Ελλάς, Ελλάς, Αντώνης...ακροδεξιάς!

Όσοι υποβάλλετε τον εαυτό σας στη βάσανο να διαβάζετε όσα γράφω θα έχετε καταλάβει ότι δεν είμαι δεξιός! Αν, επομένως, η Ν.Δ., το ΛΑΟΣ, το...ΠΑΣΟΚ κι άλλα δεξιά κόμματα εξαφανίζονταν σήμερα από τον πολιτικό χάρτη της χώρας, θα ήμουν ευτυχής και για έναν πρόθετο λόγο: γιατί η Αριστερά θα αναγκαζόταν να κυβερνήσει και θα έπρεπε να αφήσει στην άκρη τον ισοπεδωτισμό που διακρίνει τις σχηματισμένες μορφές της...

Από την άλλη, όμως, δε μπορώ να μη σχολιάσω την επικράτηση του ακροδεξιού Αντώνη Σαμαρά απέναντι στη Ντόρα Μητσοτάκη. Δεν θεωρώ πως οι νεοδημοκράτες τον ψήφισαν για τις εθνικιστικές πομφόλυγές του: τον ψήφισαν γιατί ούτε εκείνοι "χωνεύουν" το Μητσοτακέικο και γιατί ο κ. Σαμαράς δεν είχε ταυτιστεί τόσο με τις κυβερνήσεις Καραμανλή όσο η κα Μητσοτάκη.

Δε φοβάμαι, επίσης, πως αν ο κ. Σαμαράς διαδεχθεί στην πρωθυπουργία το συγκάτοικό του σε αμερικανικό πανεπιστήμιο τη δεκαετία του '70, Γιώργο Παπανδρέου θα κηρύξει πόλεμο στη Μακεδονία ή στην Τουρκία. Δεν θα φοβόμουν το ίδιο ούτε για τον κ. Καρατζαφέρη: ο εθνικισμός είναι η πραμάτειά τους κι εκείνοι είναι οι έμποροί της. Ό,τι λένε το λένε για να βγάλουν τον πολιτικό επιούσιο. Είναι, όμως, ακίνδυνοι μέσα στην επικινδυνότητα των ιδεοληψιών τους...

"Κινούμενη" άμμος...

Η Γεωργία Σάνδη είχε γράψει πως η ματαιοδοξία είναι η κινούμενη άμμος της λογικής. Φαίνεται, όμως, πως στο Ντουμπάι, κι οπουδήποτε αλλού επικρατεί η ακραία "λογική" του κέρδους με μηδενικό κόστος, δεν έχουν διαβάσει το έργο της σπουδαίας γαλλίδας μυθιστοριογράφου. Αλλιώς δεν θα έχτιζαν, κυριολεκτικά, παλάτια στην άμμο, τα οποία θα κατέρρεαν εν μια νυκτί...
Την ώρα που πολλοί σπεύδουν να πανηγυρίσουν πως κρίση ήταν και πέρασε, έρχεται ένα περιστατικό όπως το "πάγωμα" των χρεών της που ζήτησε κρατική εταιρεία του Ντουμπάι για να μας δείξει πως αν η απληστία συνεχιστεί ανέλεγκτη τίποτα δεν θα αλλάξει...

Ντρέπεται για τον πατέρα της...και με το δίκιο της!

Ξέρω ότι πολλά έχουν δει τα μάτια σας, που λέει κι ο ποιητής, μα αυτός σας φέρνει τρόμο! Φαίνεται, όμως, πως ο ακατανόμαστος προκαλεί το ίδιο συναίσθημα και στην κορούλα του, η οποία, "εξοπλισμένη" με γερμανικά χρήματα και προϊόντα, διεκδικεί την ηγεσία της Ν.Δ.

Είναι τυχαίο ότι ο ακατανόμαστος δεν έχει εμφανιστεί, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, ούτε σε μια συγκέντρωση της θυγατρός του; Μπορεί να έχει σχηματίσει έναν πολύ ισχυρό κομματικό μηχανισμό, χάρη και στις χιλιάδες κουμπαριές του, και μόνο όμως το άκουσμα του ονόματός του προκαλεί αηδία στον ελληνικό λαό. Ο ακατανόμαστος υπηρέτησε μια ζωή τα μεγάλα συμφέροντα, τον άγριο νεοφιλελευθερισμό και τον...Ιούδα.

Απατεώνας ήταν κι ο Ανδρέας Παπανδρέου. Ο μεγάλος αντίπαλος όμως του ακατανόμαστου, πέρα από τα κάποια θετικά που πρόσφερε, είχε και μια προσωπική γοητεία. Αντιθέτως, ο ακατονόμαστος και η φαμίλια του είναι κλέφτες χωρίς στιλ. Κι αυτό είναι ακόμα τραγικότερο για την υστεροφημία τους...

Ο κλασικός μικροαστός έλληνας...

