρησκεία κι όχι ως ιδεολογία...

Από τούνελ σε τούνελ...

Η νέα προπαγάνδα έχει αρχίσει να κάνει την εμφάνισή της με το...πανάρχαιο κόλπο του "κάντε υπομονή κι ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός". Μας λένε πως βρισκόμαστε μέσα σε ένα τούνελ, αλλά δεν θα αργήσουμε να βγούμε στο φως. Μας υπόσχονται πως οι θυσίες μας δεν θα πάνε χαμένες και πως όταν εξέλθουμε της κρίσης θα μας περιμένει ένας σοσιαλιστικός παράδεισος. Η μόνη αλήθεια σε όλα αυτά είναι πως τα έχουμε ξανακούσει...
Ο λαός περνά, αιώνες τώρα, από τούνελ σε τούνελ, όπως συμβαίνει και στην Αθηνών- Λαμίας. Τολμούν, μάλιστα, να παρουσιάζουν τις νέες ρυθμίσεις ως και φιλεργατικές γιατί λένε πως αφορούν μόνο το 3% των εργαζόμενων! Θέλουν να μας πείσουν δηλαδή πως το υπόλοιπο 97% ( για να μη μιλήσω για τους άνεργους) ζει μέσα στην άνεση και στην πολυτέλεια! Αν αυτοί που τα λένε, γνωρίζουν πως ψεύδονται είναι, "απλώς", απατεώνες. Φοβάμαι, όμως, πως αρκετοί, κλεισμένοι στο άσυλο της Βουλής, μπορεί και να πιστεύουν πραγματικά ότι τα εκατομμύρια των εργαζόμενων σε επιχειρήσεις κάτω των 20 ατόμων, όπου οι απολύσεις είναι ελεύθερες, ζουν την απόλυτη ευτυχία! Μπορεί, ακόμα, να πιστεύουν ότι στις επιχειρήσεις άνω των 20 εργαζόμενων οι μόνοι που μπορεί να απολυθούν είναι τα μεγαλοστελέχη τους. Μπορεί, μάλιστα, και να πιστεύουν ότι το Προεδρικό Διάταγμα που πρωτοπαρουσίασε ο κ. Λοβέρδος, πριν του επιφέρει τροποποιήσεις και το εισάγει στη Βουλή προτού τον πάρουν με τις πέτρες, θα έφερνε τη χαμένη ανταγωνιστικότητα. Ε, λοιπόν, όσοι τα πιστεύουν αυτά είναι εκείνοι που δεν αξίζει να βγουν ποτέ από το τούνελ...

Οι αρλεκίνοι και τα αστεία τους!

Οι αρλεκίνοι είναι πλασμένοι για να υπηρετούν τους αφεντάδες τους. Και τέτοιοι υπάρχουν πολλοί στο ΠΑΣΟΚ. Για παράδειγμα, ο Π. Οικονόμου, που δήλωσε σήμερα πως τα μέτρα που λαμβάνει η κυβέρνηση είναι προσωρινά και πως όταν λήξει ο χρόνος εφαρμογής του μνημονίου μπορούμε να περιμένουμε, π.χ., ακόμα και συνταξιοδότηση πριν από τα 55!
Ο κ. Οικονόμου κι ο κάθε κ. Οικονόμου του ΠΑΣΟΚ, που έχουν τρομοκρατηθεί από το φόβο της μη επανεκλογής τους για τη συναίνεσή τους στα νεοφιλελεύθερα μέτρα, καλό θα κάνουν να σιωπούν. Μόνο έτσι μπορεί να γλιτώσουν τα γιαούρτια, που θα τους πετούν εκείνοι που καταλαβαίνουν πως η τρόικα και οι έλληνες συνοδοποροι της έχουν σκοπό να αφανίσουν κάθε ίχνος κοινωνικού κράτους υπήρχε στην Ελλάδα...ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ. Επομένως, η μόνη έντιμη λύση για τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ είναι είτε η καταψήφιση των μέτρων, είτε η παραίτηση. Για να μπορούν να έχουν το δικαίωμα να μην αποκαλούνται αρλεκίνοι...

Δεν παίζουμε στην ίδια ομάδα Γιωργάκη!

Ο αρχηγός Γιωργάκης έχει δίκιο: χρειάζεται ομαδικό πνεύμα για να βγούμε από την κρίση. Μόνο που δεν έχει καταλάβει κάτι καλά: δεν παίζει στην ίδια ομάδα με το λαό...
Ο πρωθυπουργός που επιβάλλει τα πιο νεοφιλελεύθερα μέτρα από τη μεταπολίτευση, ως πρόεδρος της...Σοσιαλιστικής Διεθνούς από την...ταπεινή Νέα Υόρκη αυτήν τη φορά κι όχι από κάποιο εξωτικό μέρος όπως ο Αγιος Δομήνικος, προσπάθησε να κάνει τον ελληνικό λαό συνένοχο στο δικό του έγκλημα. Πώς μπορεί να πείσει, όμως, ο αρχηγός Γιωργάκης πως η χώρα θα σωθεί μόνο αν ψοφήσουν οι κάτοικοί της; Γιατί ο ελληνικός λαός θα πρέπει να δεχθεί ασυζητητί την θανατική του καταδίκη; Από πού κι ως πού τολμούν να μιλούν για ανταγωνιστικότητα εκείνοι που δεν χτυπούν τα καρτέλ;...
Αν το όνειρό τους είναι να επιτύχουμε ρυθμούς ανάπτυξης Κίνας, δεν είναι και δικό μου όνειρο. Γιατί αν είναι να ζούμε όπως οι κινέζοι, με ένα δολάριο την ημέρα, ο κ. Παπανδρέου και τα λοιπά "πράσινα" ανθρωπάκια λανθασμένα έχουν κατανοήσει το σοσιαλισμό. Αλλωστε ο Γιωργάκης και η παρέα του έχουν σπουδάσει σε αμερικανικά πανεπιστήμια, εκεί που το όνομα Μαρξ τιμωρείται με ηλεκτρική καρέκλα...

Οταν στερέψουν και τα φύκια!

Αν ήμουν ο Γ. Παπανδρέου, θα προκήρυσσα εκλογές όσο το δυνατό νωρίτερα. Πριν, δηλαδή, το λούμπεν προλεταριάτο αποκτήσει ταξική συνείδηση και συντρίψει όλους εκείνους που το κοροϊδεύουν αιώνες τώρα...
Αυτό είναι και το ισχυρότερο πλεονέκτημα του πολιτικού συστήματος σε βάρος του λαού: το μεθοδευμένο παραφόρτωμά του με μπάλα, τηλεοπτικά σόου και τσόντες. Για να μην θεωρηθώ ηθικολόγος, σε έναν κόσμο χωρίς νόημα παρά μόνο εκείνο που του δίνουμε εμείς οι ίδιοι, θεωρώ πως τα πάντα πρέπει να έχουν την θέση τους στη ζωή μας. Με κάποια ισορροπία όμως. Για παράδειγμα, αν και είμαι ποδοσφαιρόφιλος, δεν θεωρώ πως ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης είναι ανώτερη αξία από την κοινωνική δικαιοσύνη! Γι' αυτό κι αδυνατώ να κατανοήσω γιατί μερικές χιλιάδες θεσσαλονικείς κατέβηκαν ως την Αθήνα για να διαμαρτυρηθούν για την ομάδα τους, αλλά δεν έχουν κατεβεί, οι περισσότεροι τουλάχιστον, ποτέ για να διεκδικήσουν ένα καλύτερο μέλλον για τους ίδιους και τα παιδιά τους...
Οσο, επομένως, ο λαός δεν θα αφυπνίζεται ταξικά και θα περιορίζει την "επαναστατική" του διάθεση μόνο σε σποραδικές απεργιακές συγκεντρώσεις, οι κάθε τύπου νεοφιλελεύθεροι θα συνεχίζουν να μας πωλούν "φύκια για μεταξωτές κορδέλες". Και η απάτη, όμως, φτάνει στα όριά της όταν ο λαός δεν θα μπορεί ούτε φύκια να αγοράσει. Κι έτσι όπως πάμε, αυτή η ημέρα δεν θα αργήσει...