Σας μεταφέρω μια προσωπική εμπειρία, όχι γιατί ξαφνιάστηκα από αυτή, αλλά για να καταδείξω πως η Ελλάδα βρίσκεται ακόμα υπό τουρκοκρατία, έστω κι αν έχουμε αντικαταστήσει τους τούρκους με τους...δημοσίους υπαλλήλους.
Βρέθηκα στο νοσοκομείο "Αλεξάνδρα", όπου χρειάστηκε να εισαχθεί για νοσηλεία συγγενικό μου πρόσωπο. Ο "άρχοντας" του γραφείου κίνησης επέμενε πως δεν θα μπορούσε να γίνει εισαγωγή σε τρίκλινο δωμάτιο, παρότι το συγγενικό μου πρόσωπο το δικαιούταν. Μόνο το μάτι δε μου έκλεισε πονηρά, για να "πιάσω" καλύτερα το νόημα κι εκείνος να τα "πιάσει".
Τελικά, διαπίστωσα πως δεν ήταν καν εκείνος ο υπεύθυνος για το πού θα εισαχθεί ο κάθε ασθενής, ενώ υπήρχε η δυνατότητα νοσηλείας σε τρίκλινο δωμάτιο. Έχω την υποψία πως ο συγκεκριμένος "κύριος" το απόγευμα που γυρνά στο σπίτι του εξανίσταται κάθε φορά που ακούει την είδηση πως κάποιος πολιτικός, δημοσιογράφος ή κάποιος άλλος διάσημος είναι διεφθαρμένος. Είναι ο ίδιος "πολίτης" που έχει απηυδήσει με το πολιτικό σύστημα της χώρας και στο τέλος ψηφίζει είτε ΠΑΣΟΚ, είτε Ν.Δ. Είναι ο ίδιος που βρίζει τους πακιστανούς που "κλέβουν" δουλειές από τα "τίμια" ελληνόπουλα. Είναι ο κλασικός μικροαστός έλληνας, που θεωρεί πως για όλα φταίνε οι άλλοι και ποτέ ο ίδιος...

Ενα κόμμα πρεζάκι!

Ιδεοληψίες, εμμονές, αίσθημα καταδίωξης, που οδηγούν σε ψυχωσικά επεισόδια! Λυπάμαι που το γράφω, αλλά αυτό είναι το ΚΚΕ σήμερα: ένα κόμμα-πρεζάκι, που χρειάζεται επειγόντως ψυχίατρο για να το γλιτώσει από την αυτοκαταστροφή...

Η Α. Παπαρήγα και η σταλινική ηγετική της ομάδα επιμένουν να επιχειρηματολογούν όπως ο κ. Λιακόπουλος στα βιβλία του: βλέπουν παντού συνωμοσίες...εσωγήινους και λοιπά εξωτικά στοιχεία. Οταν όλοι οι υπόλοιποι, κι άνθρωποι που ζουν την κατάσταση από μέσα, διαπιστώνουν ότι το ασφαλιστικό σύστημα καταρρέει, το ΚΚΕ επιμένει πως όλα βαίνουν καλώς. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά εμποδίζει εκείνους που βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά να συζητήσουν λύσεις για το πρόβλημα. Γιατί, όπως είναι γνωστό, μόνο το ΚΚΕ γνωρίζει την απόλυτη αλήθεια και μόνο εκείνο μπορεί να προασπίζεται τα συμφέροντα των εργαζόμενων. Με αυτήν την θεολογική αντίληψη που διακατέχει τον Περισσό για τα πράγματα είναι απορίας άξιο το ότι οι "σύντροφοι" δεν έχουν βγει ακόμα με τα...Λάντα στους δρόμους να καταλάβουν το Κοινοβούλιο και να εγκαθιδρύσουν το σταλινικό φασισμό τους. Φοβάμαι, όμως, πως η θέση της κας Παπαρήγα, κι όλων εκείνων που ακόμα πιστεύουν ότι ο Στάλιν ήταν παρθένος κορασίδα διακορευμένη από τον ιμπεριαλισμό, είναι στο Δαφνί κι όχι στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Εκεί,στο γνωστό ίδρυμα ανιάτων, θα μπορούν να κάνουν παρέα με όσους πιστεύουν ότι είναι ο Ναπολέων, ο θεός και λοιπές υπερβατικές προσωπικότητες. Θα έχουν, τέλος πάντων, κάποιους που θα μπορούν να κατανοούν την τρέλα τους...

Γιατί Ντόρα και Αντώνης δεν είναι καλύτεροι του Ριζάι!

"Προτιμώ να πεθάνω παρά να σας πω πού είναι ο Βασίλης Παλαιοκώστας. Δεν θα σας πω τίποτα για την απόδραση γιατί σιχαίνομαι τους ρουφιάνους. Τον καταδότη εγώ θα τον συγχωρήσω, ο θεός όχι".
Ο Α. Ριζάι, που εκστόμισε τις παραπάνω φράσεις, είναι ένας πληρωμένος δολοφόνος. Οπότε μακριά από μένα κάθε προσπάθεια αγιοποίησής του. Από την άλλη, όμως, δε μπορώ να αποφύγω τον πειρασμό να κάνω μια σύγκριση των λεγομένων και των πράξεών του με εκείνες του Α. Σαμαρά και της Ν. Μπακογιάννη. Οι δύο υποψήφιοι αρχηγοί της Ν.Δ. δεν έχουν σκοτώσει άνθρωπο. Τουλάχιστον όχι από όσο γνωρίζω.
Την ίδια ώρα, όμως, οι αλληλοκατηγορίες για προδοσία, "μηχανισμούς", Siemens, "σύστημα ΠΑΣΟΚ" δίνουν και παίρνουν στην "ευγενή" άμιλλα των δύο φιλόδοξων ηγετίσκων να γίνουν σε καμιά δεκαριά χρόνια πρωθυπουργοί της χώρας. Ο Ριζάι θα καταδικαστεί εκ νέου, θα αποδράσει για τρίτη φορά με ελικόπτερο, θα ξανασυλληφθεί, θα ξαναϋπερασπιστεί τη Σούλα του και οι φιλήσυχοι έλληνες θα κοιμούνται ήσυχοι πως ένας βίαιος εγκληματίας είναι στη φυλακή. Γιατί, όπως διδάσκει η μεγάλη του Βουλγαράκη σχολή, ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό...