Οι δήμιοι θα θρηνήσουν τα δικά τους κεφάλια...

Θυμάστε που ο Γ. Παπανδρέου έθετε προεκλογικά το δίλημμα "σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα"; Ηταν η εποχή που παρότι γνώριζε τα δημοσιονομικά μεγέθη έταζε λαγούς με πετραχείλια για να ικανοποιήσει το φροϊδικό του σύμπλεγμα και να μην αισθάνεται κατώτερος από τον πατέρα του και τον παππού του, που είχαν γίνει πρωθυπουργοί! Σήμερα, όμως, η κυβέρνηση του "σοσιαλιστή" Γιωργάκη παίρνει τα πιο νεοφιλελεύθερα μέτρα στην ιστορία της χώρας...
Για χάρη της συζήτησης, αλλά και γιατί δεν καμώνομαι πως είμαι κύριος του αλάθητου, θα δεχθώ πως τα μέτρα είναι μονόδρομος, όπως διατυμπανίζει κι ο φαφλατάς κ. Λοβέρδος. Η στοιχειώδης, όμως, αίσθηση αξιοπρέπειας επιβάλλει σε όποιον μπορεί και να θεωρεί τον εαυτό του σοσιαλιστή να πάρει αυτά τα μέτρα, αλλά ύστερα να παραιτηθεί. Αν, πάλι, οι δήθεν σοσιαλιστές μένουν στις θέσεις τους γιατί θεωρούν τον εαυτό τους καλύτερο από τους άλλους, τότε έχουν πολύ σοβαρό πρόβλημα αντίληψης των πραγματικών τους δυνατοτήτων...
Βεβαίως και η χώρα δεν έφτασε σε αυτό το σημείο μόνο εξαιτίας της διακυβέρνησης του Γιωργάκη. Οι ευθύνες του, όμως, από τον Οκτώβριο και μετά είναι τεράστιες γιατί στην προσπάθειά του να πείσει πως έλαβε "καμένη γη" διεθνοποίησε ένα πρόβλημα το οποίο, αν είχε πράγματι πολιτική πυγμή, θα μπορούσε να λύσει με τις δικές του δυνάμεις. Μονάχα αυτό με παρηγορεί όμως: ότι στη λαιμητόμο που στήνουν για το λαό δεν θα αργήσει η ώρα που θα θρηνούν οι ίδιοι οι δήμιοι τα κεφάλια τους...

Να καταργήσουμε τα χρηματιστήρια!

Ο πραγματικός αγρότης καλλιεργεί τη γη για να τρώμε οι υπόλοιποι τα προϊόντα της. Ο οικοδόμος χτίζει σπίτια για να μένουμε σε αυτά οι λοιποί θνητοί. Ο πραγματικός καλλιτέχνης δημιουργεί έργα για να ηρεμεί η ψυχή μας. Ο χρηματιστής τί παράγει, προσφέρει ή δημιουργεί; Μόνο χρήμα για την τσέπη του ή για εκείνη του αφεντικού του. Κι όμως, η τύχη κρατών ολόκληρων εξαρτιέται από το κερδοσκοπικό του παιχνίδι. Γι' αυτό και η λύση σε αυτήν την περίπτωση δε μπορεί να είναι άλλη από το "πονά κεφάλι, κόβει κεφάλι"...
Να καταργήσουμε τα χρηματιστήρια! Ουτοπικό, απλοϊκό, χαρακτηρίστε το όπως θέλετε, αλλά δύσκολα θα με πείσετε πως οι άνθρωποι ερχόμαστε σε αυτόν τον κοσμο μόνο για να παράγουμε και να προσκυνάμε το χρήμα. Οποιος θέλει να το κάνει γιατί αυτή είναι η καψούρα του, ας το κάνει σε κάποια χαρτοπαικτική λέσχη ή σε κάποιο καζίνο! Οχι, όμως, να παίζει λεφτά που πολλές φορές δεν έχει καν στην τσέπη του με τις συντάξεις και τους μισθούς ανθρώπων που δούλεψαν ή δουλεύουν νύχτα ημέρα για να θεωρούν τον εαυτό τους αξιοπρεπή...
Υ.Γ. Αγαπητέ "BlackBedlam", επίτρεψέ μου να επιμείνω στην άποψή μου πως ο αγώνας προϋποθέτει την θυσία εκείνου που αγωνίζεται κι όχι την θυσία των άλλων. Για παράδειγμα, η σημερινή κι αυριανή απεργία, εν μέσω καύσωνα, όσων εργάζονται στα μέσα μεταφοράς της Αθήνας στερείται στοιχειώδους ανθρωπιάς και, φυσικά, πόρρω απέχει από το να χαρακτηριστεί αγωνιστική κινητοποίηση με τους οδηγούς να μην κατεβαίνουν στους δρόμους, αλλά στις καφετέριες...