Ανίερο θράσος!

Μετά τον θάνατο του Χριστόδουλου και την εκλογή του Ιερώνυμου είχα αισθανθεί μια ανακούφιση: από ένα λαϊκιστή, πατριδοκάπηλο αρχιεπίσκοπο είχαμε περάσει σε ένα φαινομενικά νηφάλιο ιερέα, ο οποίος δε διακατεχόταν από τη "δίψα" για λούσα, που χαρακτήριζε τον προκάτοχό του.
Αυτήν την εβδομάδα, όμως, μου έφυγε και η τελευταία αμφιβολία για το ήθος των τραγοπαπάδων: o Ιερώνυμος διαμαρτύρηθηκε για το ότι θα παραχωρηθούν στους μητροπολίτες αυτοκίνητα χαμηλού κυβισμού. Ο ίδιος ισχυρίζεται πως δεν εξυπηρετούνται οι συνάδελφοί του από την επαρχία. Αν δεν εξυπηρετούνται κ. Ιερώνυμε, να τους αγοράσετε αυτοκίνητα από το δικό σας ταμείο, που μόνο ελλειμματικό δεν είναι. Αλλιώς το κράτος να μεριμνήσει να χορηγήσει αυτοκίνητα υψηλού κυβισμού και σε άλλους επαγγελματίες, που διανύουν μεγάλες αποστάσεις και οι οποίοι δεν διαθέτουν το "παγκάρι" της εκκλησίας. Και να αφήσετε στην άκρη κ. Ιερώνυμε τις ειρωνικές επιστολές και για το θέμα της φορολογήσης της εκκλησιαστικής περιουσίας γιατί εκτίθεστε με το... ανίερο θράσος σας.
Υ.Γ.: "Μαύρε Γάτε", σ' ευχαριστώ που με διαβάζεις, ανεκτικός, όμως, σημαίνει υπομονετικός σύμφωνα με τα λεξικά. Προσωπικά δεν αναγκάζομαι να υπομένω τις γυναίκες, τους ομοφυλόφιλους και τους πακιστανούς. Είναι, απλώς, διαφορετικοί από μένα. Φαντάζομαι θα συμφωνείς...

Οι ηλίθιοι...ομαλοί!

Πολλή κουβέντα γίνεται το τελευταίο διάστημα για την περίφημη ανεκτικότητα. Αφορμή υπήρξε πρόσφατη έρευνα, σύμφωνα με την οποία ελάχιστοι έλληνες θα δέχονταν γυναίκα, ομοφυλόφιλο ή... πακιστανό πρωθυπουργό.
Δεν θέλω να σταθώ στο πόσο ανόητο είναι να κρίνεις την ικανότητα ενός ανθρώπου από το φύλο, τις σεξουαλικές προτιμήσεις ή την εθνική του καταγωγή. Τέτοιου είδους αντιλήψεις έρχονται μέσα από το μεσαίωνα κι εκεί ανήκουν. Στέκομαι, όμως, σε όσους αυτοαποκαλούνται ανεκτικοί κι αυτό το θεωρούν προοδευτικότητα. Με συγχωρείτε, αλλά η γυναίκα, ο γκέι κι ο πακιστανός δεν είναι αμαρτήματα, τα οποία πρέπει να αντιμετωπίζουμε με συμπάθεια. Είναι επιλογές της φύσης, η οποία δε διαχωρίζει σε ομαλούς κι ανώμαλους. Αυτοί είναι ανθρώπινοι διαχωρισμοί. Αν, σώνει και καλά, θέλετε να κάνετε ένα διαχωρισμό κάντε εκείνο ανάμεσα στους σοβαρούς και στους ηλίθιους...

Την επόμενη φορά στα σπίτια...

Βρέθηκε η λύση για να μη γίνουν επεισόδια το Δεκέμβριο: θα προσαχθούν στα αστυνομικά τμήματα όσοι περισσότεροι πολίτες είναι δυνατό! Για προληπτικούς λόγους, όπως εισέβαλαν οι ΗΠΑ στο Ιράκ...
Αυτή είναι η μέθοδος που επέλεξε για να μη γίνουν επεισόδια στη χθεσινή πορεία ο Μ. Χρυσοχοΐδης: έγιναν 290 προσαγωγές και μόλις εννέα συλλήψεις. Αυτά είναι τα νέα ήθη που επιβάλλει στο δημόσιο βίο ο υπουργός (εδώ γελάμε) Προστασίας του Πολίτη, ο οποίος αυτοπαρουσιάζεται κι ως φίλος των αναρχικών. Του υπενθυμίζω πως η "τυφλή" τρομοκρατία δεν αντιμετωπίζεται με "τυφλές" προσαγωγές. Γιατί αυτή είναι η μέθοδος που ακολουθούν απολυταρχικά καθεστώτα, όπως εκείνο απέναντι στο οποίο στάθηκαν πριν από 36 χρόνια οι νέοι του Πολυτεχνείου. Προτείνω στον κ. Χρυσοχοΐδη το Δεκέμβριο να μην περιμένει τους διαδηλωτές να πάνε στις συγκεντρώσεις για να κάνει τις προσαγωγές του. Ας πάει κατευθείαν στα σπίτια τους, μην παρεξηγηθεί, όμως, αν τον υποδεχθούν με πέτρες κι όχι με γλυκά του κουταλιού...