Αλλο θυσιάζομαι, άλλο σε θυσιάζω...

Συμφωνώ με εκείνους που διεκδικούν το δίκιο τους ακόμα και με θεωρητικά ακραίο τρόπο. Υπό μία, όμως, βασική προϋπόθεση: πως θυσιάζουν είτε το μισθό τους, είτε τη βολή τους, είτε ακόμα και τη ζωή τους, όπως οι άνθρωποι που αυτοπυρπολούνται. Λυπάμαι, αλλά δε μπορώ να είμαι με το μέρος εκείνων που διεκδικούν το όποιο δίκιο τους, θυσιάζοντας τους άλλους...
Ασφαλώς κι αναφέρομαι στους προμηθευτές των νοσοκομείων, αλλά και στους εκπαιδευτικούς που απέχουν από τη βαθμολόγηση των γραπτών των παιδιών που μόλις έδωσαν πανελλήνιες. Είναι άλλο πράγμα να διεκδικείς τα λεφτά που θεωρείς πως σου χρωστούν κι άλλο ο εκβιασμός, τύπου αγροτών το χειμώνα...

"Ολα καλά κι όλα ωραία"!

Για να μην παρεξηγηθώ: είμαι από εκείνους τους τύπους, όπως η Μπλανς Ντιμπουά στο "Λεωφορείο ο Πόθος", που προτιμούν τη φαντασία από το ρεαλισμό. Προσέξτε όμως: την προτιμώ από το ρεαλισμό, όχι από την κοροϊδία. Αυτή, δηλαδή, που μας "σερβίρει" η κυβέρνηση, με τη βοήθεια που παίρνει από τα "παπαγαλάκια" της στα μέσα ενημέρωσης που θέλουν να μας πείσουν πως τα πράγματα πάνε καλά γιατί μειώθηκε το έλλειμμα...
Εχω μια ριζοσπαστική πρόταση να τους κάνω: γιατί δεν εκτελούν ένα εκατομμύριο έλληνες στο σκοπευτήριο της Καισαριανής; Ετσι το κράτος δεν θα χρειάζεται να τους καταβάλλει καθόλου μισθούς και συντάξεις, ούτε επιδόματα ούτε να τους προσφέρει, υποτίθεται, δωρεάν υγεία και παιδεία! Τί να την κάνω τη μείωση του ελλείμματος όταν "πατά" πάνω σε πτώματα; Οσο για εκείνους που μας υπόσχονται πως οι θυσίες μας δεν θα πάνε χαμένες, το παραμύθι είναι πια παλιό κι όλοι ξέρουμε ότι δεν έχει ποτέ "happy end" για το λαό...

Μ' ένα γκολ ξεχνιέσαι...

Αν αύριο η εθνική κερδίσει τη Νότιο Κορέα, υπάρχει κάποιος που θα πανηγυρίσει πιο έντονα από άλλους, παρότι είναι μισός έλληνας και μισός αμερικανός. Ειδικά, μάλιστα, αν η ομάδα προχωρήσει και στο δεύτερο γύρο και, γιατί όχι, και ψηλότερα ο περί ου ο λόγος Γ. Παπανδρέου θα ανοίγει σαμπάνιες στο Μέγαρο Μαξίμου παρότι μπορεί να μην ξέρει ούτε με τί μοιάζει μια μπάλα ποδοσφαίρου! Βλέπετε, με τα γκολ και τις νίκες μπορεί και να ξεχαστεί το επώδυνο ασφαλιστικό κι εργασιακό που ετοιμάζεται να περάσει η κυβέρνηση εν μέσω καύσωνα...
Τί σημασία έχει αν θα βγαίνουμε στη σύνταξη μετά από 40 χρόνια δουλειάς ή αν μας απολύουν ευκολότερα και με μικρότερη αποζημίωση; Ας σκοράρουν οι κ. Γκέκας και Χαριστέας και τα υπόλοιπα τα βρίσκουμε! Όπως τότε, επί χούντας, με το "έπος" του Γουέμπλεϊ...

Η εξέγερση θα ξεκινήσει από τους..."πλούσιους"!

Δεν έχουν περάσει ούτε δύο μήνες από τότε που, με αφορμή την κύρωση από τη Βουλή του μνημονίου καταλήστευσης του ελληνικού λαού, οι κήνσορες του νεοφιλελευθερισμού και τα "παπαγαλάκια" της εξουσίας μιλούσαν για μονόδρομο και για εθνική προδοσία όσων αντιστέκονταν σε μια ακόμα αφαίμαξη υπέρ πλουσίων και πίστεως. Κι όμως, οι ίδιες φωνές κλαίγονται σήμερα πως δεν υπάρχει αναπτυξιακή πολιτική και πως η αγορά έχει "παγώσει" εντελώς. Μα πώς, "σαΐνια" μου, να μην έχει "παγώσει" όταν εκατομμύρια εργαζόμενοι έχουν χάσει σημαντικό κομμάτι της αγοραστικής τους δύναμης είτε λόγω περικοπής εισοδημάτων, είτε λόγω νέων έμμεσων φόρων; Μήπως, τελικά, "φωστήρες" μου, δεν έπρεπε να πάρουμε το "μονόδρομο", αλλά να στρίψουμε το "τιμόνι" προς τα εκεί που η πινακίδα έγραφε "Κοινωνικό Κράτος";...
Στην Αργεντινή η "εξέγερση της κατσαρόλας" ξεκίνησε όταν δεν είχαν να τη γεμίσουν με υλικά μαγειρέματος ακόμα και οι πρώην πλούσιοι της μεσαίας τάξης. Το ίδιο θα συμβεί και στην Ελλάδα, με το φθινόπωρο να προμηνύεται απιελητικότατο για εκείνους που επιμένουν να μας κοροϊδεύουν πως τα 100 εκατομμύρια της Siemens τα πήραμε εσείς, εγώ, οι πακιστανοί που μας καθαρίζουν τα τζάμια και τα πρεζάκια που απειλούν για τη δόση τους! Εκείνοι που θα αντιδράσουν πιο βίαια στη φτώχεια δεν είναι εκείνοι που δεν έχουν γνωρίσει την ευμάρεια, αλλά αυτοί που την έζησαν και τώρα νιώθουν πως την έχασαν...

Η Αριστερά δε χρειάζεται την κατάντια σας...