"Δε γεννιούνται παλικάρια στης Χαλιμάς τα παραμύθια"

Στην Ελλάδα η αγωνιστικότητα των κατοίκων της έχει την τάση να πολλαπλασιάζεται άμα τη παρελεύσει των γεγονότων! Αυτό συνέβη, για παράδειγμα, τόσο μετά την κατοχή όσο και μετά τη χούντα των συνταγματαρχών...
Οταν ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε αναγνωρίσει την εθνική αντίσταση, στις αρχές της δεκαετίας του '80, όσοι έσπευσαν να καρπωθούν οφέλη από τη δήθεν αγωνιστική τους συμμετοχή μπορεί να ήταν και περισσότεροι από τους έλληνες που αριθμούσε η χώρα τη δεκαετία του '40. Το ίδιο ισχύει και για τους "αγωνιστές" σε βάρος της χούντας, που έσπευσαν να καταλάβουν υπουργικούς θώκους κυρίως όταν το ΠΑΣΟΚ ανήλθε στην εξουσία.
Δυστυχώς, όμως, η ιστορική πραγματικότητα είναι διαφορετική από εκείνη που θέλουν να "χτίζουν" οι "παραχαράκτες" της. Όσοι αγωνίστηκαν πραγματικά σε βάρος της χούντας μπορεί και να χωρούν σε ένα σαλόνι διαμερίσματος πολυκατοικίας. Η πλειονότητα μπορεί να ήθελε να αντισταθεί, αλλά φοβόταν. Αυτό είναι σεβαστό, αρκεί οι άπραγοι να μη μετατρέπουν το φόβο τους σε "παραμύθια της Χαλιμάς". Γιατί, όπως αναφέρει και το τραγούδι, εκεί δε γεννιούνται παλικάρια...

"Μυωπική" πολιτική

Ξέρετε ποιά είναι μία από τις λύσεις που προτείνει ο "αξιότιμος" κ. Αλμούνια για να μειωθούν τα κρατικά ελλείμματα και το δημόσιο χρέος; Να κλείσουν δημόσια νοσοκομεία! Είναι τυχαίο το ότι η Κομισιόν δε μιλά ποτέ για καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, αλλά για μείωση των δαπανών; Καμία άλλη χώρα στον κόσμο δε βρέθηκε στην θέση των ΗΠΑ πέρυσι μετά από την κατάρρευση της Lehman Brothers. Ο Μ. Ομπάμα, προς τιμή του, τίναξε τη "μπάνκα" στον αέρα, "εκτινάσσοντας" το έλλειμμα και το χρέος προκειμένου να δώσει ρευστότητα στην αγορά, αλλά και για να ενισχύσει κρίσιμους τομείς όπως η παιδεία και η υγεία. Και τώρα οι ΗΠΑ "βγαίνουν", αργά αλλά σταθερά, από την κρίση.

Ο "πολύς" κ. Αλμούνια, όμως, επιμένει στη νεοφιλελεύθερη πολιτική που οδήγησε στην κρίση. Δεν θέλει να δοθούν περισσότερα χρήματα στην παιδεία, αλλά λιγότερα. Ετσι ώστε να πέσει το έλλειμμα κάτω από το 3% και μετά από μερικά χρόνια να "εκτιναχτεί" πάλι στο 12% γιατί από τα σχολεία μας θα συνεχίζουν να αποφοιτούν αντιπαραγωγικοί άνθρωποι...

Τα έσπασαν από καπιταλιστική "ευτυχία"!

Αν συνέβαινε στην Κούβα, στη Βόρειο Κορέα ή στην Κίνα τα διεθνή μέσα ενημέρωσης θα είχαν ξεσηκωθεί. Και καλά θα έκαναν. Συνέβη, όμως, στην πολιτισμένη, καπιταλιστική Δύση. Την ίδια Δύση που πριν μια εβδομάδα πανηγύριζε για τη νίκη της σε βάρος του κομμουνισμού με αφορμή την πτώση του τείχους του Βερολίνου...

Το Παρίσι έγινε γης μαδιάμ γιατί χιλιάδες εξαγριωμένοι πολίτες έπεσαν θύματα εταιρείας που είχε υποσχεθεί πως θα μοίραζε χρήματα στον Πύργο του Αιφελ! Την ίδια ώρα, στη Μασσαλία αλγερινοί μετανάστες έκαναν γης μαδιάμ την πόλη γιατί η εθνική τους ομάδα ποδοσφαίρου έχασε από την Αίγυπτο...

Αλήθεια ποιός πιστεύει ότι αν οι παριζιάνοι ζούσαν ευτυχισμένοι στον καπιταλιστικό "παράδεισο" θα ξυπνούσαν νωρίς νωρίς κυριακάτικα για να εισπράξουν άκοπα μετρητά κι όταν θα ακαταλάβαιναν πως πιάστηκαν κορόιδα θα έκαναν την Πόλη του..Φωτός άνω κάτω; Ποιός πιστεύει ότι αν οι αλγερινοί ήταν ευτυχισμένοι στη δυτική "γη της επαγγελίας" θα έβαζαν φωτιά στη Μασσαλία γιατί έχασαν έναν ποδοσφαιρικό αγώνα; Ποιός πιστεύει ότι αν οι έλληνες ζούσαν την απόλυτη φιλελεύθερη ευτυχία θα κατέστρεφαν τις μεγάλες πόλεις της χώρας πριν από ένα χρόνο γιατί ένας μπάτσος σκότωσε ένα παιδί; Ποιός πιστεύει ότι ο καπιταλισμός κέρδισε πριν από είκοσι χρόνια;...

Πόσο μοιάζουν...

Εχει συμπληρωθεί ένας χρόνος από την εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα στην προεδρία των ΗΠΑ και η μόνη διαφορά που έχει δει ο κόσμος είναι στο χρώμα του δέρματος του "πλανητάρχη". Γιατί, αν εξαιρέσουμε τη μεταρρύθμιση του συστήματος υγείας ( που αφορά το εσωτερικό των ΗΠΑ και είναι πολύ πιο ήπια από όσα είχε υποσχεθεί), ο κ. Ομπάμα συνεχίζει την πολιτική του προκατόχου του Τζορτζ Μπους...
Το Γκουαντάναμο κανείς δεν ξέρει πλέον πότε θα κλείσει, ο πόλεμος στο Αφγανιστάν συνεχίζεται, το ίδιο και οι απειλές σε βάρος του Ιράν, ενώ το Ισραήλ εμμένει στην αδιαλλαξία του, αφού η Ουάσιγκτον εκπέμπει αμφίσημα μηνύματα. Κι όμως, με το χαμόγελο ο κ. Ομπάμα κατέφερε να κερδίσει και Νόμπελ Ειρήνης. Δηλαδή, αν τη φέρει πραγματικά στον κόσμο τί πρέπει να γίνει; Να χτιστούν ναοί για τη λατρεία του;...

"Άδικη ζωή"!

Τη μία την πολεμούν τα μεγάλα συμφέροντα. Τον άλλο δεν τον προβάλλουν όσο θα ήθελε τα μέσα ενημέρωσης. Ολα αυτά στη φαντασία της Ντόρας Μπακογιάννη και του Παναγιώτη Ψωμιάδη αντίστοιχα γιατί η πραγματικότητα, όπως όλοι ξέρουμε, είναι εντελώς διαφορετική. Αν η οικογένεια Μητσοτάκη υπηρέτησε κάτι περισσότερο στη μακρόχρονη βρόμικη παρουσία της στα πολιτικά πράγματα της χώρας είναι τα μεγάλα συμφέροντα. Κι αν κάποιες φορές βρέθηκε σε δύσκολη θέση ήταν γιατί απλούστα απέναντί της μπορεί να βρέθηκαν μεγαλύτερα συμφέροντα...
Οσο για τον κ. Ψωμιάδη, από τις 365 ημέρες του χρόνου, τις 366 εμφανίζεται στην τηλεόραση, "θαμπώνοντας" τα πλήθη άλλοτε με τις εκκεντρικές εμφανίσεις του σα Ζορό ή πάνω σε άλογα κι άλλοτε με ατάκες του στιλ "πρότυπό μου είναι ο Νίκος Ξανθόπουλος"! Το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη...

Σιγά, το ΚΚΕ κοιμάται!

Για τους πιστούς αλάνθαστος είναι μόνο ο θεούλης, όποιο όνομα κι αν λαμβάνει σε κάθε θρησκεία. Για το ΚΚΕ αλάνθαστοι είναι ο Μαρξ, ο Έγκελς, ο Λένιν, ο Στάλιν κι όλοι οι δικτάτορες του...ανύπαρκτου σοσιαλισμού στην ανατολική Ευρώπη, στην Ασία, στην Αφρική και στην Κούβα.

"Το τείχος το επέβαλε ο ιμπεριαλισμός[...]. Δεν είχε το δικαίωμα μια εξουσία εργατική να σεβαστεί τα σύνορά της και να υψώσει το τείχος μέσα στο έδαφός της"; Τα παραπάνω ανόητα λόγια δεν ειπώθηκαν από έλληνες κομμουνιστές τη δεκαετία του '60, του '70 ή του '80, όταν πολλοί ζούσαν με την αυταπάτη πως στο ανατολικό μπλοκ η εργατική τάξη ζούσε πλουσιοπάροχα. Ειπώθηκαν από την Αλέκα Παπαρήγα αυτήν την εβδομάδα, με αφορμή την επέτειο των 20 χρόνων από την πτώση του τείχους του Βερολίνου!