Την ώρα που η χώρα χρειάζεται, τόσο έντονα όσο λίγες φορές στο παρελθόν, μια ενωμένη Αριστερά ποιά είναι η στάση των υποτίθεται πρωτοκλασάτων στελεχών της; Επιλέγουν τη διάσπαση στο όνομα ενός ευρωπαϊσμού, που είναι πιο ανεπίκαιρος από ποτέ. Γιατί, πείτε μου, όταν η Ευρωπαϊκή Ενωση αποφασίζει και διατάζει μέτρα που πιο αντιλαϊκά δεν πάρθηκαν ποτέ στο παρελθόν της, δεν είναι δυνατό οι Κουβέληδες να συντάσσονται, σε βαθμό διάσπασης, με την "ευρωπαϊκή Αριστερά" κι όχι με την Αριστερά των κινημάτων και των αγώνων για ένα καλύτερο αύριο.
Καλύτερα, εξάλλου, να μη σχολιάσω τα πρόσωπα που βαυκαλίζονται πως προσφέρουν μια εναλλακτική πρόταση. Ο κ. Κουβέλης, στην καλύτερη περίπτωση, θα μπορούσε να χρησιμεύει ως ένα εναλλακτικό υπνωτικό χάπι! Οποιος πιστεύει ότι διαθέτει την προσωπικότητα να συγκινήσει πλατύτερα στρώματα, προφανώς συγκινείται με το παραμικρό...
Ωστόσο, ξεκαθαρίζω ότι δεν θεωρώ ούτε τον κ. Τσίπρα ούτε τον κ. Αλαβάνο αξιόλογες προσωπικότητες. Ο μεν πρώτος πολιτεύεται με λογική συντηρητικού 80χρονου, ο δε κ. Αλαβάνος θα έπρεπε, μετά από τόσα χρόνια στην πολιτική, να καταλαβαίνει τη διαφορά της προσήλωσης στην ιδεολογία από την προσήλωση στο μεγαλοϊδεατισμό. Οσο για το ΚΚΕ, ο απομονωτισμός δεν είναι λύση, αλλά μικροπολιτική του χθες. Μήπως, όμως, είναι λύση και τα κόμματα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς με την ασυγχρόνιστη επαναστατική γυμναστική τους; Αυτό που θα ευχόμουν θα ήταν η δημιουργία μιας μεγάλης Αριστεράς που θα περιλάμβανε τους πάντες: ΣΥΡΙΖΑ, Κουβέληδες, ΚΚΕ, Οικολόγοι Πράσινοι, εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, όλοι μαζί ενωμένοι για να τσακίσουμε τη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα. Δε συνεχίζω, όμως, γιατί αν συγκρίνει κάποιος την ευχή μου με την πραγματικότητα θα με χαρακτηρίσει γραφικό...

Η πρεμούρα των τραπεζιτών...

Κρύος ιδρώτας έχει "λούσει" τους τραπεζίτες και τους δημοσιογράφους- παπαγαλάκια τους και μόνο στο άκουσμα της φράσης "αναδιαπραγμάτευση του χρέους". Από το πρωί λαμόγια της ενημέρωσης που βρίσκονται στο "pay roll" μεγάλων τραπεζών δεν έχουν σταματήσει να μας ζητούν να μην αποσύρουμε τις καταθέσεις μας από τις τράπεζες και, "φυσικά", να μας μιλούν για το πόσο επιβλαβές είναι για τη χώρα να ζητήσει να μην πληρώσει το σύνολο των 300 δις με το οποίο την έχουν δανείσει οι κερδοσκόποι ή, τέλος πάντων, να το αποπληρώσει με μια χρονική καθυστέρηση.

Το κράτος δε χρωστά μόνο στους ξένους, αλλά και στους έλληνες τραπεζίτες. Γι' αυτό και η πρεμούρα τους να γλιτώσουμε την πτώχευση. Για να μη χάσουν τα λεφτά τους. Τζάμπα, όμως, ανησυχούν: ούτε αυτή η κυβέρνηση είναι διατεθειμένη να έρθει σε ρήξη με τους τραπεζίτες. Θα παίξει μέχρι τέλους το παιχνίδι τους. Τώρα, αν η χώρα χρεοκοπήσει δις, όπως η Ουγγαρία που ακολούθησε πιστά τις "συμβουλές" του ΔΝΤ, μικρό το κακό. Θα πάμε για την τρίτη χρεοκοπία κι όποιος αντέξει!

Δεν θα σώσει το σύστημα η αλήθεια...