Η στάση που κρατά το ΚΚΕ εξευτελίζει το κομμουνιστικό κίνημα. Δεν είναι ντροπή να παραδέχεσαι πως έγιναν λάθη, για να μην πω εγκλήματα. Είναι, όμως, προσβολή στον κάθε νοήμονα άνθρωπο να τα δικαιολογείς και να επιρρίπτεις τις ευθύνες γι' αυτά μόνο στον ιμπεριαλισμό. Ενας άλλος κόσμος είναι εφικτός: ένας σοσιαλιστικός κόσμος, που ο πλούτος θα κατανέμεται ισομερώς κι όπου ο καθένας θα αμείβεται με βάση όσα προσφέρει. Δεν θέλω, όμως, έναν κόσμο που θα τον διοικεί μια δράκα ανθρώπων του Κόμματος, η οποία θα σκοτώνει ή θα εξορίζει αντιφρονούντες. Το δικαίωμα της αμφισβήτησης πρέπει να υπάρχει και στον παράδεισο, αλλιώς είναι κόλαση. Αυτό που υπερασπίζεστε κυρίες και κύριοι του Περισσού δεν ονομάζεται σοσιαλισμός, αλλά φασισμός...

Θρησκευτική ελευθερία "μαϊμού"!

Προβλέπω να επαναλαμβάνονται λίαν συντόμως "μεγάλες" στιγμές για το φονταμενταλιστικό μας κράτος: παρόμοιες με εκείνες που είχαμε ζήσει όταν ο αλήστου μνήμης Χριστόδουλος ύψωνε το λάβαρο της Αγίας Λαύρας, πολεμώντας τη μη αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάσισε πρόσφατα την απομάκρυνση των θρησκευτικών συμβόλων από τα ιταλικά σχολεία. Το θέμα έχουν ήδη ανοίξει στην Ελλάδα βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και μη κυβερνητικές οργανώσεις, προκαλώντας την αγανάκτηση των απανταχού μουτζαχεντίν. Υποτίθεται ότι και στην Ελλάδα υπάρχει θρησκευτική ελευθερία. Πώς, όμως, θα επιλέξει ένα παιδί ελεύθερα την θρησκεία που επιθυμεί να ακολουθεί ή πώς θα επιλέξει να γίνει άθεο όταν άλλοι επιλέγουν πως πρέπει να βαφτιστεί χριστιανό ορθόδοξο, ενώ όταν πάει σχολείο υποβάλλεται σε κάθε μέθοδο θρησκευτικού προσηλυτισμού; Από την προσευχή πριν ξεκινήσει το μάθημα και τις σχολικές επισκέψεις στην εκκλησία μέχρι την "πλύση" εγκεφάλου στο μάθημα των θρησκευτικών και το...Χριστούλη που τον παρακολουθεί από την έδρα, το ελληνόπουλο γίνεται χριστιανόπουλο με την ψευδαίσθηση πως το έχει επιλέξει.

Οποιος θέλει να βλέπει, να φιλά και να προσκυνά θρησκευτικά σύμβολα ας το κάνει ελεύθερα στις εκκλησίες, στο σπίτι του ή αν τις κουβαλά μαζί του ας το κάνει και στο δρόμο! Από όσο γνωρίζω, όμως, ούτε τα σχολεία, ούτε τα δικαστήρια, ούτε ο στρατός είναι τόποι λατρείας...

Τί θα κάνει στα "χρόνια της φαγούρας";

Κέρδισε τις εκλογές μόλις πριν ένα μήνα με δέκα μονάδες διαφορά. Την ίδια ώρα η αξιωματική αντιπολίτευση δεν έχει ακόμα αρχηγό, ενώ όταν την/τον αποκτήσει κανείς δεν είναι σε θέση να διαβεβαιώσει ότι θα παραμείνει ενωμένη. Κι όμως, ο Γιώργος Παπανδρέου φοβάται να "σπάσει αβγά". Αυτό φαίνεται στο λιμάνι του Πειραιά, όπου δε ζητά την επιστράτευση των λιμενοζάμπλουτων, αυτό φαίνεται και με τα "stage" και τα συνεχή κυβερνητικά "ήξεις-αφίξεις".

Παράλληλα, ο ελληνικός λαός ψήφισε το ΠΑΣΟΚ βασιζόμενος σε κάποιες δεσμεύσεις του, όπως ήταν εκείνη για μερική συμμετοχή του Δημοσίου σε Olympic Air και ΟΤΕ. Δεν κρίνω αν θα ήταν χρήσιμο ή όχι κάτι τέτοιο, κρίνω όμως την αξιοπιστία των κυβερνώντων που άλλα έλεγαν προεκλογικά κι άλλα λένε τώρα. Για να μην αναφερθώ και στον περιβόητο διαγωνισμό για τους γενικούς γραμματείς, που προκηρύχθηκε χωρίς να ζητά τυπικά προσόντα και χωρίς να ξέρει κανείς με ποια κριτήρια επιλέχθηκε, για παράδειγμα, ο συνεργάτης της συζύγου του κ. Καστανίδη. Ή με ποια κριτήρια επιλέχθηκε ως προσωπάρχης στο Μέγαρο Μαξίμου η Γλυκερία Σιούτη, συνήγορος του Χριστοφοράκου της Siemens.

Αν, επομένως, ο κ. Παπανδρέου δεν καταφέρνει να δείχνει πυγμή στο "μήνα του μέλιτος", τί θα κάνει στα "χρόνια της φαγούρας"; Ας ρωτήσει τον κ. Καραμανλή...

Ωδή σε μια ηρωίδα

Ερχονται στιγμές στη ζωή που θέλεις να εγκαταλείψεις οποιαδήποτε προσπάθεια. Στιγμές που νιώθεις αδύναμος να αλλάξεις μια πορεία που μοιάζει να έχει ετεροκαθοριστεί και που εσύ, αυτός, εγώ απλώς ακολουθούμε μέχρι να μας βγάλει στο αδιέξοδο. Σηκώνουμε τα χέρια ψηλά και λέμε "ας είναι, ποιός είμαι εγώ, τί αξία μπορεί να έχει η δική μου αντίσταση όταν η πλειονότητα επιλέγει το συμβιβασμό";
Και τότε έρχεται η συνέντευξη της Κωνσταντίνας Κούνεβα στον Σταύρο Θεοδωράκη, της συνδικαλίστριας που έκανε πράξη αυτό που είχε γράψει ο Αλμπέρ Καμί: "η μοίρα μας μπορεί να είναι το τίποτα, το μηδέν, αξίζει όμως να παλεύουμε για να αποδείξουμε ότι αυτή η μοίρα είναι άδικη". Και τότε όλοι υπόλοιποι αισθανόμαστε ελάχιστοι...
Η κα Κούνεβα είναι ηρωίδα γιατί έβαλε το συλλογικό πάνω από το ατομικό. Γιατί συνεχίζει να καταγγέλλει τα κυκλώματα των εταιρειών καθαριότητας όταν θα μπορούσε να σωπαίνει και να κάθεται πάνω στις "δάφνες" του ηρωισμού της. Οι ήρωες κάποια στιγμή γίνονται βάρος για την κοινωνία. Ποιός μπορεί να αντέξει να ακούει και να βλέπει για πολύ καιρό κάποιον που ό,τι του υπαγορεύει η συνείδησή του δεν το κάνει χρήμα και δόξα, αλλά πρακτική ζωής; Ποιός αντέχει για πολύ να ακούει και να βλέπει κάποιον που ό,τι οι υπόλοιποι το ψιθυρίζουμε κρυφά στα όνειρά μας, εκείνος ή εκείνη το βροντοφωνάζει;
Στη συνέντευξή της η κα Κούνεβα είπε πως εκείνος που της έριξε το βιτριόλι το έκανε γιατί αυτός ήταν ο τρόπος του να δείξει στην κοινωνία πως είναι δυνατός και δε φοβάται. Είπε, επίσης, πως προσπάθησαν να τη σκοτώσουν, αλλά δεν κατάφεραν να την πληγώσουν. Οι δειλοί κι ανάξιοι θα ζητούσαν κρεμάλες, οι ήρωες ζητούν κατανόηση για τις αδύναμες ανθρώπινες ψυχές...

Πόσο μοιάζουν...

Τη Δευτέρα συμπληρώνονται 20 χρόνια από την πτώση του τείχους του Βερολίνου. Οι λάτρεις του καπιταλισμού μιλούσαν τότε για το τέλος της ιστορίας και για ένα λαμπρό καινούριο κόσμο. Αυτός ο κόσμος, όμως, δεν ήρθε ποτέ κι αυτό γιατί ο καπιταλισμός δε διαφέρει και πολύ από τον υπαρκτό σοσιαλισμό. Στον δεύτερο η εξουσία ασκούταν από την ολιγαρχία του Κόμματος. Στον καπιταλισμό ασκείται από κοινοβουλευτικές ολιγαρχίες. Στην Ελλάδα, ας πούμε, από 300 βουλευτές κι άλλους τόσους επιχειρηματίες. Στον "υπαρκτό" η πλειοψηφία των πολιτών πεινούσε και ζούσε με τα στοιχειώδη. Σας θυμίζει κάτι από την τρέχουσα ζωή μας; Στον "υπαρκτό" υπήρχαν τείχη. Στον καπιταλισμό, επίσης, κι αν δε με πιστεύετε ρίξτε μια ματιά στην Κύπρο και στην Παλαιστίνη...

Η Φρειδε...φρίκη ζει!

Η νέα κυβέρνηση φέρνει, όντως, μιαν άλλη εποχή στη χώρα. Εκείνη της Γλυξμπουργκμήτωρ Φρειδερίκης, πιο γνωστής ως "Φρειδεφρίκης", η οποία μοίραζε δελτία για τις άπορες κορασίδες. Σήμερα αυτά έχουν μετονομαστεί σε επιδόματα αλληλεγγύης, όπως βάφτισε δηλαδή τη φιλανθρωπία της η "σοσιαλιστική" μας κυβέρνηση...

Κατά τα άλλα μια από τα ίδια: φόροι σε ποτά, τσιγάρα, καύσιμα, έκτακτη εισφορά και άγιος ο...Αλμούνια. Αυτή είναι η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, που εδέησε μετά από ένα μήνα στην εξουσία να διορίσει και γραμματέα εσόδων στο υπουργείο Οικονομικών. Αλήθεια, σε τι διαφέρει αυτή πολιτική από εκείνη της Ν.Δ.;

Η σημερινή κυβέρνηση, εξάλλου, φρόντισε να δείξει πυγμή μόνο στα παιδιά των "stage". Γιατί δεν κάνει το ίδιο με τους λιμενοζάμπλουτους του Πειραιά; Γιατί δε μας λέει πώς θα καταπολεμήσει τη φοροδιαφυγή των πλουσίων; Ο "λευκός Ομπάμα" με τα σηκωμένα μανίκια Γιώργος Παπανδρέου παίρνει άριστα στην επικοινωνιακή διαχείριση του ανύπαρκτου ουσιαστικού έργου του. Ηρθε, όμως, η ώρα και να δουλέψει!