Ποιός νοήμονας άνθρωπος πιστεύει ότι οι "δεκάρικοι" περί διαφάνειας Παπανδρέου- Σαμαρά και οι εξεταστικές επιτροπές για τα σκάνδαλα στοχεύουν στην ανακάλυψη της αλήθειας; Είναι σαν οι κυβερνώντες μας να μισθώνουν μια σύγχρονη εκδοχή της "Σάντα Μαρία" για να ανακαλύψουν την Αμερική, που έχει ανακαλυφθεί 500 και χρόνια νωρίτερα...
Δεν είναι η αλήθεια εκείνη που θα σώσει το σύστημα, αλλά, κατά την άποψη των κρατούντων, η σωστή επικοινωνιακή διαχείριση των ψεμάτων τους. Σε αυτό το πλαίσιο, δεν θα πρέπει να μαθευτεί, για παράδειγμα, πως τρεις χιλιάδες άνθρωποι "έκραξαν" τον Γ. Παπανδρέου την Παρασκευή στο Ηρώδειο. Σε αυτό το πλαίσιο, καλό είναι για τη Siemens και το Βατοπέδι να "καούν" οι ήδη "καμένοι" πολιτικοί. Σε αυτό το πλαίσιο, για το ασφαλιστικό ο Α. Λοβέρδος παλεύει να μας πείσει πως τα 'βαλε με την τρόικα και κατόρθωσε να μας γλιτώσει από μια φωτιά που είχε μπει μόνο στη φαντασία του...
Τους χαζεύω όλους αυτούς τους γελοίους που παλεύουν να διασώσουν τον εαυτούλη τους με όρους του χθες. Οσο για εκείνους που μας "απειλούν" με πρόωρες εκλογές, τους συστήνω να διαβάσουν το "Περί Φωτίσεως" του κ. Σαραμάγκου. Σε αυτό το έργο παρουσιάζεται τί γίνεται όταν ο λαός ψηφίζει, χωρίς να έχει προαποφασιστεί, κατά 70% λευκό...
Υ.Γ. Ευχαριστώ πολύ τους γνωστούς κι άγνωστους φίλους για τις πράξεις και τα λόγια καρδιάς που μοιράστηκαν μαζί μου αυτές τις δύσκολες ημέρες. Και η μάνα μου κι εγώ θα σας είμαστε πάντοτε ευγνώμονες...

Σ' αγαπώ πολύ

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που τραγουδούν με το που χαράζει μέχρι που νυχτώνει. Οχι απαραίτητα γιατί είναι χαρούμενοι, αλλά γιατί έτσι βγάζουν γλώσσα στις στενοχώριες. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που εργάζονται τίμια μέρα νύχτα, άνθρωποι που θα μπορούσαν να βάζουν το χέρι στο βάζο με το μέλι, αλλά που δε μπαίνουν καν στον πειρασμό να ανοίξουν το καπάκι...

Υπάρχουν άνθρωποι που δεν παρακαλούν τον θεό, ούτε απογοητεύονται από την κραυγή της απουσίας του. Γνωρίζουν πως το τελειότερο ον, μέσα στην ατέλειά του, είναι ο άνθρωπος και το μόνο που του λείπει είναι η αυτοπεποίθηση να σκοτώσει τους θεούς...

Υπάρχουν άνθρωποι που αγαπούν τη ζωή, της μιλούν, της γελούν, αλλά της κάνουν και παράπονα γιατί εκείνη τους αγαπά λιγότερο. Υπάρχουν άνθρωποι που παντρεύονται, κάνουν παιδιά, τα μεγαλώνουν με όλη την αγάπη που μπορεί να μαζευτεί σε μια ψυχή, χωρίς να νοιάζονται αν η ιστορία ασχοληθεί μαζί τους. Εκείνη, άλλωστε, αγαπά τη φιλοδοξία, δε δίνει δεκάρα για την αξιοπρέπεια. Οσο υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, θα υπάρχει και η μάνα μου. Κι ας γράφει ένα χαρτί της γραφειοκρατίας πως την έχασα σήμερα...