"Τζουράσικ Παρκ"!

Στη Ν.Δ. έχουν συζητήσει τα πάντα: από το ποιός ευθύνεται για το ότι δεν προκηρύχθηκαν πρόωρες εκλογές με αφορμή την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας το 1995 μέχρι το ποιός ευθύνεται για την πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη το 1993, ενώ αναμένεται να συζητήσουν και για το ποιός ευθύνεται για το Ολοκαύτωμα και για την εξαφάνιση των δεινοσαύρων! Εκείνο, όμως, που δεν έχουν βρει χρόνο ακόμα για να συζητήσουν είναι γιατί έχασαν πριν από ένα μήνα...

Ο Κ. Καραμανλής δεν έκανε καμία αναφορά για τα αίτια της ήττας στην Κεντρική Επιτροπή, ενώ το ίδιο συνέβη και με τους υποψήφιους αρχηγούς. Προφανώς στη Ν.Δ. θεωρούν πως η πιο επιτυχημένη λύση για να γίνουν καλύτεροι είναι να μην αναρωτηθούν ποτέ γιατί έγιναν οι χειρότεροι...

Την ίδια ώρα, είναι τραγικό οι δύο υποψήφιοι αρχηγοί ενός κόμματος που το ψήφισαν περίπου δύο εκατομμύρια έλληνες στις τελευταίες εκλογές να είναι η κόρη ενός από τους πιο ανάλγητους και διεφθαρμένους πολιτικούς της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής ιστορίας, η οποία, μάλιστα, έχει πολλούς δικούς της...γερμανικούς "σκελετούς στη ντουλάπα της", κι ένας αποτυχημένος ακροδεξιός πρόεδρος κόμματος που η μόνη συνεισφορά του στη χώρα ήταν ο άκρατος λαϊκισμός, όταν, όπως αποκαλύπτεται στο βιβλίο των κ. Ελλις και Ιγνατίου για τα Ιμια, η Πολιτική Άνοιξη αναζητούσε την εύνοια των αμερικανών. Δεν αναφέρω καθόλου τον τρίτο υποψήφιο από σεβασμό σε εκείνους τους νεοδημοκράτες που έχουν ακόμα λίγο μυαλό στο κεφάλι τους και δεν θέλουν να χάσουν την αξιοπρέπειά τους...

Τί να μας πει κι ο Κόπολα;...

Οι έλληνες γνωρίζουμε τα πάντα γιατί είμαστε κληρονόμοι ενός αρχαίου πολιτισμού που είναι σήμερα κτήμα των "κουτόφραγκων", οι οποίοι όταν εμείς φτιάχναμε "Παρθενώνες" εκείνοι κρέμονταν από τα δέντρα κι έτρωγαν βελανίδια. Ετσι πορεύεται χρόνια αυτή η χώρα, σα να ήταν η "Λαϊκή" Δημοκρατία της Βόρειας Κορέας, που δε νοιάζεται να μαθαίνει τι γίνεται στον έξω κόσμο γιατί θεωρεί τον "εαυτό" της αυτάρκη...

Την Παρασκευή βρέθηκα στο "masterclass" που παρέδωσε στην Αθήνα ένας από τους σπουδαιότερους εν ζωή σκηνοθέτες, ο Φράνσις Φορντ Κόπολα, σκηνοθέτης του "Νονού" και του "Αποκάλυψη Τώρα", ανάμεσα σε άλλες σπουδαίες ταινίες. Εκεί βρέθηκαν πολλοί φοιτητές κινηματογράφου και θεάτρου κι αυτό είναι προς τιμή τους. Ακόμα κι ο Κώστας Σόμμερ ήταν εκεί, απουσίαζαν, όμως, τα "μεγάλα" ονόματα του ελληνικού κινηματογράφου, που "γέμισαν μια γενιά με χασμουρητά", όπως τραγουδούσε ο Δ. Σαββόπουλος. Φαίνεται πως τα ξέρουν όλα και δεν είχαν τίποτα να διδαχθούν από έναν άνθρωπο που συνομιλούσε με τους φοιτητές με τον ίδιο σεβασμό που θα μιλούσε σε έναν καταξιωμένο ομότεχνό του...

Δεν είναι μόνο οι έλληνες σκηνοθέτες που διακατέχονται από τη φιλοσοφία "καλύτερα πρώτος στο χωριό, παρά τελευταίος στην πόλη". Όπου κι αν στρέψεις τη ματιά σου θα "θαμπωθείς" από ψωνισμένα τίποτα. Αλλα θέλουν, για παράδειγμα, να γίνουν αρχηγοί κόμματος κι άλλα να γράφουν για την ασημαντότητά τους σε εβδομαδιαία βάση τα κουτσομπολίστικα έντυπα. Στην ελληνική τέχνη και πολιτική ανακυκλώνονται οι ίδιες ιδέες και τα ίδια πρόσωπα, που ό,τι είχαν να προσφέρουν το έχουν προσφέρει από την... παλαιολιθική εποχή. "Πώς κατάφερες να κάνεις μια ταινία όπως ο Νονός, που ήταν τόσο καλή ποιοτικά κι εμπορικά", είχε ρωτήσει τον κ. Κόπολα ένας αφελής κινηματογραφικός παραγωγός. Ο τελευταίος του απάντησε με μια λέξη: "ρισκάροντας"...